Έχω αλλάξει τη ζωή μου πολλές φορές, αλλά εδώ και έξι χρόνια η Αίγινα και οι ιδιόμορφοι άνθρωποί της είναι η ''τρελή'' επιλογή της δικής μου μεσήλικης ωριμότηταςΌμως, έχοντας αραδιάσει όλα αυτά τα όμορφα μεν αλλά σχετικά κοινότοπα δε, που σχεδόν όλοι γνωρίζουν και θαυμάζουν στην Αίγινα, αυτά και άλλα τόσα που θα μπορούσα να σκεφτώ, αντιλαμβάνομαι τώρα ότι ίσως αφήνω έξω το πιο άπιαστο, το πιο απερίγραπτο, αυτό που πρέπει να γίνεις, με έναν τρόπο, μέρος του για να το καταλάβεις...Αναφέρομαι φυσικά στους πολυδιάστατους, πολυτάλαντους, ενδιαφέροντες και ιδιαίτερους ανθρώπους που έχουν επιλέξει να ζουν σε αυτό το νησί μόνιμα, να το κάνουν σπίτι τους, έστω κι αν δεν κατάγονται από εδώ, αλλά και σε πολλούς ντόπιους που αποτελούν και αυτοί άρρηκτο κομμάτι αυτής της «παρέας». Σε αυτή την πολύχρωμη, ανομοιογενή και γεμάτη ζωντάνια κοινότητα, που δεν χωράει σε απλοϊκές κοινωνιολογικές αναλύσεις ούτε σε εύκολα διαγεγραμμένα πλαίσια, βρίσκεις καλλιτέχνες, ανθρώπους που δουλεύουν τον πηλό με τα χέρια τους, ζωγραφίζουν ή καλλιεργούν τη γη με περιβαλλοντική σύνεση και οικολογική συνείδηση. Βρίσκεις μουσικούς, εναλλακτικούς θεραπευτές, φυσιοδίφες και χορευτές. Βρίσκεις ανθρώπους που μαζεύονται για να τραγουδήσουν, να χορέψουν ή να κάνουν γιόγκα και να διαλογιστούν, ανθρώπους που καταγράφουν μονοπάτια στα βουνά και αντιστέκονται στην καταστροφή της φύσης, ανθρώπους που περιθάλπουν όλα τα αδέσποτα, ανθρώπους ονειροπόλους και φευγάτους... Υπάρχει μια αίσθηση ελευθερίας, όλα είναι λίγο πιο απλά, λίγο πιο χύμα... Λίγο λιγότερο hip ή mainstream ίσως, λίγο ρομαντικά ίσως, λίγο άπιαστα και αφελή ίσως, λίγο «χίπικα» ίσως..., αλλά υπάρχει χώρος για όλους, και αυτό για μένα είναι πια πολύ σημαντικό. Δεν προσπαθώ να εξιδανικεύσω τα πράγματα. Οι άνθρωποι είναι άνθρωποι σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, και οι ανθρώπινες αδυναμίες είναι οι ίδιες παντού. Αλλά είμαι πια σε μια ηλικία που έχω δει και έχω ζήσει αρκετά. Έχω αλλάξει τη ζωή μου πολλές φορές και με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους, αλλά εδώ και έξι χρόνια η Αίγινα και οι ιδιόμορφοι άνθρωποί της είναι η «τρελή» επιλογή της δικής μου μεσήλικης ωριμότητας. Κι αν δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό περιγραφικά σε όσους με ρωτάνε, είναι ίσως γιατί συχνά κάποια πράγματα πρέπει να αφεθείς να τα ζήσεις βιωματικά για να τα καταλάβεις. Βιογραφικό Η Μαρία Τριαντοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Τελειώνοντας τη Νομική Σχολή Αθηνών και μετά το London School of Economics, εγκαταστάθηκε το 1988 στο Λονδίνο, όπου δίδαξε Νομικά στο Πανεπιστήμιο. Συγχρόνως δημιούργησε και διηύθυνε ένα ολοκληρωμένο κέντρο σπουδών για ενήλικες, όπου προσφέρονταν πληθώρα μαθημάτων γύρω από τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική γλώσσα, καθώς και Foundation course για εκείνους που ενδιαφέρονταν να εισαχθούν σε κάποιο βρετανικό πανεπιστήμιο. Το 2000 επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου μαζί με τη Λίλα Κορκολή έστησαν την εταιρεία πολιτιστικών παραγωγών ΕΛΧΙΣart, η οποία δραστηριοποιήθηκε στον χώρο κυρίως των μουσικών παραγωγών. Έχει δύο ενήλικα παιδιά και, από το 2010 που έκλεισε την εταιρεία, ζει μόνιμα στην Αίγινα και ασχολείται μερικώς με την ανάγνωση βιβλίων για γνωστό ελληνικό εκδοτικό οίκο.
Διαβάστε επίσης

Νοσταλγικές μνήμες από τις Σπέτσες των παιδικών του χρόνων, το νησί που τον… μεγάλωσε και τον κράτησε «αιχμάλωτο» μέχρι σήμερα. Γράφει ο Αλέξης Ζαούσης Δεκαετία του ’60, μέσα Ιουνί...

Έζησε και αγάπησε τον Πόρο μαζί με τους γονείς της, που με μια φιλική παρέα ήρθαν στο νησί εδώ και 45 χρόνια, και μαγεύτηκαν από το φυσικό κάλλος, το φιλόξενο περιβάλλον και τους α...

Ένα τηλεφώνημα, η πρόσκληση σε μια βραδιά ζωντανής κλασικής μουσικής στο σπίτι μιας καλής φίλης, και οι μύριες όσες αφορμές να βιώσει κανείς από μια άλλη ματιά το βαθύ και απέραντο...

Λίγες λέξεις για το νησί που «με πρωτοέφεραν οι γονείς μου από 40 ημερών» και που, «αν πάψω να έρχομαι εδώ, θα μαραθώ...». Γράφει η Αλεξάνδρα Τσουκαλά Μου ζήτησαν να γράψω 600 λέξε...

Μια απομυθοποιητική ματιά στις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης προς τους φτωχούς και αδύναμους συμπολίτες μας, που «ουσιαστικά απενoχοποιούν» την Πολιτεία για την αδιαφορία της. Γράφει ο ...

Με την ευθύβολη και ευαίσθητη πένα της, η γνωστή δημοσιογράφος ιχνηλατεί το σύγχρονο παράδοξο, μέρος του ελληνικού δράματος που συμπαρασύρει και το όμορφο νησί της Αίγινας. Αμα ρωτ...

Μια αναπάντεχη γνωριμία με το νησί του Σεφέρη, που από… φυγή έγινε άφιξη και ύστερα φιλοξενία. Γράφει η Diane Shugart Στον Πόρο με έφερε μία από αυτές τις αναπάντεχες συγκυρίες που...

Ο νέος Πρόεδρος της Αναργύρειου Κοργιαλένειου Σχολής Σπετσών γράφει στο SM για τα σχέδια τόσο του ιδίου όσο και των άλλων μελών του νέου Δ.Σ. Του Νίκου Φιντικάκη Αποτελεί μεγάλη τι...

Είχε να την επισκεφθεί πολλά χρόνια, ίσως πάνω από δέκα-δεκαπέντε, και η απόφαση να την ξαναεπισκεφθεί δεν άργησε, μιας και απέχει λιγότερο από μία ώρα από το λιμάνι του Πειραιά. Γ...

Η ιστορία μιας βιωματικής σχέσης με το νησί, που ξεκινάει από τα εφηβικά χρόνια και κορυφώνεται στην ενηλικίωση.Γράφει η Jennifer Kelland Fagan Πρωτοήρθα στην Ύδρα το 1980, σε ηλικ...

Η πρωτοβουλία για την κλιματική αλλαγή που ανέλαβαν οι «Φίλοι της Αίγινας» μας αφορά όλους. Της Λένας Καπνιά-Αραποστάθη Δεκέμβρης... Λίγες μέρες μάς χωρίζουν από τα Χριστούγεννα, τ...