Στην κατηγορία του ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, ο Κωνσταντίνος Βενετόπουλος ελπίζει το ηχηρό και επίκαιρο μήνυμα της ταυτότητας και του αυτοπροσδιορισμού, σε συνδυασμό με το star power μιας Τζένιφερ Λόπεζ να φέρουν τύχη και περαιτέρω αναγνώριση στο Draw With Me. Η ταινία αφηγείται το ταξίδι μετάβασης του Μπρέντον Σολ, ανιψιού της Λόπεζ, που μας συστήνει προσωπικά τον Μπρέντον πριν τους τίτλους αρχής. Σε συνεργασία με το Trevor Project, μια αμερικάνικη ΜΚΟ που παρέχει 24ωρη τηλεφωνική βοήθεια στην LGBTQ νεολαία με τάσεις αυτοκτονίας, ο σκηνοθέτης έχει δει την ταινία να ταξιδεύει από τον ΟΗΕ και το Tribeca Film Festival μέχρι τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση κι ένα ελληνικό σχολείο. Η ιστορία του Μπρέντον κατέληξε μπροστά από την κάμερά του μετά από γνωριμία με τη μητέρα του, Λέσλι Αν Λόπεζ, στην προηγούμενη ταινία του. Ο ίδιος λέει: “[Ο Μπρέντον ήταν] ένα νέο άτομο που αμέσως μου έκανε κλικ. Ήταν μια φιλία με την πρώτη ματιά. Θυμάμαι να μπαίνω στο δωμάτιο του, γοητευμένος που ήταν γεμάτο από τέχνη, η οποία κάλυπτε κάθε χαραμάδα των τοίχων και της οροφής. Ο Μπρέντον ήταν πολύ ανοιχτός σχετικά με την τέχνη του και το τι σήμαινε για εκείνον και μοιραζόταν την ιστορία πίσω από κάποια σχέδιά του και το πώς η τέχνη τον είχε σώσει. Το δικό μου coming out δεν ήταν διόλου εύκολο επίσης, οπότε η ιστορία του Μπρέντον μιλούσε πολύ βαθιά μέσα μου, αν και το να είσαι γκέι και το να είναι τρανς είναι δύο ταξίδια με τεράστιες διαφορές μεταξύ τους. Καθώς συνέχιζε να ξεδιπλώνεται η φιλία μας, ο διευθύνων σύμβουλος του Trevor Project μού ανέφερε ότι θα ήταν τιμή για αυτούς να ερχόταν ο Μπρέντον να μιλήσει σε κάποια από τις εκδηλώσεις τους. Όταν ανακοίνωσα στην οικογένεια την πρόσκληση αυτή, τους εξέφρασα επίσης την επιθυμία μου να καταγράψω την ιστορία της οικογένειας και την ιστορία της μετάβασης και δημόσιας αποκάλυψης του Μπρέντον σε μια ταινία που θα προηγούνταν της ομιλίας. Ο Μπρέντον και η οικογένειά του δέχτηκαν με ενθουσιασμό, έτοιμοι να μοιραστούν την ιστορία τους προκειμένου να υποστηρίξουν άλλα νέα άτομα που περνούν ανάλογα ταξίδια.” Στο Draw With Me τις ερωτήσεις κάνει με τρυφερότητα και κατανόηση η δημοσιογράφος Λίντα Λόπεζ, αδερφή της Tζένιφερ, αναδεικνύοντας το θάρρος του ανιψιού της. Για το σκηνοθέτη, ακριβώς αυτή η αυτοπεποίθηση του Μπρέντον, αποτέλεσε το μεγαλύτερο προσωπικό κίνητρο: “Γνώριζε τι είναι σε μια τόσο νεαρή ηλικία και ήταν έτοιμος να χρησιμοποιήσει την εμπειρία του ως εργαλείο βοήθειας για άλλα νεαρά άτομα που πάσχιζαν με την ταυτότητά τους και με τη δημόσια εκδήλωσή τους.”
Το Index του Νικόλα Κολοβού, ομογενούς από το Γκέτεμποργκ της Σουηδίας, είναι ένας από τους τρεις τίτλους που διεκδικούν θέση στις shortlist των live action μικρού μήκους. Μια συμπαραγωγή Ελλάδας και Σουηδίας, τον περασμένο μήνα προβλήθηκε για τα μέλη της Ακαδημίας μετά από μια πετυχημένη φεστιβαλική πορεία σε Ευρώπη και ΗΠΑ και βραβεία στο Φεστιβάλ Δράμας και τις Νύχτες Πρεμιέρας το 2019. Πρόκειται για ένα αγωνιώδες 11λεπτο μονοπλάνο στο οποίο ένα αγόρι παγιδεύεται στην καρότσα ενός φορτηγού κατά τη διάρκεια μεταφοράς μεταναστών από τα ασιατικά παράλια στο Αιγαίο, με την οικογένειά του να κινδυνεύει να χάσει τη βάρκα για την Ευρώπη. Η ιδιαιτερότητα της επικοινωνίας του παιδιού με το δάχτυλό του μέσα από μια τρύπα απομακρύνει την ταινία από το gimmick και αποτέλεσε πρόκληση για τους συντελεστές, ανάμεσά τους και για τη σκηνογράφο και ενδυματολόγο, Εύα Γουλάκου: “Καθώς η ταινία ήταν μονοπλάνο, βασική απόφαση ήταν η τοποθέτηση του παιδιού, μόνου του πλέον, μέσα στην εικόνα, με τρόπο που να εξυπηρετεί τις εναλλαγές της δράσης. Ωστόσο, το πιο ενδιαφέρον στοιχείο στη συγκεκριμένη δουλειά ήταν τα χρώματα. Το φορτηγό είναι σκουριασμένο, αλλά έχει κάποια “διαλείμματα” φωτός και χρώματος – ο ίδιος παραλληλισμός βρίσκεται και στα ρούχα. Και με αυτό τον τρόπο, επικοινωνήθηκε η αισιοδοξία σε μια σκληρή κατάσταση”, είπε στην Popaganda.
Τα Σεπτεμβριανά, το πογκρόμ της ελληνικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης από τον τουρκικό όχλο το 1955, στοιχειώνουν τη μνήμη της κεντρικής ηρωίδας στο Μήνα με τις Κυριακές, το δεύτερο μέρος της τριλογίας της Θίσβης, της ελληνοαμερικανίδας σκηνοθέτη και σεναριογράφου Ευφροσύνης Λίλιος. “Ήξερα ότι ήθελα να αφηγηθώ την ιστορία σαν τριλογία στην οποία συναντάμε ένα χαρακτήρα σε τρία στάδια της ζωής του,” δήλωσε η σκηνοθέτης στην Popaganda. “Για να το κάνω, ένιωσα ότι δεν θα εξυπηρετούσε η παραδοσιακή γραμμική αφήγηση. Καθώς προχωράμε στη ζωή μας, και την αναλογιζόμαστε, οι σκέψεις και οι αναμνήσεις μας συνεχώς αλλάζουν και πηδούν από το ένα σημείο στο άλλο. Ήθελα το κοινό να ζήσει το ίδιο με το βασικό χαρακτήρα.” Στο Μήνα με τις Κυριακές, η κεντρική ηρωίδα παρουσιάζεται ως φοιτήτρια σε διακοπές στην Βοιωτία. Στην προηγούμενη ταινία, το Shared Balcony, ήταν μεσήλικας και στην επόμενη, το Huzun, που θα γυριστεί στην Ελλάδα τους ερχόμενους μήνες, η ηρωίδα θα επιστρέψει ως ηλικιωμένη. Ραχοκοκκαλιά της αφήγησης παραμένουν τα Σεπτεμβριανά, για τα οποία η Λίλιος έμαθε από τους γονείς της. “Η μητέρα μου και οι άλλοι συγγενείς μου που έζησαν το πογκρόμ φρόντισαν να μην ξεχάσουμε ποτέ αυτές τις 2 φρικιαστικές μέρες. Ειδικά οι αφηγήσεις της μητέρας μου διατρέχουν ολόκληρη την ταινία. Με ενδιαφέρουν οι ιστορίες που με κάνουν να εξερευνώ τις πολυπολιτισμικές ρίζες μου, και ειδικά αυτές της μετανάστευσης, της πατρίδας και του ξεριζωμού,” καταλήγει η Λίλιος.
