Στους δρόμους της φιστικιάς

Μια πρωτότυπη περιπλάνηση δύο ξένων νέων στις ρίζες του αιγινήτικου καρπού και στην ανθρωπογεωγραφία του νησιού, με αφορμή το Fistiki Fest. Της Βασιλικής Ταντάουι Τους παράλληλους δρόμους της φιστικιάς και των πληθυσμών, στην αναζήτηση προσφορότερου εδάφους ή ζωής, μελετούν δύο νέοι άνθρωποι, επιδιώκοντας να καταδείξουν τη σχέση του καρπού με τον λαό που τον φροντίζει. Πρώτος σταθμός αυτής της πρωτότυπης περιπλάνησης, η Αίγινα. Η Ντιάνα, με καταγωγή από την Παλαιστίνη και τον Λίβανο, και ο Άντονι, από την Αγγλία, άδραξαν την ευκαιρία της διοργάνωσης του Φεστιβάλ Φιστικιού και εγκαταστάθηκαν για ένα μεγάλο διάστημα στο νησί. Ο στόχος τους ήταν να συγκεντρώσουν υλικό για το ντοκιμαντέρ που ετοιμάζουν, όπως επίσης και για μια χοροθεατρική παράσταση, εμπνευσμένη από τη φιστικιά και την ταυτότητά της. Η Ντιάνα άλλωστε είναι χορογράφος και ο Άντονι ασχολείται με τις εικαστικές τέχνες. Η ιδέα της ανάδειξης της κοινωνιολογικής σημασίας του φιστικιού ανήκει στην Ντιάνα, η οποία –ενώ βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη– φαντάστηκε τον πολύτιμο αυτό καρπό ως θεατρικό...ήρωα. Για το Φεστιβάλ Φιστικιού Αίγινας ενημερώθηκαν από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών και αμέσως επικοινώνησαν με την ΚΕΔΑ (την αρμόδια υπηρεσία του Δήμου Αίγινας) για τα περαιτέρω. Οι κ.κ. Φλώρα Αλυφαντή και Ελένη Κουνελάκη τούς υποδέχθηκαν στο νησί και τους κατατόπισαν σχετικά, προκειμένου να σχηματίσουν μια πρώτη εικόνα. Τα υπόλοιπα ήταν δικά τους.

Η Ντιάνα, με καταγωγή από την Παλαιστίνη και τον Λίβανο, και ο Άντονι, από την Αγγλία, συγκεντρώνουν υλικό για το ντοκιμαντέρ και τη χοροθεατρική παράσταση που ετοιμάζουν, εμπνευσμένοι από τη φιστικιά

Επί τρεις εβδομάδες πριν από την έναρξη του Φεστιβάλ και καθ’ όλη τη διάρκειά του, παρατηρούσαν, παρατηρούσαν, παρατηρούσαν. Και με ένα μεγάλο χαμόγελο ρωτούσαν. Στόχος τους ήταν να κατανοήσουν τη σχέση της φιστικιάς με τον τόπο, την ταυτότητα που απέκτησε στην Αίγινα, τη συνεισφορά της στον πολιτισμό και στις παραδόσεις, αλλά και την ανθρωπογεωγραφία του νησιού. Όσο για το 3ο Fistiki Fest, η Ντιάνα το χαρακτήρισε δυναμικό event και, με τη ματιά του καλλιτέχνη, επισήμανε: «Θα μπορούσε να έχει περισσότερες εκδηλώσεις και καλύτερα οργανωμένες. Θα ήταν σωστότερο να υπάρχει μια ποικιλία σε ό,τι γίνεται, όπως και ένα κοινό θέμα για ολόκληρο το Φεστιβάλ το οποίο θα ενώνει τις εκδηλώσεις, δίνοντάς τους κοινό χαρακτήρα». Κατά την άποψη του Άντονι, «το φεστιβάλ είναι αρκετά καλό, και αυτό που έχει σημασία είναι πως δημιουργεί μεγαλύτερη αίσθηση κοινότητας και φέρνει τους Αιγινήτες πιο κοντά». Το ντοκιμαντέρ που θα ετοιμάσουν θα προβληθεί του χρόνου στην Αίγινα, στο πλαίσιο του 4ου Φεστιβάλ Φιστικιού, και η θεατρική παράσταση θα λάβει χώρα στην Αθήνα. Ο δρόμος τους άλλωστε είναι ακόμη μακρύς. Ακολουθώντας τους σταθμούς της φιστικιάς, θα ταξιδέψουν στις μεσογειακές και στις ανατολικές χώρες όπου ευδοκιμεί το δέντρο, ώστε να αποκτήσουν μια σφαιρική εικόνα. Οι δύο ανήσυχοι καλλιτέχνες είναι άλλωστε αυτοχρηματοδοτούμενοι, και αυτό ασφαλώς –όσο επώδυνο και αν είναι– τους εξασφαλίζει ελευθερία κινήσεων και σκέψης. Στην Αίγινα πάντως θα επιστρέψουν με μεγάλη χαρά, καθώς οι εντυπώσεις που αποκόμισαν είναι κάτι παραπάνω από καλές. «Η Αίγινα είναι πραγματικά παράδεισος. Όποιος δεν έχει έρθει να το κάνει τώρα» λέει με ενθουσιασμό η Ντιάνα, παρατηρώντας: «Η Αθήνα μοιάζει με τη Σπιναλόγκα από δω!». Πιο συγκρατημένος, ο Άντονι προσθέτει: «Απλώς όμορφη… με όλη τη σημασία της λέξης»...