Κοινωνικές εκδηλώσεις στην Αίγινα του Καποδίστρια
Το SM δηµοσιεύει το δεύτερο µέρος του αφιερώµατος στις χοροεσπερίδες της Καποδιστριακής εποχής.
Μια άλλη χοροεσπερίδα, την οποία αναφέρει ο Ν. ?ραγούµης, έγινε στις 27 Απριλίου 1829, προηγήθηκε δηλαδή µερικές ηµέρες αυτής του Τρικούπη. Επρόκειτο για µία ιδιαίτερα τιµητική εκδήλωση του Κράτους προς τη Γαλλία, στο πρόσωπο του στρατάρχου Μαιζών, ο οποίος, αναχωρών από την Ελλάδα, µετά την όλη προσφορά του στην απελευθέρωση της Πελοποννήσου από τα στρατεύµατα του Ιµπραήµ, θα περνούσε από την Αίγινα για να αποχαιρετίσει τον Καποδίστρια.
Ο Κυβερνήτης δεν διέθετε το κατάλληλο οίκηµα για ένα τέτοιο γεγονός και απευθύνθηκε στον Αλέξανδρο Κοντόσταυλο. Και «ο Αλέξανδρος Κοντόσταυλος ανέλαβε φιλοτίµως να ερµηνεύση την κοινήν ευγνωµοσύνην προς την Γαλλίαν». Ο Χιώτης Αλέξανδρος Κοντόσταυλος, µε καταγωγή από αρχοντική βυζαντινή οικογένεια, διέθετε µεγάλη κατοικία, πολύ κοµψά επιπλωµένη, την πολυτελέστερη της Αίγινας, και ήταν οικονοµικός σύµβουλος του Καποδίστρια και διευθυντής του Εθνικού Νοµισµατοκοπείου. Η οικία διασώζεται σήµερα και βρίσκεται απέναντι από την είσοδο του Νεκροταφείου της Αγίας Ειρήνης, όπως και η οικία του Τρικούπη, ακριβώς δίπλα της. Ο Κοντόσταυλος πρωτοτύπησε. Απέστειλε έντυπες προσκλήσεις στους καλεσµένους του: «Ο Κύριος Κοντόσταυλος µετά της Συµβίας αυτού παρακαλούσι να παρευρεθώσι το εσπέρας της 27ης Απριλίου εις την οικίαν των εις εσπερινήν συναναστροφήν, την οποίαν θέλει τιµήσει µε την παρουσίαν του ο ΕΝ?ΟΞΟΤΑΤΟΣ ΜΑΡΕΣΙΑΛΟΣ ΜΑΙΖΩΝ».
Η όλη διοργάνωση ήταν πολυτελέστατη και µε όλες τις αριστοκρατικές παραδόσεις. Η δε µουσική, όχι από το ατυχήσαν βιολί του Φλογαίτη ή την κιθάρα του Κοκκινάκη, αλλά από τις µεγαλοπρεπείς µπάντες του αγγλικού πολεµικού πλοίου-δικρότου «Γουόρσπαϊτ», αυτού του ιδίου που αποβίβασε τον Καποδίστρια στην Αίγινα, και της γαλλικής φρεγάτας «?ιδώ», που µετέφερε τον Μαιζών. Ο Κυβερνήτης, ως τιµητικό αποχαιρετιστήριο δώρο, προσέφερε στον Μαιζών χρυσοποίκιλτο και αδαµαντοκόλλητο σπαθί. Στην αποχαιρετιστήρια µάλιστα επιστολή του ο ίδιος ο Κυβερνήτης γράφει: «…τους αποχαιρετισµούς µου και µίαν σπάθην… Είναι ελληνική σπάθη των χρόνων του Κωνσταντίνου του Μεγάλου… όπλον στιβαρού βραχίονος, µεγαθύµου τινός προµάχου του Σταυρού…». Το σπαθί αυτό ήταν στην κατοχή της Μαντώς Μαυρογένους, δώρο της Μεγάλης Αικατερίνης στον πατέρα της, και αρχικά το προσέφερε η ίδια ως δώρο στον Κυβερνήτη.
Η αποκριάτικη εκδήλωση του Γεωργίου Φίνλεϋ θεωρείται άτυπα ως η πρώτη κοσµική δεξίωση της ΑίγιναςΗ χοροεσπερίδα στην οικεία του Κοντόσταυλου ήταν µεγαλοπρεπής και, όπως ήταν φυσικό, έκανε πολύ µεγάλη εντύπωση στην Αίγινα, και το κοσµικό γεγονός θα σχολιαζόταν για αρκετό καιρό κατόπιν. Ιδιαίτερα δε στο πρώτο ζαχαροπλαστείο της Ελλάδος, του παλαιού αγωνιστή µπαρµπα-Παντελή, µία µικρή καλύβα, η οποία όµως ήταν τόπος σηµαντικός για την κοινωνική συναναστροφή των κατοίκων της Πρώτης Πρωτεύουσας του Ελληνικού Κράτους. Και όµως, δύο χρόνια νωρίτερα, το 1826, άλλο ένα κοινωνικό γεγονός έλαβε χώρα, που θα µπορούσε άτυπα να καταγραφεί ως η πρώτη κοσµική δεξίωση στην Αίγινα. Ο γνωστός ιστορικός και φιλέλληνας Γεώργιος Φίνλεϋ, άρτι εγκατασταθείς στην πόλη, θέλοντας να γνωρισθεί και µε την τοπική κοινωνία, κάλεσε τις επιφανείς οικογένειες σε αποκριάτικη κοινωνική εκδήλωση, στη νεοανεγερθείσα κατοικία του, στον δρόµο προς Μεσαγρό, την αποκαλούµενη µέχρι και σήµερα Κόκκινο Κάστρο. Βρίσκεται στην ανηφόρα της οδού Αφαίας, κατόπιν οικία Μαυροκορδάτου, ιδιοκτησία σήµερα Ρωκ-Μελά. Όπως γράφει ο ακαδηµαϊκός Στυλ. Λυκούδης («Κήρυξ της Αιγίνης», 1948), η όλη εξέλιξη του γεγονότος έµεινε σαν εύθυµη ανάµνηση για πολλά χρόνια στην αιγινήτικη κοινωνία, εξαιτίας των απρόβλεπτων καιρικών συνθηκών: «Από ηµέρας πριν, όλαι αι Αιγιναίαι, κυρίαι και δεσπονίδες (µεταξύ των τελευταίων και η τω 1909 υπερεκατοντούτης αποθανούσα, σεβαστής µας µνήµης κυρία Μαρία ?ηµητρ. Καλούδη, από την οποία ήκουσα αυτήν την ιστοριούλα), εσχεδίαζαν και ξεσχεδίαζαν τι θα φορέσουν και τα τοιαύτα…». Συγκεντρωµένοι λοιπόν στη «Χωράφα» στις 6.30 οι προσκεκληµένοι, καβάλα σε µουλάρια, µε τους αγωγιάτες µπροστά µε αναµµένα λαδοφάναρα, ετοιµάζονται για οµαδική αναχώρηση. Και συνεχίζει ο Στυλ. Λυκούδης: «…Μα, αφού είχαν κάµει τον µισόν δρόµο, εξέσπασε τροµερή θεοµηνία, άγρια πρεβέντζα, µε νεροποντήν, αστραπάς, βροντάς, κεραυνούς. Ο δρόµος µετεβλήθη εις ορµητικόν χείµαρρον, που κυλούσε µε δαιµόνιον θόρυβον πελωρίους τροχάλους. Ο αφηνιασµός των ζώων από τας αστραπάς, τας βροντάς, τας θορυβωδώς εκδηλουµένας εκφράσεις αγανακτήσεως των προσκεκληµένων και από της καταιγίδος το πανδαιµόνιον κατέλιπαν επί µακρά έτη εύθυµον ανάµνησιν εις τους παρευρεθέντας µούσκεµα εις την πρώτην ταύτην επίσηµον συναναστροφήν εν Αιγίνη…». Οι περισσότεροι, χωρίς να πτοηθούν, πήγαν στην αποκριάτικη αυτή εκδήλωση. Και τους λίγους, που το µετάνιωσαν και γύρισαν πίσω, σφοδρώς τους κατέκρινε «ως δειλούς ποδισιάρηδες» ο Αιακός Λογιωτατίδης, ο οποίος εκαυχάτο ότι είχε πάρει το βάπτισµα του «λέοντος των αιθουσών» στις κοινωνικές συγκεντρώσεις. Του Γεωργίου Ι. Μπόγρη
