Από την έντυπη έκδοση του Saronic Magazine
Λαμπάκια, στολίδια… Επίπλαστο φως. Μας δείχνει τον δρόμο προς τη νέα χρονιά! Σε έναν κόσμο που βάλλεται από πολέμους και ανασφάλεια, ασφαλώς επιζητούμε τη χαρά, αλλά δεν μας θαμπώνει η βιτρίνα…
Είναι έμφυτη η ανάγκη του ανθρώπου να ελπίζει κάθε χρόνο σε κάτι καλύτερο. Να… ξεπροβοδίζει με αγανάκτηση το απερχόμενο έτος και να καλωσορίζει το νέο με προσδοκίες, μεγάλες ή μικρές. Φέτος, μας ενώνει μια κοινή ευχή.
Σε παγκόσμιο επίπεδο. Να επικρατήσει επιτέλους ειρήνη. Στους μικρούς μας τόπους, όμως, όπου –έστω– θεωρητικά δεν κινδυνεύουμε από βομβαρδισμούς και μάχες χαρακωμάτων, οι ευχές μας για το 2025 –πέραν της παγκόσμιας ειρήνης, που μας αφορά όλους– είναι πιο χειροπιαστές.
Μετουσιώνονται σε αξιώσεις. Απαιτούμε ό,τι μας αξίζει, χωρίς παραλογισμούς ή υπέρμετρη αισιοδοξία.
Αξιώνουμε τα αυτονόητα, που τεχνηέντως εμφανίζονται ως… εξωγήινες απαιτήσεις. Πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας στην Αίγινα, που, ως νησί, δεν έχει πρόσβαση σε δομές της Αττικής, καθαρή θάλασσα στον Πόρο, που έχει γίνει πόλος έλξης ιχθυοκαλλιεργειών, αλλά και μία σειρά υποδομών, που, επιτέλους, επιβάλλεται να αποκτήσουμε.
Τα νησιά του Αργοσαρωνικού έχουν ανακτήσει, τα τελευταία χρόνια, την παλιά τους αίγλη. Οι ομορφιές τους, η εύκολη πρόσβαση, η δόξα που βίωσαν στο παρελθόν προσελκύουν Έλληνες και ξένους τουρίστες.
Με το μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου να συνεπικουρεί την επισκεψιμότητα της Αίγινας σε μεγάλο βαθμό καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, το νησί κατατάσσεται δεύτερο σε επιβατική κίνηση μετά το λιμάνι του Πειραιά!
Βαριά η ευθύνη… Για τη διαχείριση του κόσμου που συρρέει, των οχημάτων που κατακλύζουν την πόλη,
μπλέκοντας σε έναν λαβύρινθο χωρίς διέξοδο και χώρους στάθμευσης, για την εξασφάλιση παροχής υπηρεσιών Υγείας (συμπεριλαμβανομένου και του ελικοδρομίου) και, το απλούστερο, που όμως μοιάζει στην Αίγινα άπιαστο όνειρο: Δημόσιες τουαλέτες!
Βαρύτερη όμως η υποχρέωση σεβασμού στην Ιστορία και τον Πολιτισμό, αν και τα μεγέθη δεν είναι συγκρίσιμα.
Αποτελεί χαρμόσυνη είδηση ότι η Περιφέρεια Αττικής ενέταξε στα έργα της την ανακαίνιση του Αρχοντικού του Ανάργυρου, μεγάλου ευεργέτη των Σπετσών. Την ίδια ώρα, στην Αίγινα, τα κτίρια που άφησε «προίκα» στο νησί ο Ιωάννης Καποδίστριας… αγωνιούν. Άλλα –όπως το Κυβερνείο και το Ορφανοτροφείο– για την αποπεράτωσή τους από τις υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού, στο οποίο ανήκουν, άλλα –όπως το Εϋνάρδειο– από φόβο μήπως καταρρεύσουν, πριν καν ασχοληθεί το Υπουργείο μαζί τους, και άλλα –όπως το Δημοτικό Θέατρο, που ανήκει στον Δήμο Αίγινας– γιατί βιώνουν μια εγκατάλειψη που δεν τους αξίζει.
Η αναβάθμιση και ο φωτισμός του Ναού της Αφαίας από το Υπουργείο Πολιτισμού, ως κατάληξη επίπονων
προσπαθειών, άνοιξαν την «κερκόπορτα».
Ας ευχηθούμε λοιπόν το 2025 να… ανοίξουν και οι ορίζοντες των αρμοδίων. Τοπικών και μη. Και, επειδή η
ελπίδα πεθαίνει εξ ορισμού τελευταία, εμείς θα συνεχίσουμε να πιστεύουμε στο θαύμα…
Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά!
