Στη δεκαετία του 1800, Βρετανοί στρατιώτες που στάθμευαν στην Ινδία έπιναν ένα μείγμα από οινόπνευμα και τόνικ για να πάρουν την καθημερινή τους δόση κινίνης, το δραστικό συστατικό του τόνικ, προκειμένου να αποτρέψουν την ελονοσία.

Η ελονοσία ήταν σαρωτική σε τροπικές περιοχές όπως η Ινδία και ένας Σκωτσέζος γιατρός, ο George Cleghorn μελέτησε πώς θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί η κινίνη για τη θεραπεία της νόσου.

Οι στρατιώτες που έρχονταν από την Βρετανία στην Ινδία έφεραν μαζί τους την συνήθεια να πίνουν τζιν που εκείνη την εποχή ήταν πολύ φτηνότερο ακόμη και από την μπύρα λόγω της μειωμένης φορολογίας.

Ένα από τα δημοφιλή αποστάγματα της επιλογής για ανάμειξη με τόνικ ήταν το τζιν λόγω των απαλών και νόστιμων γεύσεων που επιτυγχάνονται με το πάντρεμα των δύο συστατικών.

Οι σταγόνες λάιμ προστέθηκαν αργότερα για να προσθέσουν ακόμα περισσότερα οφέλη για την υγεία και να μειώσουν κάπως τις πικρές γεύσεις που βρίσκονται συχνά στο τόνικ.

Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ ήξερε πόσο τζιν και τόνικ χρησιμοποιούνταν για να βοηθήσουν στην καταπολέμηση της ελονοσίας, όπως είχε δηλώσει κάποτε, «το ποτό Τζιν και Τόνικ έχει σώσει τη ζωή και το μυαλό περισσότερων Άγγλων από όλους τους γιατρούς στην Αυτοκρατορία». Έτσι βοήθησε κι αυτός με τον τρόπο του ώστε να διαδοθεί το συγκεκριμένο κοκτέιλ.

pronews,gr