Ήταν Νοέμβρης του 2000 στο ημιυπόγειο της οικίας Κουλικούρδη, στην οδό Ν. Πέππα 10, όπου έμενε η αείμνηστη ιστορικός και συγγραφέας Γωγώ Κουλικούρδη. Κι εμείς ότι είχαμε ξεκινήσει να εξερευνούμε την Αίγινα και να μαθαίνουμε τις ιστορίες της, σκαρώνοντας τις πρώτες μας εξορμήσεις και εργασίες στην Ομάδα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης του 2ου Γυμνασίου.
Το ραντεβού με τη Γωγώ ήταν το δεύτερο. Είχε προηγηθεί άλλο ένα δύο χρόνια πριν, το 1998. Και πάλι η Γωγώ φιλόξενη και αρκετά γενναιόδωρη μας ξεδίπλωνε τις σελίδες της έρευνας της και μας κερνούσε με γνώσεις, ιστορίες και μύθους της αγαπημένης της Αίγινας.
Την κουβέντα μας διέκοψε η «εισβολή» στο σπίτι του τότε αντιδήμαρχου Σώζοντα Βελιώτη που με το γνωστό του ύφος άρχισε να πειράζει τη Γωγώ.
- Γωγούλα τι κάνεις είσαι καλά;
- Πάρε καρέκλα και κάτσε, πιασμένη είμαι, τι να κάνω; Σαράβαλο είμαι.
- Ε καλά βαστάς, ακόμα είσαι μικρή.
Άλλη μια συνάντηση με τον τότε αντιδήμαρχο, που ήδη είχε προσέξει την προσπάθεια μας και με διακριτικότητα μας βοηθούσε όποτε χρειαζόταν.
Έτσι γνώρισα το Σώζο Βελιώτη, εξαιτίας της Γωγώς.
Ο Σ. Βελιώτης ήταν τότε αντιδήμαρχος Πολιτισμού επί δημαρχίας Τρύφωνα Γκότση. Απόλυτος άρχοντας του πολιτισμού με ιδέες, πρωτοβουλίες και πολλές δράσεις. Με ανύστακτο ενδιαφέρον για τα Καποδιστριακά, με παρουσία σε κάθε εκδήλωση σχολείου ή κάποιου συλλόγου με έντονη και δυναμική παρουσία στις καλοκαιρινές εκδηλώσεις που διοργάνωνε από το γραφείο του, παρεμβατικός, διεκδικούσε τα καλύτερα και προσπαθούσε με τους συνεργάτες του για την άψογη οργάνωση των εκδηλώσεων. Φοβερά εργατικός και οργανωτικός κατόρθωσε να στήσει τα Νομικά Πρόσωπα του Δήμου, να δημιουργήσει τη Φιλαρμονική, τα Πνευματικά Κέντρα στον Πύργο του Μάρκελου, και στην Κυψέλη ως Νομικά Πρόσωπα, το Δημοτικό Θέατρο και κυρίως να λειτουργήσει σωστά το Λαογραφικό Μουσείο, που η καλή του φίλη Γωγώ Κουλικούρδη είχε δημιουργήσει με πολλές κυρίες της Αίγινας και μέλη του Συλλόγου Φίλων του Λαογραφικού.
Το 2003 απαλλαγμένος από τα καθήκοντα του στο Δήμο, δέχεται την πρόταση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη κ. Εφραίμ να αναλάβει την προεδρία του Νοσοκομείου Αίγινας, ο «Άγιος Διονύσιος». Δίνει επί δέκα συνεχή χρόνια τον καλύτερο εαυτό του! Αγωνίζεται για την αναβάθμιση των υπηρεσιών του, προσπαθεί να προσφέρει κοινωνικό έργο και να σταθεί στο πλευρό των αναγκεμένων και πονεμένων συμπολιτών μας.
Στη διάρκεια αυτών των χρόνων αποφασίζει να εκδώσει ένα βιβλίο με τις ομιλίες που είχε εκφωνήσει τα προηγούμενα χρόνια σε διάφορες επετειακές εκδηλώσεις, συνέδρια και ημερίδες που οργανώνονταν στην Αίγινα. Με καλεί να επιμεληθώ την έκδοση του βιβλίου του. Αισθάνομαι την υποχρέωση να ανταποκριθώ στο κάλεσμα του ως ένα μικρό αντίδωρο στις μεγάλες του ευεργεσίες προς το πρόσωπό μου όλα αυτά τα χρόνια αλλά και στην πολύτιμη εμπιστοσύνη και φιλία του.
Η χαρά του ήταν απερίγραπτη όταν έπιασε στα χέρια του το καλαίσθητο και απλό βιβλίο με τα κείμενα και τις φωτογραφίες του.
Το 2013 παραιτείται από την προεδρία του Νοσοκομείου και αποσύρεται. Δεν παύει όμως να ενδιαφέρεται για τα κοινά και να εμφανίζεται σε εκδηλώσεις, όσο η υγεία του το επέτρεπε.
Το Σεπτέμβριο του 2018 η Οργανωτική Επιτροπή του Φεστιβάλ Φιστικιού και η πρόεδρος του κ. Καίτη Σαλπέα του απονέμουν, στην τελετή έναρξης του Φεστιβάλ, τιμητική διάκριση για τη συνολική προσφορά του στον πολιτισμό της Αίγινας και ιδιαίτερα για την οργάνωση επί αντιδημαρχίας του της πρώτης Γιορτής Φιστικιάς.
Ο Σώζων Βελιώτης υπήρξε ένας πρωτοπόρος στο χώρο του πολιτισμού της Αίγινας. Αγάπησε το νησί, υπηρέτησε τον πολιτισμό, δημιούργησε θεσμούς, διοργάνωσε εκδηλώσεις ποιότητας, έδωσε βήμα σε πολλούς νέους της Αίγινας, δημιούργησε τις συνθήκες και τις ευκαιρίες για να δοκιμαστούν οι νέοι της Αίγινας στον πολιτισμό, τους έδωσε ευκαιρίες, έγραψε τη δική του μοναδική ιστορία, με το προσωπικό του ύφος και την ποιότητα που τον διέκρινε, σφραγίζοντας τα πολιτιστικά δρώμενα. Άνοιξε το δρόμο που ακολούθησαν πολλοί.
Θα είμαστε για πάντα ευγνώμονες σε αυτόν το μεγάλο άνθρωπο, τον ακάματο εργάτη που άφησε το στίγμα του στην κοινωνία της Αίγινας.
Του αξίζουν πολλά γιατί μας έδωσε πολλά.
Θα τον θυμόμαστε αυτόν τον Σπετσιώτη άρχοντα που ομόρφυνε τη ζωή του νησιού μας με την ευγένεια και την ανοιχτοσύνη της καρδιάς του.
