Αντιπολίτευση με φούντες - Άρθρο του Κώστα Γιαννακίδη

Ο Aδωνις Γεωργιάδης παραδέχθηκε ότι η ΝΔ, ως αντιπολίτευση, έκανε λάθος για τη φαρμακευτική κάνναβη. Είναι μία παραδοχή που μας δείχνει πώς ακριβώς ασκείται στη χώρα μας η αντιπολιτευτική τακτική, βασισμένη στη στείρα άρνηση. Και κάποια στιγμή, μετά την κάνναβη, ίσως πάρει σειρά και το Μακεδονικό...

Ο Αδωνις Γεωργιάδης αναγνώρισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και, εν προκειμένω, ο Νίκος Καρανίκας είχαν δίκιο για την προώθηση της καλλιέργειας φαρμακευτικής κάνναβης στην Ελλάδα. Είναι μία δραστηριότητα που έχει προσελκύσει 30 επενδυτικά σχέδια και δημιουργεί οικονομίες κλίμακας τουλάχιστον 2 δισ. ευρώ. Το σχετικό κοινοβουλευτικό απόσπασμα είναι και χαριτωμένο, καθώς ο υπουργός δεν είναι φειδωλός ως προς την αναγνώριση του ρόλου που είχε ο πρώην «στρατηγικός» σύμβουλος του Αλέξη Τσίπρα. Μάλιστα ο Καρανίκας συνεργάστηκε με τους επιτελείς του Γεωργιάδη ώστε να προετοιμαστεί το νομικό πλαίσιο.

Βέβαια, όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προωθούσε την καλλιέργεια φαρμακευτικής κάνναβης, από τη ΝΔ έκαναν λόγο για επίσημη εμπλοκή του κράτους σε εμπόριο ναρκωτικών. Το επιχείρημα ήταν αστείο, αλλά συνάμα και πετυχημένο προς ένα μεγάλο κομμάτι του συντηρητικού πολιτικού ακροατηρίου. Αν άκουγες δε τότε τον Βορίδη, ήταν ένα βήμα από το να φωνάξει «ο ΣΥΡΙΖΑ πουλάει τη φούντα».

 Μπορούμε να δούμε την παραδοχή του Αδωνι Γεωργιάδη από δύο πλευρές. Η πρώτη πλευρά μας οδηγεί σε ένα ωραίο δείγμα πολιτικού πολιτισμού, όπου αναγνωρίζεται το λάθος έναντι των επιλογών του αντιπάλου, στον οποίον αποδίδονται και τα αναλογούντα εύσημα. Πράγματι, είναι ένα στιγμιότυπο πολιτικού fair play και γόνιμης ζύμωσης. Πολύ ωραία. Όμως φοβάμαι ότι η δεύτερη πλευρά είναι πιο ρεαλιστική. Διότι παρακολουθούμε μία ωραία και αναγκαία κωλοτούμπα που μας επιτρέπει να καταλάβουμε και πώς χαράσσεται η αντιπολιτευτική τακτική στη χώρα μας.

Με μια εμμονικά στείρα προσέγγιση των πραγμάτων, σύμφωνα με την οποία οτιδήποτε, μα οτιδήποτε, κάνει μία κυβέρνηση πρέπει εξ ορισμού να απαξιωθεί αντιπολιτευτικά. Αυτή η στάση δημιουργεί και ορισμένα διαστροφικά σχήματα: ας πούμε, ένα κόμμα που βρίσκεται στην αντιπολίτευση καταψηφίζει την κύρωση συμφωνιών που είχε προετοιμάσει το ίδιο ως κυβέρνηση – το έχει κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και, εδώ που τα λέμε, εντελώς μεταξύ μας, η κυβέρνηση θα ήθελε να πει το ίδιο και για το Μακεδονικό, αλλά δεν το τολμάει ακόμα. Διότι είναι άλλο να φωνάζεις για φούντες και ναρκωτικά και άλλο να βγάζεις τον κόσμο στον δρόμο κατηγορώντας την κυβέρνηση για εθνική μειοδοσία.

Πηγή: Protagon.gr