Οι Σπέτσες έχουν το μοναδικό προνόμιο ότι μπορείς να κολυμπήσεις σχεδόν παντού!* (φωτογραφία: Ηλιοβασίλεμα στην Κουνουπίτσα)
Γράφει η Έτα Βασιλείου
Καλοκαίρι, φτάνοντας με το πλοίο της γραμμής, το θαλάσσιο λεωφορείο ή ταξί, από τα γαλήνια νερά του Αργοσαρωνικού και το ηλιόλουστο μπουγάζι, στο λιμανάκι της Ντάπιας στις Σπέτσες, σε εντυπωσιάζει η αέναη κυκλοφορία των θαλάσσιων μικρών και μεγάλων μεταφορικών μέσων.
Το πανέμορφο “νησί των αρωματικών φυτών” πευκόφυτο μοσχοβολά, βουτηγμένο στις δεκάδες υπέροχες αποχρώσεις του μπλε και του πράσινου, λούζεται στο πιο λαμπερό φως του ήλιου και στη διάφανη θάλασσα
Το περίφημο Μπουγάζι
“Μου αρέσουν οι Σπέτσες για το κρυστάλλινο φως τους. Έχουν πολύ καθαρό και κρυστάλλινο φως” είχε πει στο SM η μεγάλη μας γλύπτρια Ναταλία Μελά, η αγαπημένη Νάτα του νησιού.
Και οι θάλασσες είναι κρυστάλλινες, πεντακάθαρες στις Σπέτσες, που έχουν το μοναδικό προνόμιο ότι μπορείς να κολυμπήσεις σχεδόν παντού. Σε κάθε σου βήμα, σε όποιο σημείο του νησιού κι αν βρίσκεσαι, στη διάρκεια των περισσότερων διαδρομών, στην πόλη, στις πολυσύχναστες ή ερημικές παραλίες. Εκεί που περπατάς ή κάνεις τη βόλτα σου με τα πόδια ή με ποδήλατο, η θάλασσα πλάι σου είναι τόσο προσιτή, σε προκαλεί και σε δέχεται φιλικά όλες τις ώρες της ημέρας, σε τόσες πολλές μικρές ή πιο μεγάλες αγκαλιές – παραλίες φιλόξενες, γαλήνιες. Θα ανακαλύψεις την απέραντη γοητεία τους στα διάφανα νερά τους.
Η πανέμορφη παραλία της Ζωγεριάς (φωτογραφία: Σπύρος Φαρδέλλος)
Οι Σπέτσες θα μπορούσαν να λέγονταν και το νησί των νέων, των έφηβων κάθε ηλικίας.. Από τότε που εκατοντάδες μαθητές της Αναργύρειου και Κοργιαλένειου Σχολής Σπετσών το κατακτούσαν για χρόνια και το ξεσήκωναν με τις νεανικές τους φωνές τους. Από τους σπουδαστές από διάφορες περιοχές της χώρας και το εξωτερικό που τις επισκέπτονται για να εντρυφήσουν στην τέχνη των καραβομαραγκών, στα περίφημα καρνάγια του νησιού και να γοητευτούν από την ιστορία του, μέσα από τις μαγευτικές ξεναγήσεις στο ιστορικό Μουσείο της Μπουμπουλίνας.
Αλλά και από τους χιλιάδες αθλητές, πολυβραβευμένους και ερασιτέχνες όλων των ηλικιών, που καταφθάνουν από όλο τον κόσμο, από την άνοιξη έως και το φθινόπωρο και δονούν το νησί, συμμετέχοντας σε αγώνες δρόμου και ποδηλασίες. Διασχίζουν, κολυμπώντας ή με ευέλικτα παραδοσιακά και σύγχρονα πλεούμενα το περίφημο μπουγάζι του.
Πλατεία Ποσειδωνίου
Παρέες πηγαινοέρχονται, συζητώντας πάνω στα βοτσαλωτά και πλακόστρωτα, δίπλα στα αγέρωχα κανόνια της Επανάστασης του 1821 και στη μεγάλη παραθαλάσσια πλατεία, μπροστά από το θρυλικό ξενοδοχείο “Ποσειδώνιο”, εκεί που ορθώνεται επιβλητικό το ανάστημα – και το άγαλμα- της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας.
Που φιλοτέχνησε η Ναταλία Μελά, η οποία στόλισε το αγαπημένο της νησί με μια υπέροχη υπαίθρια “Μπιενάλε” Γλυπτικής – όπως ο εικαστικός “Περίπατος των Σπετσών”, στην περιοχή της Παναγιάς Αρμάτας, σε πανέμορφες ακτές και τοποθεσίες, με εμβληματικά γλυπτά της, το νεαρό μπουρλοτιέρη Κοσμά Μπαρμπάτση, τη σαγηνευτική γοργόνα της και άλλα πολλά ευφάνταστα και πρωτότυπα.
Συναρπαστική είναι η βόλτα στον ανεπανάληπτο παραλιακό δρόμο “Την Προκυμαία των Ηρώων”, προς το Παλιό Λιμάνι, μπροστά στα αιωνόβια αρχοντικά των περίφημων Σπετσιωτών καπεταναίων, που στέκουν περήφανα δίπλα- δίπλα αγναντεύοντας τη θάλασσα . Σαν να μη θέλουν να σ’ αφήσουν να ξεχάσεις τη σπουδαία ναυτική ιστορία αυτού του μικρού νησιού. Έντονες οι φευγαλέες μνήμες λίγο πριν αφεθείς στη μουσική και στις μικροαπολαύσεις που απλόχερα σου προσφέρει σήμερα.
Η είσοδος του Δημαρχείου Σπετσών
Πανέμορφα βοτσαλωτά, δρόμοι, δημόσιοι και ιδιωτικοί χώροι στρωμένοι με βότσαλα ατελείωτα που με ταλέντο, μεράκι και κόπο τοποθετήθηκαν σε περίτεχνα σχέδια και παραστάσεις. Μικρά έργα τέχνης, ένα απέραντο δαιδαλώδες καλλιτέχνημα απλώνεται σε αυλές, μονοπάτια, πλατείες.
Βόλτα στα πλακόστρωτα δρομάκια
Δεκάδες πολύχρωμα ποδήλατα, άλλα δίκυκλα και ..τρίκυκλα, στολισμένα αμαξάκια που σέρνουν όμορφα άλογα, με αμαξάδες που ξεναγούν στις διαδρομές και αφηγούνται σαν παραμύθι τη μικρή ή μεγάλη ιστορία κάθε γωνιάς του νησιού.
Μπορεί να μην ακούσεις ν’ αντηχεί μέσα στη νύχτα, το τραγούδι κάποιου καλλίφωνου γονδολιέρη“O sole mio”! Η ψυχή σου όμως θα αναγαλλιάσει το ίδιο από τις νεανικές φωνές της παρέας στο μικρό περιγιάλι των ψαράδων, στην Κουνουπίτσα: “ Αν θα μπορούσα τον κόσμο ν΄ άλλαζα θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα”!
Παραλία Αγίου Νικολάου
Ντάπια
*Από το έντυπο SM
