Πώς η ΑΑΔΕ «σφίγγει τον κλοιό» στη μεγάλη φοροδιαφυγή
Τώρα η ΑΑΔΕ θα έχει την ευκαιρία να ασχοληθεί με τα «μεγάλα ψάρια». Ο υφυπουργός Οικονομικών είναι κάθετος σε όλες τις δημόσιες παρεμβάσεις του ότι με το νέο σύστημα φορολόγησης των ελεύθερων επαγγελματιών, απελευθερώνονται ανθρώπινοι πόροι και χρόνος ώστε ο ελεγκτικός μηχανισμός να επικεντρώσει τις προσπάθειες του στη μεγάλη φοροδιαφυγή.
Και οι πρώτες προειδοποιητικές βολές ρίχτηκαν ήδη. Το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών προβλέπει διεύρυνση της περιμέτρου των περιπτώσεων κατά τις οποίες η ΑΑΔΕ θα παρεμβαίνει και θα εφαρμόζει τις λεγόμενες έμμεσες τεχνικές ελέγχου για να υπολογίζει εκείνη το πραγματικό εισόδημα και στη συνέχεια να πέφτουν και οι ανάλογες «καμπάνες».
Στο ήδη υπάρχον πλαίσιο για την ενεργοποίηση των έμμεσων τεχνικών ελέγχου προστίθενται και οι εξής περιπτώσεις για τον «οίκοθεν» υπολογισμό του εισοδήματος των επιχειρήσεων:
-Όταν δηλώνεται ζημία σε τρία τουλάχιστον συνεχόμενα έτη και δεν προκύπτει ο τρόπος χρηματοδότησης της επιχείρησης, με τον οποίο καλύπτονται οι υποχρεώσεις της
-Όταν υπάρχει σημαντική αναντιστοιχία μεταξύ αγορών, πωλήσεων και αποθεμάτων
-Όταν ο συντελεστής μικτού κέρδους που προκύπτει από τα δηλούμενα αποτελέσματα είναι διαφορετικός από αυτόν που προκύπτει βάσει των παραστατικών αγορών και πωλήσεων
-Όταν η επιχείρηση δεν προσκομίζει στοιχεία που ζητά η φορολογική διοίκηση, ύστερα από δύο προσκλήσεις.
Οι έμμεσες τεχνικές ελέγχου – εξ Αμερικής ορμώμενες – δίνουν τη δυνατότητα στη Φορολογική Διοίκηση όταν οι περιστάσεις το απαιτούν και να εκτιμά προληπτικά ή να διορθώνει το ύψος της φορολόγησης μιας επιχείρησης ή ενός φυσικού προσώπου που ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα έχοντας στη διάθεση της 5 διαφορετικές τεχνικές.
Τεχνική της αρχής των αναλογιών
Με την μέθοδο αυτή προσδιορίζονται τα έσοδα από επιχειρηματική δραστηριότητα, οι εκροές και τα φορολογητέα κέρδη του ελεγχόμενου προσώπου βάσει αναλογιών και ιδίως, του περιθωρίου μικτού κέρδους.
Κατόπιν επαλήθευσης του κόστους πωληθέντων/παρεχόμενων υπηρεσιών και ανάλυσης στοιχείων και πληροφοριών από το ελεγχόμενο πρόσωπο ή και από τρίτες πηγές, προσδιορίζεται με αξιόπιστο τρόπο το πραγματικό περιθώριο μικτού κέρδους, το οποίο εφαρμοζόμενο στο κόστος πωληθέντων/παρεχόμενων υπηρεσιών, οδηγεί στον προσδιορισμό των εσόδων από επιχειρηματική δραστηριότητα του ελεγχόμενου προσώπου.
Τεχνική της ανάλυσης ρευστότητας
Η τεχνική αυτή προσδιορίζει τη φορολογητέα ύλη αναλύοντας τα έσοδα (φορολογητέα και μη), τις αγορές και τις δαπάνες (επαγγελματικές, ατομικές και οικογενειακές) και τις αυξήσεις και μειώσεις των περιουσιακών στοιχείων και των υποχρεώσεων (επαγγελματικών, ατομικών και οικογενειακών) του φορολογούμενου φυσικού προσώπου.
Στην περίπτωση που υπάρχει διαφορά τότε αυτή θεωρείται μη δηλωθείσα φορολογητέα ύλη και η οποία θα πρέπει να αιτιολογηθεί από τον φορολογούμενο για να μην φορολογηθεί.
Τεχνική της κάθαρης θέσης
Η τεχνική αυτή αναδημιουργεί το οικονομικό ιστορικό του ελεγχόμενου (ενεργητικό και παθητικό ανά έτος) και προσδιορίζει φορολογητέο εισόδημα. Αν η διαφορά αυτή ενεργητικού= παθητικού δεν αιτιολογείται, τότε θεωρείται μη δηλωθείσα φορολογητέα ύλη και υπόκειται σε φορολόγηση.
Τεχνική της σχεσής της τιμής πωλήσης προς το συνολικό κύκλου εργασιών
Επί του συνολικού όγκου του κύκλου εργασιών, ο οποίος προσδιορίζεται είτε από τα λογιστικά αρχεία του ελεγχόμενου προσώπου είτε από τρίτες πηγές, εφαρμόζεται η τιμή πώλησης ανά μονάδα προϊόντος/υπηρεσίας προκειμένου να προσδιοριστούν τα έσοδα από επιχειρηματική δραστηριότητα. Ο συνολικός όγκος του κύκλου εργασιών δύναται να προσδιορισθεί κατόπιν εύρεσης σχέσεων μεταξύ των εισροών (προϊόντων και υπηρεσιών) που απαιτούνται ανά μονάδα παραγόμενου προϊόντος/ παρεχόμενης υπηρεσίας του ελεγχόμενου προσώπου.
Τεχνική των τραπεζικών καταθέσεων και των δαπανών σε μετρητά
Προσδιορίζει το εισόδημα παρακολουθώντας την κίνηση των κεφαλαίων του φορολογούμενου. Με απλά λόγια, αναλύει τις συνολικές καταθέσεις και τα διαθέσιμα σε χρηματοπιστωτικούς λογαριασμούς καθώς και τις αγορές και τις δαπάνες με μετρητά, τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε οικογενειακό επίπεδο και προσδιορίζει τα έσοδα του φορολογουμένου αναλύοντας τις τραπεζικές καταθέσεις και τις δαπάνες με χρήση μετρητών σε διάφορες συναλλαγές.
