Έκθεση Χρήστου Μποκόρου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Του Γ. Μπήτρου Έκθεση με πολλά έργα του εικαστικού Χρήστου Μποκόρου φιλοξενείται αυτήν την εποχή στο φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιώς. Είναι η δεύτερη φορά μετά το 2015 που φιλοξενείται στον ίδιο χώρο έκθεση του ζωγράφου. Τα γνωστά έργα του σε ξύλο και επηρεασμένα πολύ από τη λαογραφία και θέματα όπως η φλόγα, η ελιά, το ψωμί, η σημαία έχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν οι Πειραιώτες φιλότεχνοι και όχι μόνο μέχρι τις 17 Δεκεμβρίου. Ο Χρήστος Μποκόρος σπούδασε αρχικά στη Νομική Σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης στην Κομοτηνή (1974-1979) και αργότερα ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ) στην Αθήνα (1983-1989), με δάσκαλο τον Δ. Μυταρά. Όντας φοιτητής, παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα (1987, Γκαλερί Σύγχρονης Τέχνης). Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργα του υπάρχουν στην Εθνική Πινακοθήκη και σε ιδιωτικές συλλογές. Εκτός από τη ζωγραφική έχει ασχοληθεί και με την σκηνογραφία. Έχει διακριθεί σε διεθνείς διοργανώσεις για το έργο του και σε συνεδρίαση της Ρωσικής Ακαδημίας των Τεχνών στις 13.12.2016, ο Χρήστος Μποκόρος αναγορεύτηκε επίτιμο μέλος της. Ο Χρήστος Μποκόρος έχει δημιουργήσει ένα ιδιαίτερο ζωγραφικό ιδίωμα και τα έργα του διακρίνονται για την ακρίβεια και τη δεξιοτεχνία στην αναπαράσταση, η οποία είναι κατανοητή για τους θεατές αλλά ταυτόχρονα διατηρούν και το μεγαλείο στην υπέρβαση της τέχνης, λειτουργούν ως βατήρας για σκέψη, περισυλλογή και αναστοχασμό. Στη ζωγραφική του ο Μποκόρος απεικονίζει με παραστατικό και ακριβή ρεαλιστικά τρόπο μορφές, χώρους και αντικείμενα, μερικά από τα οποία επαναλαμβάνονται συχνά, όπως η φλόγα, η ελιά και οι ξύλινες σανίδες. Αυτά λειτουργούν ως σύμβολα με σκοπό να αχθεί από τον υλικό και ορατό κόσμο στον κόσμο του αοράτου, του ιερού και των αρχετυπικών εικόνων. Παράλληλα ανακαλεί στη μνήμη και καταπιάνεται με δύσκολα θέματα όπως ο Εμφύλιος αποτίοντας φόρο τιμής στους ανώνυμους νεκρούς. Στο έργο του διακρίνεται μία ισχυρή ενοποιητική γραμμή όπου μέσα από μια σύγχρονη αντίληψη και οπτική και με μία ποιητική διάθεση επιχειρεί να αποκαλύψει ένα πνευματικό περιεχόμενο. Στον πυρήνα της τέχνης του βρίσκεται ως θέση και φιλοσοφία ζωής ο διάλογος του υλικού με τον χώρο του «μυστικού» και του «ασύλληπτου». Το σύνολο του έργου του αποπνέει μία αίσθηση ιερότητας και μία μυσταγωγική ατμόσφαιρα και μέσα από το υλικό και ορατό αναδύεται αναδύεται το αόρατο και μεταφυσικό μαζί με την η ατομική και συλλογική μνήμη