Μια ζωή κομμάτια…
Έγκλημα εν ψυχρώ… Ούτε καν ευθανασία. Ο Χρήστος Χιώτης δεν αντέχει. «Σπάει» και απομακρύνεται. Το «Γιάννος», το καΐκι του, το πρώτο καΐκι που νηολογήθηκε στην Αίγινα, γίνεται κομμάτια στο Ναυπηγείο του Ασπράκη, σύμφωνα με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεκαετίες στη θάλασσα, έθρεψε οικογένειες, χτυπήθηκε, άντεξε. Και τώρα… Η ευρωπαϊκή οδηγία για την προστασία του θαλάσσιου πλούτου, που αποτιμά τα αλιευτικά σε χρήμα και πληρώνει καλά για την καταστροφή τους, παρέλειψε κάτι. Δεν προνόησε για την ιστορία, για την παράδοση, για την ψυχή που κρύβει μέσα του το καΐκι. Αλλά ποιος νοιάζεται…
Υπό το άγρυπνο βλέμμα της υπεύθυνης για το σπάσιμο του καϊκιού υπαλλήλου, η οποία πρέπει να επιστρέψει με απτές αποδείξεις, ο Χρήστος Χιώτης, ψαράς, όπως και ο πατέρας του, χαϊδεύει την πλώρη, δακρύζει, θυμάται. Αν και συναίνεσε στον βίαιο αποχωρισμό λόγω συνταξιοδότησης, δεν αντέχει. Υπογράφει και φεύγει.
Τις συγκινητικές στιγμές του τέλους καταγράφει ο δημοσιογράφος Σταύρος Θεοδωράκης, που έφθασε στην Αίγινα πρωί-πρωί με το επιτελείο των «Πρωταγωνιστών». Μαζί και ο πρόεδρος του Συλλόγου Οικολόγων Ύδρας Μανόλης Τσακίρης με τη σύζυγό του, ο οποίος καταβάλλει προσπάθειες μήπως και ευαισθητοποιηθούν οι φορείς και σώσουν κάποια –έστω από τα αποσυρόμενα– καΐκια, στο όνομα της διατήρησης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Η ατμόσφαιρα βαριά, οι θεατές αμίλητοι.
Ίδιες εικόνες και στην καταστροφή δύο ακόμα αλιευτικών που πραγματοποιήθηκε λίγο αργότερα. Όπως και στο σπάσιμο κάποιων χιλιάδων καϊκιών, ανά την Ελλάδα…
Κ.Λ.
