Οι περιπέτειες του Captain Blatch

Ο κοσµογυρισµένος Εγγλέζος, από τη βορειοδυτική Αγγλία, κατέληξε να περάσει τα τελευταία 30 χρόνια στην Ελλάδα και να γράψει δύο βιβλία, επαινώντας τους Έλληνες ως «γενναιόδωρους οικοδεσπότες». Γράφει ο Σήφης Χαριτωνίδης -  Ποιος είναι ο Τζούλιαν Μπλάτσλι (Julian Blatchley); Στον Πόρο και στην Αίγινα είναι γνώριµη φυσιογνωµία αν µη τι άλλο λόγω εκτοπίσµατος. Αλλά πώς κατέληξε αυτός ο κοσµογυρισµένος Εγγλέζος, από τη βορειοδυτική Αγγλία, να περάσει τα τελευταία τριάντα χρόνια στην Ελλάδα, να γράψει δύο βιβλία, εξιστορώντας τις περιπέτειές του, και να αφιερώσει το πρώτο του βιβλίο, «Δίπλα στους Αργοναύτες» (Adjacent to the Argonauts) «στους γενναιόδωρους οικοδεσπότες µου τους Έλληνες»; [caption id="attachment_36230" align="alignnone" width="628"] Ανοιχτά των Μεθάνων.[/caption] H ζωή του Τζούλιαν («Μπλατς», για τους αγγλόφωνους φίλους του) είναι συνδεδεµένη µε το υγρό στοιχείο από τα παιδικά του χρόνια. Μεγάλωσε δίπλα στη λίµνη Ουίντερµιερ (Windermere) και αργότερα έζησε πάνω στο πρώτο σκάφος που αγόρασε σε ηλικία 21 ετών, το «Bula». Από µικρός, λόγου του εξωστρεφούς και ανήσυχου χαρακτήρα του, ταυτίστηκε µε τη δηµοφιλή παιδική σειρά βιβλίων «Xελιδόνια και Αµαζόνες» (Swallows and Amazones), που διαδραµατίζεται σε µια φανταστική λίµνη και στα νησάκια της, εµπνευσµένη από τη λίµνη Ουίντερµιερ. [caption id="attachment_36232" align="alignnone" width="628"] Ο Τζούλιαν µεγάλωσε δίπλα στη λίµνη Windermere στη βορειοδυτική Αγγλία, µε τις παιδικές φαντασιώσεις και το πάθος για ιστιοπλο©α, εξερευνήσεις και πειρατές.[/caption] Οι πρωταγωνιστές είναι τα παιδιά δύο οικογενειών και οι περιπέτειές τους συµπεριλαµβάνουν ιστιοπλοΐα, εξερευνήσεις και πειρατείες. Τα δύο πρώτα τα ζει από µικρός, αλλά πού να φανταστεί ότι θα ζούσε και το τρίτο; Σε ηλικία δεκαοχτώ χρονών άρχισε την καριέρα του στη θάλασσα ως δόκιµος αξιωµατικός του εµπορικού ναυτικού, και τότε είχε και την πρώτη µεν, αλλά σύντοµη επαφή µε την Ελλάδα... Πέραµα και Ακτή Μιαούλη. [caption id="attachment_36228" align="alignnone" width="628"] Πρωτοµαγιά 2012, Πόρος.[/caption] Το πάθος του για την ιστιοπλοΐα τον φέρνει στην Ελλάδα ξανά το φθινόπωρο του '85 για τρεις µήνες. Με δύο φίλους νοικιάζουν το ιστιοπλοϊκό «Nissos» - οι περιπέτειές τους περιγράφονται γλαφυρά και µε το δικό του χαρακτηριστικό (και µε µεγάλες δόσεις αυτοσαρκασµού) χιούµορ στο πρώτο του βιβλίο. Αρχίζοντας από τον Άλιµο, καλύπτουν τον Αργοσαρωνικό και την ανατολική Πελοπόννησο µέχρι τη Μονεµβασία. [caption id="attachment_36223" align="alignnone" width="403"] Το πρώτο βιβλίο «?ίπλα στους Αργοναύτες» (Adjacent to the Argonauts)[/caption] Εκτός από την ιστιοπλοΐα, ασχολείται µε το σπίτι του και τη µαγειρική, αλλά και το άλλο µεγάλο πάθος του, την ιστορία (καταλυτικοί σε αυτό µια δασκάλα αγγλικών και ένας δάσκαλος ιστορίας). Αυτό φαίνεται στις περιγραφές του, όπως όταν παρουσιάζει πολύ παραστατικά και ζωντανεύει µε τη φαντασία του την επίσκεψή του στο Tarawa, µια ατόλλη (κατηγορία κοραλλιογενών νησιών) του Ειρηνικού, όπου διαδραµατίστηκε η πρώτη σοβαρή σύγκρουση των Αµερικανών µε τους Ιάπωνες κατά τον Β Παγκόσµιο Πόλεµο: «Βρίσκεσαι στο πεδίο της µάχης και, βλέποντας τα αποµεινάρια, ακόµα και µετά από τόσα χρόνια, είναι σαν µόλις να διαλύθηκαν οι καπνοί και η σκόνη της µάχης, σαν να µην άγγιξε τίποτα ο χρόνος!» λέει ο Τζούλιαν στο , ενώ συγχρόνως θυµάται ένα ηλιοβασίλεµα στο νησί της Αναλήψεως στον Ατλαντικό «Ένα ρυµουλκό προχωράει αργά µε τρία Λίµπερτυ δεµένα πίσω του στη σειρά. Με φόντο την ανατολή του ήλιου, βλέπω µόνο το περίγραµµα των πλοίων και σκέφτοµαι έτσι ήταν οι νηοποµπές στον πόλεµο!». [caption id="attachment_36227" align="alignnone" width="628"] Τα σκυλιά του «Dark Star»: Mander & Muggins ή Πρόσεχε πριν βουτήξης![/caption] Εξίσου όµως ενθουσιάζεται από την τυχαία ανακάλυψη ενός αρχαίου ψηφιδωτού σε ένα χωράφι κοντά στον Γέρακα (µε διαβεβαιώνει ότι το υπέδειξαν στις Αρχές) «Έβλεπα το ίδιο ψηφιδωτό µε αυτά τα εκπληκτικά χρώµατα που έβλεπε και ένας αρχαίος Έλληνας!». Ως ναυτικός ταξίδεψε σε όλο τον κόσµο και µπορεί να µιλάει για ώρες, όπως όλοι οι ναυτικοί, για τις εµπειρίες του. «Τέσσερις φορές ήρθα αντιµέτωπος µε πειρατές στο Περού, στη Σιγκαπούρη και δύο φορές στην Ινδονησία. Μια φορά µε πυροβόλησαν, αλλά ευτυχώς αστόχησαν. Μια άλλη µού πήραν ό,τι είχα και δεν είχα από την καµπίνα µου, ενώ ήµουν µε άδεια εκτός πλοίου. Την εποχή εκείνη, οι πειρατές ήταν ακόµη πρωτάρηδες, κυρίως µε χαντζάρες αντί για πυροβόλα όπλα, και ο συνήθης τρόπος αντιµετώπισής τους ήταν µε µάνικες…» [caption id="attachment_36231" align="alignnone" width="628"] Κυπαρισσία, παραλία.[/caption] Στα ταξίδια του είχε την ευκαιρία να γνωρίσει τόπους και ανθρώπους σε όλο τον κόσµο, αλλά, όταν ήρθε η στιγµή για το πρώτο ιστιοπλοϊκό ταξίδι-διακοπές µε δύο συµπατριώτες του εικοσιπεντάρηδες όλοι τους, διάλεξαν την Ελλάδα. «Ήταν κοντά, φτηνά, µε καλό καιρό, καλές θάλασσες για ιστιοπλοΐα και πολλά υποσχόµενη σε γυναίκες...» Είχαν βέβαια και ενδοιασµούς, γιατί πίστευαν ότι σε πολλά πράγµατα ήταν οπισθοδροµική και σε πρωτόγονη κατάσταση. Όταν προσγειώθηκαν στο Ελληνικό το φθινόπωρο του ’84, οι ενδοιασµοί τους επαληθεύτηκαν. Τρεις µήνες αργότερα, είχαν διαφορετική εικόνα. Τι τους έκανε να αλλάξουν γνώµη; «Πρωτίστως ότι περάσαµε αξέχαστες διακοπές µε πολλές περιπέτειες. Γνωρίσαµε την ελληνική φιλοξενία, την ελληνική κουζίνα και τους Έλληνες». Ακόµα και µετά από τριάντα χρόνια, όπως και τότε, ο Τζούλιαν βρίσκει τους Έλληνες «επιδεικτικούς», «αυθεντικούς», «παθιασµένους» και «απείρως ενδιαφέροντες». [caption id="attachment_36224" align="alignnone" width="628"] Ηλιοβασίλεµα στη Σπετσοπούλα.[/caption] Ένιωσε επίσης µια αίσθηση ελευθερίας και κοινότητας. Ελευθερίας, µε την έννοια της ελευθερίας του πνεύµατος, στα όρια της αναρχίας. (ως κλασικό παράδειγµα αναφέρει τον Ζορµπά.) Κοινότητας, µε την έννοια ότι οι Έλληνες ενδιαφέρονται και ασχολούνται µε τους περί αυτών, έχουν τη διάθεση να τους βοηθήσουν, αλλά και να τους προστατέψουν. «Μου έκανε εντύπωση, π.χ., ότι οι µεγάλοι πάντα προσέχουν όχι µόνο τα δικά τους παιδιά στη γειτονιά τους, αλλά και αυτά των άλλων. Αυτά ίσως είναι µερικά από τα χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν τους Έλληνες στα µάτια των ξένων». [caption id="attachment_36222" align="alignnone" width="404"] Tο δεύτερο βιβλίο «Ο Τρωικός Θαλάσσιος Ελέφαντας» (The Trojan Walrus).[/caption] Ενώ συνεχίζει την καριέρα του στο εµπορικό ναυτικό, επιστρέφει στην Ελλάδα το επόµενο καλοκαίρι και από τότε σταθερά κάθε καλοκαίρι και αρχίζει τη δεύτερη παράλληλη καριέρα του ως σκίπερ, µε βάση τον Πόρο. Οι περιπέτειές του ως σκίπερ είναι το θέµα του δεύτερου βιβλίου του, «Ο Τρωικός Θαλάσσιος Ελέφαντας» (Τhe Τroan Walrus). Με το «τρωικός» αναφέρεται στο πώς «µπήκε» στον κλάδο αυτός ο «θαλάσσιος ελέφαντας». Ως σκίπερ συνεχίζει µέχρι τις αρχές του ’90. Η εµφάνιση πολλών νέων σκίπερ και η µεταφορά του αεροδροµίου δυσκολεύουν τα πράγµατα, οπότε αποφασίζει να στραφεί σε megayachts. «Μετά από µερικά χρόνια έχασα το ενδιαφέρον µου, γιατί δεν άντεχα πια τα καπρίτσια των ιδιοκτητών» µου εξοµολογείται. [caption id="attachment_36229" align="alignnone" width="471"] Το «πλήρωµα».[/caption] Τελικά, αρχίζει τη σηµερινή του καριέρα σε πετρελαιοφόρα πρώτα, ως υπεύθυνος υπεράκτιων δραστηριοτήτων στην άντληση πετρελαίου από τη θάλασσα στo Κατάρ και στην Αγκόλα, και µετά ως πλοηγός στη Βραζιλία. Στο µεταξύ, έχει αλλάξει ιστιοπλοϊκά κάµποσες φορές (το τελευταίο, το «Dark Star», το έφερε από την Αµερική), έχει µετακοµίσει στην Αίγινα, όπου αγόρασε σπίτι και µένει µόνιµα, και κάνει ιστιοπλοΐα, για δική του ευχαρίστηση πια. «Το να είσαι σκίπερ δεν είναι εύκολο. ιστιοπλοΐα είναι εύκολη, όλα τα άλλα δεν είναι!» λέει µε έµφαση. [caption id="attachment_36226" align="alignnone" width="628"] Oλοταχώς προς Αίγινα.[/caption] Στην Αίγινα θα γνωρίσει τη Ρενάτε και, µετά από τρία χρόνια, αποκτούν τη Νερίσσα. Με πορεία τριάντα χρόνων στην Ελλάδα, ο Τζούλιαν στην Αίγινα είναι γνωστός και ως ο «χοντρός καπετάνιος» ενώ στον Πόρο ως «κύκνος» (χαριτωµένος στο νερό, άγαρµπος στην ξηρά, όπως του εξήγησε πρώην φιλενάδα) ή «ξυπνητήρης» (όπως τον βάφτισαν Ποριώτες, όταν µαθεύτηκε πως ξύπνησε αλαφιασµένος στις 6 το πρωί από τις καµπάνες του Ρολογιού του Πόρου, κάτω από το οποίο είχε καταρρεύσει µετά από ολονύκτια οινοποσία). [caption id="attachment_36225" align="alignnone" width="628"] Η Νερίσσα στο τιµόνι.[/caption] Τα τελευταία χρόνια, τους χειµώνες ζει στα µέρη που µεγάλωσε και σύντοµα τελειώνει το τρίτο του βιβλίο, ένα χιουµοριστικό, ιστορικό µυθιστόρηµα που διαδραµατίζεται στη ναπολεόντειο εποχή. Τα καλοκαίρια επιστρέφει στην Αίγινα και στο σκάφος του, και οικογενειακώς τώρα απολαµβάνει αυτό που όλοι εµείς θεωρούµε δεδοµένο.