ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Διαχρονική αξία…

Είμαστε εδώ. Σε πείσμα του υπερτιμημένου life style και των εκπροσώπων του (που τρέχουν τώρα να μαζέψουν τα κομμάτια τους), η λεκάνη του Αργοσαρωνικού ξαναζεί τις δόξες του παρελθόντος. Τάση προς έμετο έφερνε πριν από λίγα χρόνια η αναφορά και μόνο των νησιών του Σαρωνικού και των γύρω παραθαλάσσιων περιοχών, ως παραθεριστικού προορισμού, σε όλους εκείνους που επιδείκνυαν το μαύρο –κατά κύριο λόγο– χρήμα τους στις Κυκλάδες. Η απροκάλυπτη αποδοκιμασία έφθανε μάλιστα σε σημείο άρνησης του παρελθόντος τους, όταν –τουλάχιστον ως παιδιά– όλο και είχαν κάνει τις οικογενειακές τους διακοπές στην Αίγινα ή στον Πόρο. Όσο για την Ύδρα, τις Σπέτσες, την Ερμιόνη και το Πόρτο Χέλι…, εκεί έβαζαν λίγο νερό στο κρασί τους. Άντεχαν να τα θυμηθούν, έστω και μετά βίας. Δεν είναι ευχάριστο καθόλου ότι αφορμή για την επαναφορά του Αργοσαρωνικού στο προσκήνιο αποτελεί η οικονομική κρίση. Ούτε το γεγονός ότι οι πάλαι ποτέ εύποροι αυτού του τόπου ανακαλύπτουν δήθεν τις ομορφιές της περιοχής, επειδή –στην πραγματικότητα– δεν έχουν να πληρώσουν το πετρέλαιο που απαιτούν τα σκάφη τους για πιο μακρινές διαδρομές. Συνιστά ωστόσο μεγάλη ικανοποίηση για τους κατοίκους και τους φανατικούς λάτρεις των ακτών του Σαρωνικού το γεγονός ότι οι ανανήψαντες, όλοι εκείνοι οι συμπολίτες μας που συμπλήρωναν άλλα ελλείμματα περνώντας τις διακοπές τους στη Μύκονο και μόνο, δεν διστάζουν να παραδεχτούν το λάθος που έκαναν απαξιώνοντας επί δεκαετίες τα μαργαριτάρια της… διπλανής πόρτας. Τα νησιά των Κυκλάδων ασφαλώς και δεν φέρουν καμία ευθύνη επειδή κάποιοι (πολλοί) τα μετέτρεψαν σε έμβλημα του ευ ζην. Αντιθέτως, τώρα βιώνουν κι αυτά την κρίση σε μεγαλύτερο βαθμό, καθώς η πλειονότητα των άλλοτε κραταιών επισκεπτών τους, που δέσποζαν στην κοινωνική ζωή του τόπου, συνελήφθησαν κλέπτοντας οπώρας και… όπου φύγει, φύγει… Επειδή όμως ο Έλληνας, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, δεν απεμπολεί το δικαίωμα στο θαλάσσιο μπάνιο του, ούτε στις μικρές ή και μεγαλύτερες διακοπές, ανακαλύπτει ξανά, μετά από δύο γενιές, τα κοντινά νησιά. Και διαπιστώνει ότι όχι μόνο δεν υπολείπονται των άλλων, αλλά μάλλον υπερτερούν. Νησιά και νησιωτικές περιοχές με ιστορία, αξιοπρέπεια και αρχοντιά, μακριά από την κακώς εννοούμενη κοσμικότητα, έχουν να επιδείξουν προσόντα που αντέχουν στον χρόνο. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η έλξη που άσκησαν στο παρελθόν και εξακολουθούν να ασκούν σε σημαντικές προσωπικότητες της Ελλάδας και του εξωτερικού, σε ανθρώπους του πνεύματος και της Τέχνης. Όπως δεν είναι τυχαία και η συχνή αναφορά τους στον ξένο Τύπο. Οι «δήθεν» δεν τα προτίμησαν ποτέ. Τώρα που το στυλ αυτό έπαψε να πουλάει, ίσως γνωρίσουν τις μοναδικές ομορφιές τους… Σίλα Αλεξίου

Διαβάστε επίσης

Χωρίς ταυτότητα…EDITORIAL

Περαία μου, Περαία μου με τον Σαρωνικό σου... Που έχεις για καμάρι σου τον Ολυμπιακό σου –συνεχίζει το γνωστό τραγούδι– και κόσμημά σου τα νησιά του Σαρωνικού –προσθέτουμε εμείς–, ...

Τα χρόνια της αθωότητας... EDITORIAL

Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε... Από τη δημιουργία του κινήματος «Δεν πληρώνω»· έτσι, για να συμβολίσω την αντίδρασή μου στην κυβερνητική αυθαιρεσία, για να νιώσω πολίτης...

Αδιέξοδος θυμός… EDITORIAL

Είναι δυνατόν να μη θυμώσεις; Και με τους μεν και με τους δε, τους οικοδεσπότες και τους καλεσμένους, τους ψηφοθήρες και τους ψηφοφόρους, τους εγχώριους κομπιναδόρους κάθε κοινωνικ...

Αιδώς, κύριε βιομήχανε!  EDITORIAL

Τα πράγματα με το όνομά τους, αποκαλύπτοντας ενδεχομένως τα σχέδια της γερμανικής οικονομικής ελίτ για τη χώρα μας, φαίνεται πως είπε ο πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων Χανς Πέτερ ...

Κάποτε και τώρα… EDITORIAL

Να φταίει άραγε η πολλή δημοκρατία ή μήπως πρόκειται για φαινόμενο άκρατου καπιταλισμού; Πάντως, όταν ένας υπουργός –εν προκειμένω, ο υπουργός Ναυτιλίας– δηλώνει αδυναμία επιβολής ...

Ας κοιταχτούμε στα μάτια... EDITORIAL

Και τώρα ας κοιτάξουμε το είδωλό μας στον καθρέφτη. Ψηφίσαμε Ευρώπη, τρομάξαμε στην ιδέα της απομόνωσης, στη σκέψη του υποβιβασμού στη... Β' Εθνική.Επιδιώξαμε την πάση θυσία παραμο...

Κι εσύ, Ευρώπη…EDITORIAL

Γιατί τόσο μίσος; Όταν ακόμη και οι Γερμανοί πολίτες αγανακτούν, όταν οι εκφραστές της ευρωπαϊκής διανόησης θυμώνουν για τον διασυρμό και την ισοπέδωση της Ελλάδας, υπάρχει ακόμη ε...

Tο όνειρο της κάλπης…EDITORIAL

Πώς φτάσαμε έως εδώ; Πέρυσι τέτοια εποχή βλέπαμε ακόμη φως στον ήλιο… Ελπίζαμε στο καλοκαίρι… Γιορτάζαμε το Πάσχα σαν προάγγελο τόνωσης της αγοράς και μαζί του ηθικού μας. Ο παγωμέ...

Η δική μας Ελλάδα...EDITORIAL

Να που φτάσαμε ως εδώ... Ο χωρισμός επώδυνος, αλλά και η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας επιβεβλημένη. Η δική μας Ευρώπη με τη μεγάλη αγκαλιά, αυτή που περιγράφαμε πριν από δύο...

Η δική μας Ευρώπη…EDITORIAL

Ήτανε δυο, ήτανε τρεις, έγιναν δέκα με την Ελλάδα, τη χώρα-όνειρο κάθε Βορειοευρωπαίου, την ώρα που ο ευλογημένος αυτός τόπος προσπαθούσε να επουλώσει τις πληγές του από τη χούντα ...

Λεηλασία μιας ζωής... EDITORIAL

Με κομμένη την ανάσα... Με κατάπληξη, απορία, τρόμο, απόγνωση... Παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα. Τα δολοφονικά μέτρα, τα αστεία μέτρα, τον προβληματισμό των πολιτικών επί των ρυθμί...