Νάτη η ευχάριστη έκπληξη, από αθλητική εφημερίδα, μία από αυτές που ακόμη δεν έχει «ξεπέσει» σε ανόητους (έως εμπρηστικούς) τίτλους και ασήμαντα ρεπορτάζ, ξέρετε, αυτά που παρουσιάζονται στο αναγνωστικό κοινό ως κάτι σπάνιο, αντίστοιχο με την ανακάλυψη της Αμερικής (και ας πρόκειται για πιθανή μεταγραφή στον «Θρύλο» ή στην ΑΕΚ, στον Παναθηναϊκό κλπ.) του σπουδαίου κυνηγού τάδε, από την Αρζεντίνα «που έρχεται να βάλει πολλά γκολ», άσχετα αν είναι δεξιός μπακ!
Πρόκειται για την τίμια εφημερίδα των σπορ «ΦΩΣ» την οποία ίδρυσε ο Πειραιώτης Θεόδωρος Νικολαϊδης (γεννήθηκε στην Παλαιά Κοκκινιά του Πειραιά, την γειτονιά του Γρηγόρη Αγανιάν και του διαιτητή Γιάννη Παπαδάκου) με την σύζυγό του Ειρήνη, αμέσως μετά τον Εμφύλιο, προκειμένου να υπάρχει «αντίπαλο δέος» στην παραδοσιακή «Αθητική Ηχώ» του λογιστή Γιώργου Γεωργαλά και του δημοσιογράφου (κατά δήλωσή του) Αθανάσιου Σέμπου…
Ο Θ. Νικολαϊδης δεν υπάρχει εδώ και μερικά χρόνια στη ζωή, όμως την εφημερίδα «τρέχει» μία από τις κόρες του, η Μαρία Νικολαϊδου, πιστή στα χνάρια της ιστορίας του εντύπου: υποστήριξη του Ολυμπιακού Πειραιά, σχετικός σεβασμός στους σοβαρότερους αντιπάλους του, συμπάθεια προς όλα τα σωματεία, δίνοντας μεγαλύτερη προσοχή σε εκείνα του Πειραιά, μολονότι εδώ και δεκαετίες έχουν παρακμάσει (Εθνικός, Προοδευτική, Αργοναύτης, Ατρόμητος κλπ.), αλλά αυτή είναι μια πικρή ιστορία που θέλει πολλή συζήτηση…
Που βρίσκεται, όμως, η έκπληξη; Βρίσκεται στο γεγονός ότι αυτή η ιστορική εφημερίδα, αποφάσισε να μπολιάσει την κλασική ύλη της με μια χαραμάδα Πολιτισμού πιστεύοντας ότι προσφέρει στο κοινό κάτι με ενδιαφέρον που αξίζει την προσοχή του αναγνώστη. Στο φύλλο της Τρίτης 8 Αυγούστου, λοιπόν, στην δεξιά σελίδα του σαλονιού της εφημερίδας, κάτω από τη ρουμπρίκα «Στα χρόνια της νοσταλγίας», φιγουράρει ολοσέλιδο κείμενο με τίτλο «Ο Πειραιάς του Καραγάτση», δηλαδή ένα θέμα υψηλού ενδιαφέροντος, που θα μπορούσε να απασχολήσει τις πολιτιστικές σελίδες σημαντικών πολιτικών εφημερίδων πανελλήνιας κυκλοφορίας που διαθέτουν μόνιμο πολιτιστικό ένθετο.
Το θέμα που πρόβαλε το ΦΩΣ, νομίζω ότι «φώτισε» για τα καλά το ανυποψίαστο αναγνωστικό κοινό της εφημερίδας, κυρίως τη νέα γενιά που δεν είχαν ακούσει (ή διαβάσει) μυθιστόρημα του κορυφαίου μυθιστοριογράφου του πρώτου μισού του 20ού αιώνα, και φυσικά δεν είχαν υποψιαστεί ότι ο «πατέρας» του «Γιούγκερμαν» και του αριστουργηματικού «10», λάτρευε τον Πειραιά, περιγράφοντας τις αξίες του, την φτώχεια του, τις λύπες του, τον αγώνα του -μέσω του μεγάλου λιμανιού της χώρας- να φροντίσει για την προκοπή και τον εφοδιασμό της Αθήνας, και γενικά της ενδοχώρας σε καιρούς ζόρικους και αβέβαιους.
Το κείμενο (που συνοδεύεται από σπάνιες φωτογραφίες του συγγραφέα αλλά και του Πειραιά τον αρχών του περασμένου αιώνα) είναι ανυπόγραφο, όμως με βάση αξιόπιστη πληροφορία, δημιουργήθηκε με την φροντίδα ενός συγγραφέα (ο οποίος συχνά υπογράψει με ψευδώνυμο) και φυσικάμε την επιθυμία της εκδότριας Μαρίας Νικολαϊδου.
Τι άλλο; Μακάρι την συνταγή του «Φωτός» να ακολουθούσαν και άλλα έντυπα, που απευθύνονται σε φιλάθλους, αλλά «τρέφουν» -όχι άθελά τους- συχνά μέσω δήθεν της ενημέρωσης και το μίσος μεταξύ «αλλόθρησκων» οπαδών!
