Φιλοδοξίες - Άρθρο του Μιχάλη Ψύλου

Όλοι έχουμε μια φιλοδοξία. Να πετύχουμε κάτι καλύτερο στη ζωή μας. «Μικρός εν σμικροίς, μέγας εν μεγάλοις έσομαι», έλεγε ο αρχαίος λυρικός Πίνδαρος. Μικρός ανάμεσα σε μικρούς, θα γίνω μεγάλος ανάμεσα σε μεγάλους».

Απόλυτα θεμιτός στόχος η φιλοδοξία, που μαθαίνουμε να επιδιώκουμε από πολύ μικροί. Να εργαζόμαστε συνεχώς για να βελτιωνόμαστε. Σε όλους τους τομείς.

Ένα βιβλίο με τίτλο «Φιλοδοξία», που έπεσε στα χέρια μου όμως, προκάλεσε κάποιες σκέψεις. Συγγραφέας η αυστριακή Αντρέα Στιφτ-Λάουμπε, η οποία υποστηρίζει ότι «η ιστορία της κοινωνικής προόδου μέσω της αύξησης της απόδοσης και της αυτοβελτιστοποίησης, αποδεικνύεται όλο και περισσότερο μύθος!

Η Αυστριακή συγγραφέας και μέλος του κόμματος των Πρασίνων, φωτίζει τη φιλοδοξία ως «εποικοδομητική, αλλά και ως καταστροφική δύναμη». Γιατί υπάρχει και η παθολογική φιλοδοξία. «Είναι η φιλοδοξία που επιδιώκω; Ή μήπως μια φιλοδοξία που μου επιβάλλεται από τους γονείς και την κοινωνία; Νομίζω ότι είναι καλό να κάθεσαι κάθε τόσο σε ένα παγκάκι και να το σκέφτεσαι», λέει η Αντρέα Στιφτ-Λάουμπε.

«Νομίζω-προσθέτει- ότι πολλοί γονείς μεταδίδουν πραγματικά τη δική τους φιλοδοξία στα παιδιά τους. Ως γονείς, κάνουμε ό,τι κάνουν όλοι οι άλλοι. Επειδή όμως είμαστε πεπεισμένοι ότι τα παιδιά μας είναι τα καλύτερα, τα πιο όμορφα και τα πιο έξυπνα, τα ενθαρρύνουμε από νωρίς και ίσως δεν τους δίνουμε καν τον χρόνο να βρουν τον εαυτό τους», λέει η Στιφτ- Λάουμπε.

«Η φιλοδοξία προκύπτει πάντα όταν έχουμε να κάνουμε με άλλους ανθρώπους. Αν ήμουν ο τελευταίος άνθρωπος στη γη, μπορεί να μην είχα πλέον τη φιλοδοξία να κάνω όμορφες διακοπές ή να χτίσω ένα ωραίο σπίτι. Αλλά τότε ίσως θα είχα μια διαφορετική φιλοδοξία, δηλαδή να επιβιώσω».

Το πώς θα επιβιώσω καλύτερα, είναι βεβαίως σήμερα και πάντα η φιλοδοξία μας. Ιδιαίτερα σε εποχές, που η ευημερία απειλείται για την πλειονότητα των πολιτών, το πώς θα βγάλουμε χρήματα γίνεται αυτοσκοπός.

Όταν βέβαια όλα πάνε καλά, δεν παρατηρούμε πολλά γύρω μας, γιατί η ζωή συνεχίζεται. Μόνο όταν οι «τρύπες» στα πορτοφόλια μας μεγαλώνουν, σταματάμε και αναρωτιόμαστε: Ποια φιλοδοξία είναι το κίνητρό μου; Ίσως είναι μόνο αυτές οι φιλοδοξίες που θα με βγάλουν από την κοιλάδα των δακρύων;