Πέρασαν κιόλας δύο χρόνια από τη μεγάλη, την απροσμέτρητη απώλεια - Άρθρο του Μπάμπη Ανδριανόπουλου
Γράφει ο Μπάμπης Ανδιανόπουλος -
Θεωρώ υποχρέωσή μου στη μνήμη της να επαναφέρω την πρόταση που είχα διατυπώσει από την πρώτη στιγμή:
"... Εκεί, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Γυμνασίου Πόρου και του Β΄ Δημοτικού Σχολείου Πόρου. Εκεί όπου πάλλεται η καρδιά της Παιδείας και του Πολιτισμού η μορφή της θα μετεωρίζεται πάντα μαζί με τον σημαίνοντα λόγο και με τις νότες από το πιάνο της. Θα βρίσκεται εκεί εις το διηνεκές να εμπνέει και να καθοδηγεί τις τωρινές και τις επερχόμενες γενιές. Πανάξια και ακριβοδίκαια πρέπει να πάρει το όνομά της."
«ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΟΓΙΩΝΗ»
Βασιλική Κογιώνη
Από το Ναύπλιο στον Πόρο
Μία διαδρομή ανάμεσα σε τόπους ιστορικούς, σε τόπους όπου κυριαρχεί το φως και το ιδιαίτερο κάλλος.
Τόποι που άφησαν βαθύ το αποτύπωμά τους στην προσωπικότητα της Βασιλικής καθώς σμιλευόταν το είναι, το δικό της πολυδιάστατο σύμπαν κάτω από την αέναη επιρροή τους.
Γιατί η ζωή της υπήρξε μια διαρκής συνδιαλλαγή με τα στοιχεία που συγκροτούν την ιστορικότητα των τόπων, την ομορφιά τους όπως και με το ανθρωπογενές τους περιβάλλον.
Αυτή η αλληλεπίδραση αποτελούσε πρωταρχική της επιλογή καθώς ως ανήσυχος και ευαίσθητος δέκτης περισυνέλεγε τα πολύτιμα αγαθά που της χαρίζονταν, τα ενσωμάτωνε ως δομικό υλικό και στη συνέχεια τα διέθετε απλόχερα σε κάθε καμπή της ζωής της.
Γιατί η Βασιλική είχε μία πορεία ζωής αφιερωμένη στην υπηρεσία της Παιδείας και του Πολιτισμού.
Ταγμένη στην αδιάκοπη προσπάθεια αρτίωσης του ανθρώπου
Αφετηρία της το Ναύπλιο
Γεννήθηκε και μεγάλωσε εκεί. Σε ένα αρχοντικό στο ιστορικό κέντρο της πόλης.
Ο πατέρας με καταγωγή από την Αρκαδία ήταν αυτός που της εμφύσησε την αγάπη για τη γενέτειρά του. Αγάπη που η Βασιλική διατήρησε ακέραια καθώς επισκεπτόταν ανελλιπώς την πατρική γενέθλια γη. Καθηγητής θεολόγος αυτός και φιλόλογος η Ναυπλιώτισσα μητέρα.
Η τρυφερή της ηλικίας ζυμώθηκε κάτω από την ανυπέρβλητη ομορφιά του τόπου και από τις άριστες συνθήκες που η οικογένεια εξασφάλιζε για την ανάπτυξή της.
Έδειξε από νωρίς την κλίση της στα γράμματα και στη μουσική. Ξεκίνησε μαθήματα πιάνου και θεωρητικής μουσικής στα έξι της χρόνια. Πήρε το δίπλωμά της από το ωδείο Νίκος Σκαλκώτας με άριστα! Το πιάνο της τη συνόδευε πάντα όπου κι αν βρέθηκε. Παράλληλα ολοκλήρωσε και τις σπουδές της στην Αγγλική γλώσσα.
Το 1981 εισήχθη στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου στο Βυζαντινό – Νεοελληνικό τμήμα από όπου και αποφοίτησε το 1985.
Εργάστηκε ως αναπληρώτρια σε σχολεία της Αργολίδας και το 1989 διορίστηκε ως μόνιμη καθηγήτρια στη Ρόδο όπου παρέμεινε για ένα έτος.
Ακολούθησε η μετάθεση στα Κύθηρα. Στο νησί που αγάπησε πολύ αλλά και αγαπήθηκε το ίδιο από τους ανθρώπους που ήρθε σε επαφή.
Από την πρώτη στιγμή φάνηκαν τα χαρίσματά της. Ανταποκρίθηκε με απόλυτη επιτυχία στα καθήκοντα της φιλολόγου καθηγήτριας με την κατάρτιση, την ευγένεια και την προθυμία της.
Δεν έμεινε όμως σε αυτά. Αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο τη μουσική της παιδεία. Σε μια εποχή που δεν υπήρχε ακόμα ωδείο στα Κύθηρα οργάνωσε ομάδες με παιδιά από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και τα οδήγησε στον κόσμο της μουσικής με εξαιρετικά και πρωτόγνωρα αποτελέσματα.
Κράτησε δεσμούς με το νησί ως το τέλος. Αξίζει να σημειωθεί ότι το τελευταίο της ταξίδι ήταν στην Αρκαδία και εκείνο που δεν πρόλαβε να υλοποιήσει είχε προορισμό τα Κύθηρα.
Ακολουθεί η μετάθεσή της στον Πόρο
Νέα, ενθουσιώδης και με όλον της τον «οπλισμό» καταφτάνει το 1992 και αναλαμβάνει καθήκοντα φιλολόγου στο γυμνάσιο του νησιού.
Από νωρίς άρχισε να διακρίνεται στο εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό πεδίο.
Φιλική, εγκάρδια, συνεργάσιμη, υπομονετική, δοτική, επικεντρωμένη στις ανάγκες των παιδιών με ένα συνεχές και αμέριστο ενδιαφέρον,
Ένας φάρος που εξέπεμπε γνώση, κατανόηση, προτροπή, καθοδήγηση.
Ενοποιητικός ιστός σε όλα αυτά η αγάπη. Βαθιά, εδραία, αυθεντική και ανιδιοτελής,
Για τα παιδιά πρωταρχικά, για την ανθρώπινη ύπαρξη γενικότερα.
Αγάπη που συνδεόταν και με τη βαθιά θρησκευτικότητά της. Θρησκευτικότητα αυθεντική, ουσιαστική δίχως καμιά επίδειξη. Γιατί η Βάσω υπηρέτησε κατά τη διάρκεια της ζωής της την ουσία της ανθρώπινης υπόστασης.Χωρίς ιδιοτέλεια ή και έπαρση.
Ασκούσε τα καθήκοντά της με επιμέλεια και συνάμα, εντελώς αθόρυβα και φυσιολογικά εντασσόταν στην κοινωνική πνευματική και πολιτιστική ζωή του νησιού.
Παντρεύτηκε τον δραστήριο επιχειρηματία της περιοχής Γιώργο Δημητριάδη. Απόκτησαν τρία παιδιά, τρία αγόρια που πορεύτηκαν και πορεύονται ως άξια τέκνα άξιων γονέων. Βρέθηκε λοιπόν να υπηρετεί με απαράμιλλη επιτυχία και αφοσίωση πολλαπλούς ρόλους. Εκπαιδευτικός, σύζυγος, μητέρα, συνάδελφος, φίλη.
Δεν αρκέστηκε όμως σε αυτά τα ικανά κεκτημένα. Θεώρησε ως αναγκαία συνθήκη την πρόοδο και την εξέλιξή της με κορυφαία στιγμή στην καριέρα της τη διευθυντική θέση του γυμνασίου Πόρου. Το 2006 άσκησε καθήκοντα αναπληρώτριας διευθύντριας και το 2007 αναδείχτηκε διευθύντρια κατόπιν επιλογής.
Η θέση αυτή της έδωσε τη δυνατότητα να αναδείξει τις αρετές της στο υψηλότερο επίπεδο. Επικεντρώθηκε και αφοσιώθηκε στην οικοδόμηση της οντότητας της Σχολικής Μονάδας σε παιδαγωγικό και εκπαιδευτικό επίπεδο.
Παράλληλα εργάστηκε ακατάπαυστα για την κατοχύρωση της πολιτιστικής και κοινωνικής φυσιογνωμίας του Σχολείου.
Το Γυμνάσιο Πόρου με την καθοδήγηση της διεύρυνε τα όρια του, απόκτησε εξωστρέφεια. Μαθητές, εκπαιδευτικοί, γονείς και κηδεμόνες ανέπτυξαν τις ικανότητες, τα ενδιαφέροντα, τις γνώσεις, τις δεξιότητες, τη δημιουργικότητά τους λαμβάνοντας μέρος σε διάφορους τομείς και πεδία δράσης που εκείνη οραματίστηκε και υλοποίησε. Σε εκείνα της Παιδείας, της Εκπαίδευσης, του Πολιτισμού.
Καθοριστικός παράγοντας στην ευόδωση όλων αυτών των προσπαθειών υπήρξε ένα πρόσφυμα. Το συν-. Το συν της συνεργασίας και της συμμετοχής.
Γιατί ως άτομο και πόσο μάλλον ως Διευθύντρια είχε ανάμεσα σε άλλα και αυτό το καταλυτικό πλεονέκτημα, το πλεονέκτημα της Συνεργατικότητας.
Συνεργατικότητα που οικοδομούνταν με ειλικρίνεια, ενδιαφέρον και διεισδυτική ματιά. Με αυτή την προσέγγιση ήταν σε θέση να διακριβώνει τις καλύτερες πτυχές των εν δυνάμει συνεργατών, να τις αποσπά και να τις εντάσσει σε ένα άρτια δομημένο παιδαγωγικό, εκπαιδευτικό ή πολιτιστικό σχέδιο που έχει εκπονηθεί και κατοχυρωθεί με την ισότιμη συμμετοχή όλων.
Αυτή υπήρξε η στρατηγική της Βασιλικής και είχε σαν αποτέλεσμα την αρμονική συνεργασία με όλο το φάσμα της εκπαιδευτικής κοινότητας και τους παράγοντες που συντελούν στην εκπαιδευτική διαδικασία. Μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς, συλλόγους γονέων, δημοτικές αρχές, κοινωνικούς φορείς.
Στο πλαίσιο αυτό έθεσε υψηλούς στόχους σε κάθε επίπεδο αναφοράς της Σχολικής Μονάδας υπηρετώντας τον άλλο άξονα δράσης. Αυτόν της συμμετοχής.
Έτσι το Γυμνάσιο Πόρου, με γερή αρματωσιά και άξια καπετάνισσα τη Βασιλική, σάλπαρε για τις θάλασσες της Παιδείας, της Εκπαίδευσης, του Πολιτισμού.
Παρακολούθησε πλήθος σεμιναρίων και επιμορφωτικών ημερίδων αναβαθμίζοντας διαρκώς το παιδαγωγικό και πολιτιστικό της απόθεμα.
Το Σχολείο και τα παιδιά με την άγρυπνη καθοδήγησή της συμμετείχαν σε αθλητικές, ψυχαγωγικές, πολιτιστικές, περιβαλλοντικές δραστηριότητες. Σε Εκπαιδευτικά προγράμματα όπως σε αυτό της παγκόσμιας εβδομάδας δράσης για την εκπαίδευση. Σε περιβαλλοντικά προγράμματα και δραστηριότητες σε συνεργασία με το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Τροιζηνίας-Μεθάνων. Σε προγράμματα ανακύκλωσης και καθαρισμού των ακτών. Σε προγράμματα αγωγής υγείας διατροφής και άσκησης. Σε δράσεις για τον σχολικό εκφοβισμό.
Σχεδίασε, διοργάνωσε και πραγματοποίησε την παρακολούθηση θεατρικών παραστάσεων και πολιτιστικών δρώμενων από τους μαθητές. Υλοποίησε την αδελφοποίηση του Γυμνασίου Πόρου με το Σχολείο Πριγκιποννήσων. Έθεσε τις βάσεις και στη συνέχεια καθιερωσε τη διαχρονική συνεργασία με το Γυμνάσιο της Βαρβακείου. Και βέβαια προσέφερε τις υπηρεσίες της στον προνομιακό για εκείνη χώρο. Σε αυτόν της μουσικής
Συνόδευσε τη χορωδία του Γυμνασίου στις συναντήσεις σχολικών χορωδιών στην Καρδίτσα όπως και στον διεθνή διαγωνισμό χορωδιών στο Castellamare di Stabia της Ιταλίας όπου κατέκτησαν την πρώτη θέση. Συμμετείχε σε μουσικό αφιέρωμα στον Νίκο Γκάτσο από τη χορωδία του ΓΕΛ Πόρου.
Παράλληλα «πανταχού παρούσα». Σε κάθε δραστηριότητα του Δήμου Πόρου, της Χατζοπουλείου Βιβλιοθήκης, των συλλόγων του νησιού. Με τη δύναμη του λόγου της και τις νότες από το πιάνο της.
Ενδεικτικά αναφέρουμε τη συμμετοχή της ως παρουσιάστριας στην εκδήλωση της Βιβλιοθήκης με τίτλο: «Κώνδηξ του Κοινού του Πόρου 1803-1830» όπου μάλιστα εισηγήθηκε το θέμα της ζωής των γυναικών του νησιού της εποχής εκείνης από τα αναφερόμενα στοιχεία.
Συμμετείχε σε εκδηλώσεις επίσης με το σύλλογο Γυναικών «Ποριώτισσα» όπως:
Σε ποιητικές βραδιές αφιερωμένες στον Οδυσσέα Ελύτη και το Γιάννη Ρίτσο.
Στη γιορτή της μητέρας.
Στον εορτασμό του κλήδονα.
Στη βράβευση μαθητών που πέτυχαν σε ΑΕΙ - ΤΕΙ
Ώσπου ήρθε το πρόβλημα υγείας και η τραγική έκβασή του, σταματώντας πρόωρα την εξέλιξή της και την πολύπτυχη συνεισφορά της στην εκπαιδευτική και πολιτιστική ζωή του νησιού.
Έδωσε τις μικρές και μεγάλες μάχες της με γενναιότητα έτσι όπως της άρμοζε. Ολόφωτη και αγέρωχη.
Έτσι ολόφωτη θα τη θυμόμαστε. Με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που τη συναποτελούσαν. Τις αρετές που αυτή αποθέωνε. Αγάπη, ευγένεια, καλοσύνη, δοτικότητα, απλότητα, αισθητική. Τα είχε ενσωματώσει βαθιά και ουσιαστικά καθιστώντας τα πρωταρχική ύλη και ουσία της προσωπικότητάς της. Και τα αναδείκνυε όταν οι συνθήκες το απαιτούσαν. Αυθεντικά, αβίαστα και όχι με έπιπλαστο, πομπώδη και επιδεικτικό τρόπο. Ήταν πάντα δοσμένη στην υπηρεσία του «είναι» και όχι του «φαίνεσθαι». Ήταν πάντα η εκλεκτή. Ένα τόσο ακριβό αλλά και συνάμα τόσο ανοιχτό και προσπελάσιμο πλάσμα για τον καθένα μας. Γιατί απλά δεν μπορούσε να διανοηθεί τη ζωή της χωρίς τον άλλον και μέσα από αυτόν τον συνδυασμό συνδιαμορφωνόταν και ολοκληρωνόταν.
Κοντά της, όσοι είχαμε το προνόμιο να τη γνωρίσουμε, να συνεργαστούμε μαζί της, να τη συναναστραφούμε, να νιώσουμε το μαγικό άγγιγμά της, γίναμε καλύτεροι άνθρωποι. Γιατί αυτή υπήρξε ακριβός, ξεχωριστός άνθρωπος. Πάνω από όλους όμως ευνοήθηκαν από την παρουσία της οι μαθητές που τη συνάντησαν ως καθηγήτρια, διευθύντρια, φίλη, μητέρα. Οι γενιές αυτών των μαθητών που θα κουβαλούν πάντα κάτι από τη χάρη και την αρετή της. Οι γενιές που ελπίζουμε να κάνουν τη μικρή μας κοινωνία καλύτερη και αυτό θα είναι η μεγάλη της παρακαταθήκη και η παρηγορία για την απουσία της.
Εκεί, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Γυμνασίου Πόρου και του Β΄ Δημοτικού Σχολείου Πόρου. Εκεί όπου πάλλεται η καρδιά της Παιδείας και του Πολιτισμού η μορφή της θα μετεωρίζεται πάντα μαζί με τον σημαίνοντα λόγο και με τις νότες από το πιάνο της. Θα βρίσκεται εκεί εις το διηνεκές να εμπνέει και να καθοδηγεί τις τωρινές και τις επερχόμενες γενιές. Πανάξια και ακριβοδίκαια πρέπει να πάρει το όνομά της.
«ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΟΓΙΩΝΗ»
