Κορονοϊός στην Αργεντινή: Χορεύοντας τάνγκο με ένα...σκουπόξυλο! - Ρεπορτάζ του Κ. Αργυρού

Η καθημερινότητα της πανδημίας, που πλήττει με σφοδρότητα τη Λατινική Αμερική, δεν επηρεάζει μόνο τις τσέπες, αλλά και τις συνήθειες των κατοίκων χωρών όπως η Αργεντινή, αναγκάζοντάς τους να παραιτηθούν ακόμα και από τον αγαπημένο τους εθνικό χορό

Αντιμέτωποι με τη μοναξιά βρίσκονται πολλοί κάτοικοι της Αργεντινής εξαιτίας του κορωνοϊού, όπως περιγράφει σε ένα γλαφυρό ρεπορτάζ ο δημοσιογράφος του περιοδικού «der Spiegel», ο οποίος λόγω καραντίνας μπόρεσε να συνομιλήσει μόνο τηλεφωνικά με κατοίκους του Μπουένος Αϊρες.
H σχετική ανταπόκριση ξεκινά με την ιστορία του 84χρονου Ρούμπεν Σάλας, ο οποίος μέσω μιας εφαρμογής κοινωνικής δικτύωσης είχε «καταφέρει» να συγκεντρώσει 73 φίλους της ομάδας με την οποία συναντιόντουσαν για βραδιές τανγκό. Τώρα κλεισμένοι όλοι στα σπίτια τους μπορούν απλά να επικοινωνούν με μηνύματα και βιντεοκλήσεις ή στην καλύτερη περίπτωση να ανταλλάσουν μικρά βίντεο με μοναχικές στιγμές χορού και να... αλληλοβαθμολογούνται. Ο Σάλας λέει ότι χορεύει 10 με 15 λεπτά καθημερινά για να μην χάσει τη φόρμα του. Κάποιες στιγμές αγκαλιάζει μια σκούπα.
Φαντάζεται ότι έχει μια σύντροφο στην αγκαλιά του και λικνίζονται στο παρκέ στο σαλόνι του με ελαφριά, κομψά βήματα, ενώ ιστορικά κομμάτια  τανγκό ακούγονται στο ραδιόφωνο. Πριν την πανδημία ο συνταξιούχος ήταν σχεδόν καθημερινά θαμώνας μιας «μιλόνγκα» στο Μπουένος Αϊρες. Ομως οι παραδοσιακοί «ναοί» του εθνικού χωρού παραμένουν κλειστοί ακόμα και οι ηλικιωμένοι σαν αυτόν ανήκουν στην ομάδα κινδύνου και δεν επιτρέπεται να βγουν έξω. Και ο Σάλας καταλαβαίνει όπως λέει ότι θα περάσει ακόμα αρκετός καιρός μέχρι να μπορέσει να χορέψει πάλι «μάγουλο με μάγουλο» με μια ντάμα του.
Πιθανώς καμία άλλη μεγάλη πόλη στη Λατινική Αμερική δεν έχει πληγεί τόσο σκληρά από την καραντίνα όσο το Μπουένος Άιρες. Η πρωτεύουσα της Αργεντινής ήταν πάντα διάσημη για τη νυχτερινή ζωή, τις καφετέριες, τα θέατρα και φυσικά το τάνγκο. Αλλά η δημόσια ζωή έχει περιοριστεί στο ελάχιστο εδώ και περίπου 120 ημέρες. Ανάλογα με την εξέλιξη της καμπύλης των κρουσμάτων, η κυβέρνηση σφίγγει ή χαλαρώνει τους περιορισμούς.
Αυτή την εβδομάδα υπάρχει πάλι μια χαλάρωση: Πολλά καταστήματα επιτρέπεται να ανοίγουν, τα υπαίθρια αθλήματα επιτρέπονται ξανά. Αλλά η «νέα κανονικότητα» είναι ακόμη πολύ μακριά, έστω και αν σε σύγκριση με γειτονικές χώρες, όπως η Βραζιλία ή η Χιλή, ο αριθμός των επιβεβαιωμένων λοιμώξεων και των θανάτων εξαιτίας της Covid-19 είναι συγκριτικά χαμηλός.

Περιζήτητοι οι ψυχολόγοι

Μια άλλη ιδιαιτερότητα της πρωτεύουσας της Αργεντινής αποτελεί το γεγονός ότι οι κάτοικοι της δεν διστάζουν να ζητήσουν τη βοήθεια ειδικών για να αντιμετωπίσουν τις ψυχικές συνέπειες της πανδημίας και των περιοριστικών μέτρων. Καμία άλλη πόλη της Λατινικής Αμερικής δεν έχει τόσο ψυχολόγους όσο στο Μπουένος Άιρες. Πολλές εταιρείες ασφάλισης υγείας πληρώνουν για θεραπεία, αλλά ούτε εδώ υπάρχει η φυσική επαφή αφού οι συναντήσεις πραγματοποιούνται μέσω τηλεδιάσκεψης λόγω του κινδύνου μόλυνσης.
Για τους ανθρώπους των ανώτερων τάξεων τα πράγματα είναι κάπως πιο εύκολα, τα σπίτια τους πιο μεγάλα, οι δυνατότητες της τεχνολογίας για εναλλακτικές ασχολίες περισσότερες.
Ομως για πολλούς φτωχούς Αργεντινούς δεν υπάρχει διέξοδος. «Η κατώτερη μεσαία τάξη πάσχει από έναν πολύ πραγματικό φόβο ύπαρξης», λέει η ψυχολόγος Στέλλα Λιγκερίνι. Ορισμένοι είναι τόσο αγχωμένοι που οδηγούν στην περιοχή χωρίς σκοπό στο αυτοκίνητο και ολοκληρώνουν τις συνεδρίες θεραπείας εν κινήσει μέσω βιντεοκλήσης, αναφέρει.
Πάντως είναι μεγάλο το ποσοστό της κοινωνίας που συμφωνεί με τους περιορισμούς. «Όποιος θεωρεί την καραντίνα κατάλληλη δεν αισθάνεται κλειδωμένος, αλλά δέχεται την απομόνωση ως υποκειμενική απόφαση». Από την άλλη, όσοι απορρίπτουν τα μέτρα βιώνουν την καραντίνα «ως φυλακή», λέει η Λιγκερίνι: «Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο ιός εμβαθύνει τον διαχωρισμό της κοινωνίας».
Τα ποσοστά αποδοχής των περιοριστικών μέτρων έχουν αρχίσει πάντως να υποχωρούν. Από το 70% που ήταν στην αρχή της καραντίνας και μετά από τέσσερις δύσκολους μήνες, οι περιορισμοί αμφισβητούνται όλο και περισσότερο, οι διαμαρτυρίες αυξάνονται. Οι παλιές πολιτικές συγκρούσεις, που φαινόταν να ξεπεραστούν, ξεκινούν ξανά.

Και πολιτική διάσταση

Σε όλη τη χώρα, χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για το lockdown κατά τη διάρκεια της προεδρικής τηλεοπτικής ομιλίας την περασμένη εβδομάδα. Ο Μαουρίτσιο Μακρί συντηρητικός προκάτοχος του σημερινού προέδρου Αλμπέρτο Φερνάντεζ, κατηγορεί την κυβέρνηση ότι εκμεταλλεύτηκε την πανδημία για να «υπονομεύσει την ελευθερία της έκφρασης, τη δικαιοσύνη, την ανεξαρτησία των κυβερνητικών θεσμών και της ιδιωτικής ιδιοκτησίας».
Ο λόγος της αντιπαράθεσης είναι και πολιτικός ιδεολογικός. Ο Πρόεδρος Αλμπέρτο Φερνάντεζ σκοπεύει να επιβάλει φόρο περιουσίας για τα μεγάλα εισοδήματα για να χρηματοδοτήσει το κόστος αντιμετώπισης της πανδημίας και σκοπεύει να απαλλοτριώσει μια σχεδόν χρεοκοπημένη εταιρεία εμπορίου σιτηρών.
Η σύγκρουση επιδεινώνεται από την έντονη αντίθεση μεταξύ του Μπουένος Άιρες και του εσωτερικού της χώρας: Ενώ οι μολύνσεις και οι θάνατοι στην πρωτεύουσα και τη γύρω περιοχή έχουν αυξηθεί σημαντικά, πολλές επαρχίες είναι σχεδόν καθαρές από τον sars-c0v-2 και εκεί έχουν αρθεί σχεδόν πλήρως οι περιορισμοί.
Τέλος υπάρχουν και οι οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας. Μόνο στον τομέα τροφοδοσίας του Μπουένος Άιρες, που απασχολεί 60.000 άτομα, 10.000 εργαζόμενοι έχουν χάσει τη δουλειά τους. Δέκα τοις εκατό των
εστιατορίων χρεοκόπησαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων από τα πιο γνωστά ιστορικά εστιατόρια της πόλης όπως το εστιατόριο του Hotel Castelar, όπου σύχναζε ο Ισπανός
ποιητής Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.
Η πρόβλεψη είναι πάντως ότι 20 με 30% των χώρων εστίασης στο Μπουένος Άιρες θα κλείσουν τελικά εάν η καραντίνα διαρκέσει περισσότερο. Και για αυτό δεν φταίει αποκλειστικά ο sars-c0v-2: «Έχουμε διανύσει μια πολύχρονη οικονομική κρίση. Αλλά τα πράγματα δεν ήταν ποτέ τόσο άσχημα όσο σήμερα.
Αυτή η κρίση αμφισβητεί τον ίδιο τον τρόπο ζωής μας» λέει ένας εκπρόσωπος της Ενωσης Εστιατόρων της πόλης.