Αφήστε τα Παλαιστινιάκια να σκοτώνονται… - Άρθρο του Μιχάλη Ψύλου
Τα μάτια του κόσμου είναι στραμμένα στη Γάζα, που βομβαρδίζεται ανηλεώς από τον Ισραηλινό στρατό. Τόσο ανηλεώς που ο ίδιος ο πρόεδρος Μπάιντεν ζήτησε να υπάρξει μία «ανθρωπιστική παύση». Αλλά και οι Ευρωπαίοι ηγέτες αρχίζουν σιγά σιγά να κάνουν λόγο για «δυσανάλογη» αντίδραση από το Ισραήλ ,μετά την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου.
Ωστόσο, το Ισραήλ συνεχίζει την επίθεσή του. Δεν λογαριάζει τίποτα. Οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν εξαπολύσει 11.000 επιθέσεις τις τελευταίες 26 ημέρες στη Γάζα, με αποτέλεσμα να έχουν χάσει τη ζωή τους περισσότεροι από 8.800 Παλαιστίνιοι, ως το πρωί της Πέμπτης.
Ανάμεσα στους νεκρούς και περίπου 3.500 παιδιά-το 40% των θυμάτων είναι παιδιά. Κάθε ώρα που περνά σκοτώνονται 5 παιδιά!
Η στατιστική δεν μπορεί βέβαια να περιγράψει την τραγωδία. Ούτε τις τραγικές εικόνες των γονιών που ξεθάβουν κάτω από τα ερείπια τα σκοτωμένα παιδιά τους. Και τους μικρούς, λευκούς σάκους με τις σορούς τους!
«Η μόνη διεθνής γλώσσα στον κόσμο είναι η παιδική κραυγή», έγραψε πριν έναν αιώνα ,η βρετανίδα αγωνίστρια για τα δικαιώματα των παιδιών, Εγκλαντίν Τζεμπ. Η γυναίκα που συνέβαλε στην ίδρυση της διεθνούς οργάνωσης “Save the Children” ,είπε αυτή τη φράση μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Όταν τα παιδιά στη Γερμανία υπέφεραν από λιμό λόγω της διακοπής κάθε ανθρωπιστικής βοήθειας στην ηττημένη Γερμανία.
Ναι! Μια Βρετανίδα, νικήτρια στον Μεγάλο Πόλεμο, αγωνιζόταν για τα παιδιά στη Γερμανία!
Αραγε τι θα σκεφτόταν η Τζεμπ για τη φρίκη που βιώνουν σήμερα τα παιδιά στη Γάζα; Ακούγοντας τις κραυγές και το κλάμα τους; Δεν θα ξεσήκωνε μια παγκόσμια εκστρατεία για να σταματήσει η σφαγή;
Ωστόσο, ο κόσμος όλος κωφεύει. Η διεθνής κοινότητα απλά ψελλίζει κάτι χαμηλόφωνα περί «ανθρωπιστικού δικαίου». Ας το παραδεχτούμε επιτέλους: Εμάς στη Δύση δεν μας πολυνοιάζει . Γιατί δεν αισθανόμαστε ότι τα Παλαιστινιάκια είναι δικά μας παιδιά.
Ναι, όσοι δολοφονούν αμάχους ή απαγάγουν γυναικόπαιδα ως ομήρους πρέπει να λογοδοτήσουν: Είναι εγκλήματα πολέμου και πρέπει να οδηγηθούν ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου-του θεσμού που δημιουργήθηκε για να ερευνά και να διώκει τους υπεύθυνους για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Αυτοί, και όχι τα παιδιά της Γάζας, πρέπει να πληρώσουν το τίμημα για τα εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί .
Οσο ειδεχθή κι αν είναι αυτά τα εγκλήματα, δεν δίνουν στο Ισραήλ το πράσινο φως για να παρακάμπτει τους κανόνες του πολέμου.
Κάποτε θα τελειώσει άλλωστε ο πόλεμος, τα βομβαρδισμένα κτίρια στη Γάζα μπορούν να ξαναχτιστούν, αλλά ο τρόμος και ο πόνος δεν πρόκειται να εγκαταλείψει ποτέ τις ψυχές αυτών των παιδιών.
Πηγή: Ναυτεμπορική
