Υπάρχει στα αλήθεια woke ατζέντα στην Ελλάδα; - Άρθρο του Κώστα Γιαννακίδη
Συνομιλώντας με τον Πασκάλ Μπρικνέρ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε ότι η αμερικανική εκδοχή της woke κουλτούρας δεν υπάρχει στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Η αναφορά του Πρωθυπουργού εκλήφθηκε από τους περισσότερους ως ακόμα ένα νεύμα υποχώρησης προς όσους δυσφορούν για τον «υπέρμετρο δικαιωματισμό» και καλοβλέπουν τον Βελόπουλο και τη Λατινοπούλου.
Είναι στ’ αλήθεια έτσι; Αυτό το γνωρίζει μόνο ο Μητσοτάκης. Ομως προσέξτε κάτι: συζητάμε τόσο καιρό για τη woke κουλτούρα ή ατζέντα. Γίνεται πολιτικό παιχνίδι, οι μετοχές της Ακροδεξιάς κινούνται ανοδικά και κάποιοι εντός της Νέας Δημοκρατίας τραβούν τον Μητσοτάκη από το μανίκι απαιτώντας έμπρακτη αποκήρυξη του woke. Και στο πλαίσιο αυτό ζητούν, ως απόδειξη, μια σπονδή με το αίμα της Κατερίνας Σακελλαροπούλου. Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοούν και τι είναι αυτό που θέλουν. Για την ακρίβεια, αυτό που αποκαλούμε «woke» είναι τόσο γενικό και αόριστο που χωράνε μέσα τα πάντα. Ετσι όμως δεν βγαίνει νόημα. Ενδέχεται να συζητούν δυο άνθρωποι και να εννοούν εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Ολη αυτή η συζήτηση φούντωσε όταν ψηφίστηκε το νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο. Είναι woke ο γάμος των ομοφύλων; Ας δεχθούμε ότι είναι ο ορισμός, η βάση πάνω στην οποία οικοδομείται όλη αυτή η κουλτούρα. Και πριν από εκατό χρόνια κάποιοι έβλεπαν ως woke το αίτημα για ψήφο στις γυναίκες. Και πριν από σαράντα χρόνια θεωρούσαν ακραία woke την αποποινικοποίηση της μοιχείας. Συχνά το αυτονόητο στην αρχή εμφανίζεται ως ακραίο. Σε μερικά χρόνια δεν θα προκαλεί εντύπωση ο γάμος των ομοφύλων, αλλά οι αντιδράσεις που εκδηλώθηκαν.
Πρόκειται, άλλωστε, για ένα μέτρο που δεν αφορά κανέναν άλλον πέραν αυτών που τους ενδιαφέρει για την τακτοποίηση εκκρεμοτήτων στη ζωή τους. Μια νομική ρύθμιση που συμβάλλει στην ευτυχία συμπολιτών μας χωρίς να πλήττεται κάποιος τρίτος. Αλλωστε αυτοί που αντέδρασαν στο μέτρο δεν κατάφεραν να πείσουν για τις ενστάσεις τους. Και όπως έδειξαν οι σχετικές μετρήσεις, η κοινή γνώμη στήριξε την κυβερνητική επιλογή. Τέλος.
Παρακολουθώ τον Βελόπουλο, τον Νατσιό, τη Λατινοπούλου και μερικούς άλλους εντός ΝΔ να διαμαρτύρονται για τη woke ατζέντα. Συγγνώμη, αλλά πού αλλού τη βρίσκουν; Δηλαδή τι είναι αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα και τους εξοργίζει; Ακουσαν κανέναν να λέει ότι πρέπει να γίνουν υποχρεωτικές οι non binary τουαλέτες ή οι προσφωνήσεις χωρίς γένος; Μίλησε κανείς για ποσοστώσεις υπέρ LGBTQ+ και εις βάρος των λευκών straight ανδρών; Πέρασε κάτι περί παρένθετης μητρότητας και δεν το πήραμε χαμπάρι; Θεωρείται woke ο αντιρατσιστικός νόμος που, ούτως ή άλλως, δεν εφαρμόζεται; Εκτός και αν τους ενοχλεί η αφύπνιση περί #MeToo και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τα δικαιώματα των τρανς ατόμων, που λειτουργεί προστατευτικά και όχι εις βάρος άλλων ομάδων.
Ολη η συζήτηση περί woke ατζέντας στην Ελλάδα είναι σε μεγάλο βαθμό κατασκευασμένη από εκείνους που προσπαθούν να κάνουν κομματική αρπαχτή, μεταφέροντας σε ένα φαντασιακό πλαίσιο καταστάσεις που εκδηλώνονται στις ΗΠΑ. Λένε για τις μειοψηφίες που επιτίθενται σε όποιον τολμά να τις αμφισβητήσει. Αλλά αυτή δεν είναι μια πολιτική συνθήκη, δεν εκπορεύεται από πολιτικές πρωτοβουλίες, αλλά από κοινωνικά ρεύματα.
Ναι, συμβαίνει και συχνά είναι εκνευριστικό ή και γραφικό. Οπως σου επιτίθενται κάποιοι αν αμφισβητήσεις τα ιερά και τα όσια του Γένους και της Ορθοδοξίας, έτσι και κάποιοι άλλοι σε χαρακτηρίζουν φασίστα αν εκφράσεις δυσφορία επί συγκεκριμένων θεμάτων. Ε, και; Είναι κάτι που επιδέχεται πολιτική ή θεσμική διευθέτηση; Οχι. Απλώς συζητάμε κάτι που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει στον βαθμό που περιγράφεται. Αλλά ακόμα και να υπάρχει, πρόκειται για θέμα κοινωνικής αντίληψης και αισθητικής. Είναι σαν να έβγαινες πριν εξήντα χρόνια και να κατηγορούσες τις κυβερνήσεις για τους χίπις ή να έβαζες τα λουλούδια και τα τρίφυλλα στο τραπέζι της πολιτικής συζήτησης.
Πηγή: Protagon.gr
