Χωρίς μεμψιμοιρίες...

Οταν πηγαίνεις στο ΚΕΠ και κάνεις τη δουλειά σου σε 5 λεπτά, όταν πετάγεσαι στην τράπεζα, στην εφορία, στον ΟΤΕ, στη ΔΕΗ και εξυπηρετείσαι αμέσως, όταν όλα αυτά συμβαίνουν με φόντο τη θάλασσα, και μάλιστα δυο βήματα ή –έστω– δύο ώρες το πολύ από τον Πειραιά, τότε μπορείς να πεις ότι η ζωή σου έχει ποιότητα. Με την έκδοση του «Saronic Magazine» αντιληφθήκαμε ότι το αυτονόητο για τους κατοίκους και τους συχνούς επισκέπτες των νησιών και των νησιωτικών περιοχών του Σαρωνικού αποτελεί άπιαστο όνειρο για τον υπόλοιπο πληθυσμό αυτού του τόπου. Δεν πρόκειται για υπερβολή, ούτε ασφαλώς για όψιμη διαπίστωση. Πρόκειται όμως για την επιβεβαίωση γνωστών σε εμάς εντυπώσεων, που προκύπτει τώρα απτά με τη διά του Τύπου διάδοση μιας πραγματικότητας. Εύκολη πρόσβαση, ήπια ακόμη και τον χειμώνα θάλασσα, ήρεμη –αλλά και έντονη, αν θέλεις– ζωή, αγορά που δεν υπολείπεται σε τίποτε εκείνης των αστικών κέντρων, πολιτιστικές δραστηριότητες, ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και –το σημαντικότερο– θάλασσα παντού. Μπλε σε όλες του τις αποχρώσεις, άπλετο φως, εικόνες μοναδικές στολίζουν την καθημερινότητα των μονίμων, ημιμονίμων και περιστασιακών κατοίκων, χωρίς κανένα τίμημα. Η αίσθηση της απομόνωσης, που ταλανίζει τους –κατά τα άλλα– ευτυχείς κατοίκους άλλων ωραίων όσο και μακρινών ελληνικών νησιών, είναι έννοια άγνωστη στις γειτονιές του Αργοσαρωνικού. Το ίδιο συμβαίνει και με την πολύωρη ταλαιπωρία που υφίστανται οι ταξιδιώτες άλλων προορισμών για να φτάσουν στο λιμάνι τους. Η Σαλαμίνα, μισό βήμα. Η Αίγινα, ένας καφές. Το Αγκίστρι, το ίδιο. Μέθανα, Πόρος, μια θαλασσινή ή και χερσαία βόλτα. Όσο για την Ύδρα, τις Σπέτσες, την Ερμιόνη και το Πόρτο Χέλι, είτε οδικώς (με την κατασκευή του νέου δρόμου) είτε διά θαλάσσης, το ταξίδι παραμένει απολαυστικό και σύντομο. Επομένως... Είναι να μη «ζηλεύουν» οι εκτός των... τειχών του Σαρωνικού; Είτε πρόκειται για τους κατοίκους των αστικών κέντρων είτε για εκείνους που ζουν, κατάγονται ή διατηρούν σπίτια σε άλλα νησιά με αδιαμφισβήτητη ασφαλώς ομορφιά, η σύγκριση με τα καθ’ ημάς είναι φυσικό να τους θλίβει. Και το ομολογούν. Η θέα του Σαρωνικού από τον Ακροκόρινθο, από όπου το μάτι φτάνει έως τον Παρθενώνα και τον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, «είναι μοναδική σε όλη την Οικουμένη» γράφει ο Σπον, ένας μεγάλος περιηγητής του παρελθόντος, και επικροτεί αργότερα, στις αρχές του 19ου αιώνα, ο γνωστός φιλέλληνας διπλωμάτης, περιηγητής και συγγραφέας Φρανσουά Ρενέ Σατομπριάν στο βιβλίο του «Το ταξίδι στην Ελλάδα». Σήμερα, δύο αιώνες μετά, θα προσθέταμε ότι η μοναδικότητα του Σαρωνικού δεν εξαντλείται εκεί. Φαίνεται πως –ίσως μόνο μία φορά– θεοί και... δαίμονες συμμάχησαν για να συντελεστεί το θαύμα. Ας το απολαύσουμε λοιπόν χωρίς μεμψιμοιρίες... Σίλα Αλεξίου