Είναι αδιανόητο, ειδικά τώρα το καλοκαίρι, η Αίγινα να μην μπορεί να επικοινωνήσει ακτοπλοϊκά με τα υπόλοιπα νησιάΤο ακτοπλοϊκό είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των νησιών του Αργοσαρωνικού. Κατ' αρχάς, τα ακριβά ναύλα, τα οποία, στην εποχή που ζούμε με τις αλλεπάλληλες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, καθιστούν σχεδόν απαγορευτική για τη μέση ελληνική οικογένεια ακόμα και μια μονοήμερη εκδρομή, που τόσο έχει ανάγκη. Υποσχέσεις που ακούμε από τους εκάστοτε υπευθύνους κάθε χρόνο ότι το πρόβλημα θα λυθεί. Θα μειωθεί το κόστος, θα υπάρξει μια λογική –προσαρμοσμένη στις ανάγκες των καιρών– οικονομική πολιτική. Δυστυχώς, ακόμα και τώρα, στην καρδιά του καλοκαιριού, ο Έλληνας ταξιδιώτης θα το σκεφθεί δύο και τρεις φορές να κάνει όχι το «ταξίδι στα Κύθηρα», αλλά ακόμα και «διακοπές στην Αίγινα». Η συχνότητα των δρομολογίων, αλλά και η επικοινωνία των νησιών μεταξύ τους, πάσχουν πολύ. Είναι αδιανόητο, ειδικά τώρα το καλοκαίρι, η Αίγινα να μην μπορεί να επικοινωνήσει ακτοπλοϊκά με τα υπόλοιπα νησιά, και ο δυστυχής ταξιδιώτης να πρέπει να επιστρέψει Πειραιά, για να συνεχίσει τις διακοπές του σε οποιοδήποτε άλλο νησί του Αργοσαρωνικού επιθυμεί. Πρόσθετη ταλαιπωρία και, φυσικά, έξοδα. Το πρόβλημα βέβαια γίνεται μεγαλύτερο τον χειμώνα για τους κατοίκους των περιοχών αυτών. Τόσο κοντά στην Αθήνα, και όμως... τόσο μακριά από αυτή. Έπειτα, το οδικό δίκτυο, παρά τις συχνές παρεμβάσεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, είναι σε πολλές περιπτώσεις σε άθλια, τραγική κατάσταση. Κακοί, επικίνδυνοι δρόμοι, χωρίς σήμανση, δημιουργούν πρόσθετα προβλήματα στον επισκέπτη. Δεν νοείται νησιά που φιλοδοξούν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην τουριστική αναγέννηση της Ελλάδας –όταν βλέπουμε φέτος τα ιδιαιτέρως θετικά μηνύματα από τις διεθνείς αγορές του εξωτερικού, οι οποίες τα τελευταία χρόνια μάς γυρνούσαν την πλάτη, προτιμώντας γειτονικές χώρες, και τώρα επιστρέφουν– να μην έχουν να παρουσιάσουν ένα τουλάχιστον αξιόπιστο οδικό δίκτυο. Δραματικό και το πρόβλημα της ύδρευσης. Και όμως, στην Ελλάδα του 2013 υπάρχουν ακόμα περιοχές, οι οποίες μάλιστα το καλοκαίρι φιλοξενούν χιλιάδες επισκέπτες, που έχουν πρόβλημα με την ύδρευση. Νερό λιγοστό, αμφίβολης ποιότητας, που κάνει εκατοντάδες ξενοδόχους και άλλους επιχειρηματίες να «σηκώνουν τα χέρια ψηλά». Να υφίστανται πρόσθετα έξοδα, για να εξασφαλίσουν για τον επισκέπτη που θα τους επιλέξει το αγαθό που λέγεται νερό. Το 2013 γυρίζουμε πάλι, δυστυχώς, στην εποχή των... νερουλάδων, σε μια Ελλάδα η οποία θέλει να λέγεται ανταγωνιστική και να πλασάρει στις διεθνείς εκθέσεις του εξωτερικού τις ομορφιές της, που αξιοζήλευτη θέση σε αυτές κατέχουν τα νησιά του Αργοσαρωνικού. Λοιπόν, κακά τα ψέματα... Η επόμενη τουριστική περίοδος έχει ξεκινήσει. Η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση είναι σίγουρα ένα θετικό πρώτο βήμα. Δεν φτάνει όμως. Σίγουρα χρειάζονται και άλλα. Πρέπει σήμερα η Πολιτεία να σκύψει πάνω από αυτά τα προβλήματα και να δρομολογήσει τις λύσεις που χρειάζονται. Σήμερα. Γιατί αύριο θα είναι πολύ αργά. Η επόμενη τουριστική περίοδος ξεκίνησε! Βιογραφικό Γεννήθηκε στον Κορυδαλλό και μεγάλωσε στον Πειραιά. Ο πατέρας της Ευάγγελος Ρούσσος κατάγεται από τη Σαντορίνη και η μητέρα της Μαρία Ρούσσου, το γένος Μελά, κατάγεται από τη Μάνη. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στο Δημόσιο Δίκαιο, στο Πανεπιστήμιο Θράκης, με κατεύθυνση Πολιτική Επιστήμη και Φορολογικό Δίκαιο. Από το 2002 είναι μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά και ασκεί μάχιμη δικηγορία στην πόλη που μεγάλωσε. Από το 2008 εργάζεται και στην ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ Α.Ε., με ειδίκευση στα θέματα κτηματογράφησης. Από τα μαθητικά της χρόνια συμμετείχε στα κινήματα νεολαίας, ενώ μετά την αποφοίτησή της από τη Νομική Αθηνών εκλέχτηκε μέλος στο Δ.Σ. του Συλλόγου Νέων και Ασκουμένων Δικηγόρων. Τον Ιούνιο του 2010 εκλέχτηκε μέλος του Δ.Σ. της Ε.Κ.Ο. Δικηγόρων της Ν.Δ., αναλαμβάνοντας τον τομέα των δημοσίων σχέσεων. Τον Νοέμβριο του 2010 εκλέχτηκε δημοτική σύμβουλος Πειραιά με τον συνδυασμό του δημάρχου Βασίλη Μιχαλολιάκου, αναπτύσσοντας δράση στους εξής τομείς: • Πρόεδρος της Επιτροπής Ναυτιλίας. • Μέλος της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής. • Μέλος του Δ.Σ. του Δημοτικού Ραδιοφώνου <<Κανάλι Ένα>>. • Μέλος του Δ.Σ. του Γηροκομείου Πειραιά. Toν Μάιο του 2012 συμμετείχε στις εθνικές εκλογές με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Τα προβλήματα στον Σαρωνικό δεν περιμένουν…
Σκέψεις με αφορμή ένα μικρό ταξίδι αναψυχής στα νησιά του Αργοσαρωνικού. Της Ζωής Ρούσσου
Τόσο κοντά, και όμως... τόσο μακριά!!! Οι μικροί επίγειοι παράδεισοι του Αργοσαρωνικού Αίγινα, Αγκίστρι, Πόρος, Ύδρα, Σπέτσες και –αν θέλουμε να πάμε λίγο πιο μακριά– τα Κύθηρα και τα Αντικύθηρα, που μπορεί να μην ανήκουν στο σύμπλεγμα των νησιών του Αργοσαρωνικού, αλλά είναι εξίσου όμορφα και λατρεμένα με τα υπόλοιπα νησιά. Τόσο κοντά στην Αθήνα και στους κατοίκους της, αλλά και στους επισκέπτες του εξωτερικού που έχουν ως τόπο άφιξης το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», πριν χαθούν στα νησιά αλλά και στην ηπειρωτική Ελλάδα, για να περάσουν τις διακοπές τους.
Η καταπράσινη Αίγινα, ο γραφικός Πόρος με τα κανάλια του, η «Βενετία του Σαρωνικού», η αρχόντισσα του Αργοσαρωνικού, η Ύδρα, γεμάτη πεύκα και όμορφες ακρογιαλιές, οι κοσμοπολίτικες Σπέτσες, τα υπέροχα Κύθηρα, με την εκλεκτή κουζίνα και τις υπέροχες τοποθεσίες. Νησιά που είναι γνωστά σε πολλούς όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό, μέσα από τις κινηματογραφικές ταινίες της δεκαετίας του '60 και του '70, με τους αξέχαστους Λάμπρο Κωνσταντάρα, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Τζένη Καρέζη και τόσους άλλους, που διάλεξαν τα νησιά αυτά για να μεταφέρουν στο «πανί» τις ομορφιές της Ελλάδας και να ντύσουν οπτικά τις αξέχαστες αυτές ελληνικές ταινίες. «Διακοπές στην Αίγινα» και «Τζένη-Τζένη» στις γραφικές Σπέτσες, «Γοργόνες και μάγκες» στη μαγευτική Ύδρα, το «ταξίδι στα Κύθηρα» και τόσες άλλες ταινίες, αλλά και τηλεοπτικά σίριαλ, που έκαναν γνωστά τα νησιά μας σε ολόκληρη την Ελλάδα, και όχι μόνο.
Δυστυχώς, όμως, στην Ελλάδα του σήμερα, που αγωνίζεται τουριστικά να επιβιώσει στις σκληρές και άκρως ανταγωνιστικές διεθνείς τουριστικές αγορές, η περαιτέρω ανάπτυξη των νησιών του Αργοσαρωνικού «σκοντάφτει» σε γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, σε αλλόκοτες αποφάσεις της κεντρικής διοίκησης, που, αντί να επιλύσουν τα προβλήματα, δημιουργούν και άλλα. Αποφάσεις που δεν αφήνουν την ανάπτυξη να πραγματοποιηθεί, θυσιάζοντάς τη στον βωμό διάφορων σκοπιμοτήτων.
