Βραδυποριακός - Ταλαιπωριακός: Το ποδοσφαιρικό… έθιμο της Μ. Παρασκευής επέστρεψε (φωτογραφίες!)
Οι δύο ομάδες έδωσαν φέτος και πάλι ραντεβού στη Νίκαια, σε μια ιστορία που κρατά 62 χρόνια.
Άκης Τριανταφύλλου*
φωτ. Ιntime News
Οταν οι αθλητικές εφημερίδες ζούσαν τις «χρυσές» εποχές τους, στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και στις αρχές του 2000, η Μεγάλη Παρασκευή έκρυβε πάντα μια αναμονή.
Η ύλη για το φύλλο του Μεγάλου Σαββάτου έκλεινε την Μεγάλη Πέμπτη, άπαντες αναχωρούσαν για τις Πασχαλινές διακοπές τους και έμενε μια σελίδα κενή, την οποία έπρεπε να καλύψουν την επομένη μέχρι το μεσημέρι, «με το παιχνίδι», ο υλατζής και ο συντάκτης, που στην προκειμένη περίπτωση ήταν οι άτυχοι της υπόθεσης.
Η… μίρλα «γιατί εγώ να το γράψω;» και το «γιατί εγώ να κάτσω βάρδια;» ξεκινούσε από την Μεγάλη Δευτέρα εκτός αν κάποιος είχε προνοήσει και είχε κάνει χρήση της άδειας του, οπότε δεν έμπαινε σε διαδικασία επιλογής.
Το παιχνίδι δεν ήταν σαν τα άλλα. Δεν ήταν το μεγάλο ντέρμπι που θα σε έκανε να πεις «χαλάλι». Το Βραδυποριακός – Ταλαιπωριακός, που ταίριαζε και με το κλίμα της ημέρας, μπορεί να πλάκωνε την ψυχή των… χωμένων, που ένιωθαν και ταλαίπωροι και βραδύποροι, όμως όσοι πήγαιναν στο γήπεδο της Προοδευτικής για να δουν τους παλαίμαχους έφευγαν γεμάτοι.
Μεγάλοι άσοι του παρελθόντος, λες και ήθελαν να κάνουν ένα ταξίδι πίσω στις μεγάλες στιγμές που τους σημάδεψαν, τα έδιναν όλα. Μπορεί τα μαλλιά να είχαν πέσει ή να είχαν ασπρίσει, οι κοιλιές να ήταν πια φουσκωμένες, η ταχύτητα να τους είχε εγκαταλείψει, όμως ο νους και οι μνήμες έτρεχαν γρήγορα. Η νοσταλγία πλημμύριζε ταυτόχρονα και όσους τους είδαν νέους να αγωνίζονται, η παρουσία τους ήταν μια υπενθύμιση πως ο χρόνος φεύγει. Οι στιγμές τους ήταν και στιγμές των θεατών.
Ο αγώνας θεσμός μεταξύ των βετεράνων του Ολυμπιακού (Βραδυποριακός) και της Προοδευτικής (Ταλαιπωριακός), επανήλθε φέτος και πάλι μετά από το 2019, όπου διακόπηκε κυρίως λόγω της πανδημίας.
Ηταν το 54ο παιχνίδι ανάμεσα στις δύο ομάδες που αναδείχθηκαν ισόπαλες με 3-3 και στο γήπεδο της Νίκαιας βρέθηκε αρκετός κόσμος. Τσιαντάκης, Κελεσίδης, Τζανετουλάκος, Καραβίτης, Γκαϊτατζής, Αγγελής, Βαμβακούλας, Βαΐτσης, Καλογερόπουλος, ήταν μερικά από τα ονόματα που πήραν μέρος και αναβίωσαν το παιχνίδι-έθιμο της Μεγάλης Παρασκευής.
Ιδέα του Γιούρκα Σεϊταρίδη
Η ποδοσφαιρική αυτή παράδοση της Μεγάλης Παρασκευής ξεκίνησε πριν 62 χρόνια. Ηταν Απρίλης του 1961 όταν η ιδέα που είχε ο Γιούρκας Σεϊταρίδης πήρε σάρκα και οστά. Ο παππούς του πρωταθλητή Ευρώπης 2004 Γιούρκα Σεϊταρίδη και πατέρας των Δημήτρη και Μίλτου Σεϊταρίδη (παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές), γεννημένος στην Σεβαστούπολη της Κριμαίας, ήταν μια από τις πιο εμβληματικές μορφές του Πειραϊκού ποδοσφαίρου, φορώντας την φανέλα της Προοδευτικής (1937-1954).
Η σκέψη ήταν κάθε Μεγάλη Παρασκευή πρωί, που βόλευε όλους λόγω της αργίας, οι ποδοσφαιριστες του Ολυμπιακού και της Προοδευτικής που μόλις είχαν τερματίσει την καριέρα τους και οι περισσότεροι εξ αυτών κατοικούσαν στις γειτονιές της Νίκαιας και του Κορυδαλλού, να δίνουν έναν αγώνα διασκέδασης. Εξου και τα χιουμοριστικά ονόματα που τους δόθηκαν και φέρεται να ήταν έμπνευσης του αθλητικογράφου Νίκου Τσαπίδη.
Ωστόσο ιστορικά στοιχεία, αναφέρουν πως ομάδα με το όνομα Βραδυποριακός προϋπήρχε στον Πειραιά και μετείχε σε τοπικά ανεξάρτητα πρωταθλήματα της ευρύτερης περιοχής.
Η πρώτη αναμέτρηση (7/4/1961) βρήκε νικητή τον Βραδυποριακό με σκορ 8-5.
Οι συγκεκριμένοι αγώνες που ξεκίνησαν και συνεχίστηκαν ως ένα απλό καλαμπούρι, αποδείχθηκαν ιδιαίτερα σημαντικοί για τους φιλάθλους της περιοχής που κάθε Μεγάλη Παρασκευή γέμιζαν ασφυκτικά το γήπεδο της Νίκαιας, σε άλλες εποχές, ρομαντικές και σίγουρα πιο αληθινές. Τεράστιοι ποδοσφαιριστές όπως οι Μουράτης, Ρωσίδης, Σούλης, Μπέμπης, Πολυχρονίου, Κοτρίδης, Δρόσος, Υφαντής, Σεϊταρίδης, Μεσολογγίτης, Τερκεσίδης, Χριστοφίδης, όταν «κρέμασαν» τα ποδοσφαιρικά τους παπούτσια δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι θα μείνουν μακριά από τα γήπεδα και έδιναν το «παρών».
Τα πρώτα προβλήματα πάντως δεν άργησαν να εμφανιστούν καθώς οι παλιοί παρά τα χρόνια τους, δεν ήθελαν να βγουν από το παιχνίδι ώστε να παίξουν και οι νεότεροι παλαίμαχοι ενώ πολλές φορές δεν βρισκόταν διαιτητής για να σφυρίξει και ζητούσαν από τα μεγάφωνα του γηπέδου να κατέβει κάποιος φίλαθλος από την κερκίδα και να κάνει τον ρέφερι.
Την Πρωτομαγιά του 1964 ο Ταλαιπωριακός απέσπασε την πρώτη του ισοπαλία (2-2) και όπως έγραψε το «ΦΩΣ των ΣΠΟΡ», «ο αγών, έληξεν 2-2 και έδωσε την ευκαιρία στους πολυπληθείς φιλάθλους να διασκεδάσουν σε αφάνταστο βαθμό. Σημειούται ότι ο μέσος όρος ηλικίας των παικτών ήταν τα 40 χρόνια, το δε βάρος 95 κιλά…»
Κάτω από τη μύτη της χούντας
Η Μεγάλη Εβδομάδα του 1967 συνέπεσε με τις πρώτες ημέρες των συνταγματαρχών στην χώρα. Τα πάντα «νέκρωσαν», καθώς η εντολή για απαγόρευση των συναθροίσεων άνω των τριών ατόμων ήταν ρητή, όχι όμως και το προγραμματισμένο ραντεβού της Μεγάλης Παρασκευής στο γήπεδο της Προοδευτικής. Επισήμως, την Μεγάλη Δευτέρα, οι δύο αθλητικές εφημερίδες της εποχής «Αθλητική Ηχώ» και «Φως» ανέγραφαν ανακοίνωση των παλαιμάχων πως το παιχνίδι θα αναβληθεί «λόγω των ιδιαιτέρας καταστάσεως». Ωστόσο αποδείχθηκε πως ήταν ένα προπέτασμα καπνού προκειμένου το γεγονός να μην πάρει δημοσιότητα.
Με πρωτοβουλία του άσου του Ολυμπιακού Θανάση Μπέμπη που μόλις πριν ένα χρόνο είχε σταματήσει την ενεργό δράση σε ηλικία 38 ετών, υπήρξε συνεννόηση με τους υπόλοιπους παλαίμαχους και βρέθηκαν κρυφά στο γήπεδο όχι όμως στις 11 το πρωί αλλά σύμφωνα με μαρτυρίες, στις 6 το απόγευμα.
Το πρώτο σούρουπο τους βρήκε να παίζουν κανονικά αλλά χαμηλοφώνως το ματς, με κλειστές τις θύρες του γηπέδου και χωρίς κανέναν φίλαθλο στις εξέδρες…
Η… έξωθεν ενίσχυση των «βυσσινί»
Η δυναμικότητα των παλαιμάχων του Ολυμπιακού έναντι εκείνων της Προοδευτικής, έκανε αναγκαία την ενίσχυσή τους με παλαίμαχους άλλων ομάδων. Ετσι, τη βυσσινί φανέλα φόρεσαν κατά καιρούς οι Δομάζος, Παπαϊωάννου, Νεστορίδης, Μπάγεβιτς, Μαύρος, δίνοντας άλλο χρώμα και ενδιαφέρον στον αγώνα, ο οποίος αποκτούσε τέτοια λάμψη στου σημείου, το παρών να δίνουν και καλλιτέχνες.
Η παρουσία φυσικά που θα παραμείνει αξεπέραστη, είναι αυτή του Ηλία Ρωσίδη. Ο θρυλικός αρχηγός του Ολυμπιακού, έπαιξε το πρώτο του παιχνίδι το 1961 και το τελευταίο του το 2011 σε ηλικία 84 ετών! Επί 50 χρόνια δεν έλειψε σε καμία συνάντηση.
Το 2008 σε ηλικία 100 ετών και οκτώ μήνες πριν πεθάνει, έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα ο Αχιλλέας Γραμματικόπουλος, που σε ηλικία 100 ετών ενώ ένα χρόνο αργότερα, το 2009 το ίδιο έκανε ο αδελφός του Λεωνίδας Ανδριανόπουλος, σε ηλικία 98 ετών.
Ο παράγοντας που στήριξε όσο λίγοι τον θεσμό ήταν ο πρώτος πρόεδρος του Ολυμπιακού στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο Σταύρος Νταϊφάς. Δεν έλειψε σχεδόν από καμία αναμέτρηση την δεκαετία του ΄80 ενώ συνέβαλε και οικονομικά προκειμένου ο αγώνας να αποκτήσει κύρος και επισημότητα. Ηταν η εποχή που ο ο σύνδεσμος παλαιμάχων του Ολυμπιακού ξεκίνησε να λειτουργεί σε επαγγελματικά πρότυπα.
Οι αγώνες διακόπηκαν το 2013, όταν προέκυψαν ορισμένες διαφωνίες μεταξύ των παλαιμάχων. Από το 2009 είχε ξεκινήσει ένας υπέρμετρος ανταγωνισμός που σίγουρα δεν ταίριαζε με την φιλοσοφία ενός αγώνα βετεράνων. Μετά από αμοιβαίες εξηγήσεις και συμφωνίες, οι παρεξηγήσεις λύθηκαν, οι αναμετρήσεις ξεκίνησαν εκ νέου το 2019 με τον παραδοσιακό αγώνα να γίνεται την Μεγάλη Τετάρτη (24/4/2019) αλλά την επόμενη χρονιά διακόπηκαν και πάλι λόγω της Covid-19.
Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία καλύτερος σκόρερ των αγώνων είναι ο Σίνισα Γκόγκιτς με 11 γκολ. Ο Κοτρίδης ακολουθεί με 9 γκολ, όσα και ο Βαμβακούλας. Δυο φορές έχει καταγραφεί επίτευξη χατ-τρικ, από τον Μιχάλη Κρητικόπουλο το 1986 και τον Νταβέλη το 2001.
*Πηγή: kathimerini.gr
