Έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση στην Ουκρανία - Άρθρο του Σταύρου Λυγερού
Έχοντας εισέλθει στον τρίτο χρόνο του πολέμου στην Ουκρανία, όλα τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι η ζυγαριά έχει γύρει υπέρ των Ρώσων. Το αποδεικνύουν η κατάληψη της υπερ-οχυρωμένης Αντβίιφκα (μετά την κατάληψη του επίσης υπερ-οχυρωμένου Μπαχμούτ) και οι μικρές, αλλά σημαντικές ρωσικές προωθήσεις σε πολλά σημεία του εκτεταμένου ανατολικού μετώπου. Το αποδεικνύει και η εκκαθάριση του ουκρανικού προγεφυρώματος στην ανατολική όχθη του Δνείπερου στην Χερσώνα.
Το ναυάγιο της ουκρανικής αντεπίθεσης στην περιοχή της Ζαπορίζια ουσιαστικά προδιαγράφει μία ρωσική νίκη, την έκταση και τη μορφή της οποίας δεν μπορούμε σήμερα να προβλέψουμε. Η κατάσταση στο μέτωπο αναπόφευκτα έχει επιπτώσεις στο πολιτικό επίπεδο. Το κλίμα στη φετινή Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια ήταν πολύ διαφορετικό από το κλίμα που επικρατούσε πέρυσι.
Παρά τη ρητορική του Μπάιντεν πως οι ΗΠΑ θα κάνουν ό,τι χρειάζεται για να στηρίξουν την Ουκρανία, είναι ορατό ότι στη Δύση ολοένα και περισσότερο ενισχύονται οι δεύτερες σκέψεις για τον ρόλο της σ’ αυτόν τον πόλεμο. Το κλίμα απόλυτης συστράτευσης με το Κίεβο έχει ρηγματωθεί. Η άρνηση του Κογκρέσου να εγκρίνει τη βοήθεια 60 δισ. δολαρίων είναι αποτέλεσμα ακριβώς της τροπής που έχει πάρει ο πόλεμος. Αλλά και η βοήθεια της ΕΕ ύψους 50 δισ. δεν εντάσσεται σε κάποια πολιτική στρατηγική. Είναι, άλλωστε, ανεπαρκής όχι για αλλάξει την πορεία του πολέμου, αλλά και για να καλύψει τις τρέχουσες ανάγκες της Ουκρανίας.
Η κόπωση στη Δύση δεν έχει να κάνει με την χρονική διάρκεια του πολέμου, ούτε με τη Γάζα. Πηγάζει από τον μη ομολογούμενο ακόμα, αλλά διάχυτο πλέον φόβο ότι νικητής θα είναι η Ρωσία. Από τη στιγμή που το καθεστώς Ζελένσκι δεν μπορεί να κάνει το μαύρο άσπρο, αποδίδει την εξόφθαλμη αδυναμία του ουκρανικού στρατού στον υποτιθέμενο δισταγμό της Δύσης να τον εξοπλίσει με όλα τα υπερσύγχρονα οπλικά της συστήματα.
