Κομισιόν: Ο Χορός των εκατομμυρίων σε εταιρείες συμβούλων- Γράφεi o Κώστας Αργυρός

Σχεδόν μισό δισεκατομμύριο ευρώ πλήρωσε το διάστημα 2016-2019 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις τέσσερις μεγάλες εταιρίες συμβουλευτικών υπηρεσιών, όπως αποκαλύπτει μεγάλη ευρωπαϊκή ιστοσελίδα

Γράφει ο Κώστας Αργυρός

Μπορεί να απασχολεί στρατιές δεκάδων χιλιάδων καλοπληρωμένων υπαλλήλων, με μισθούς πολλαπλάσιους εκείνων στις περισσότερες χώρες-μέλη, αλλά προφανώς όλοι αυτοί δεν αρκούν για να πάρουν τις... σωστές αποφάσεις. Οπως αποκαλύπτει η ιστοσελίδα euractiv στο διάστημα 2016-2019 η Κομισιόν πλήρωσε για υπηρεσίες συμβουλευτικής των τεσσάρων μεγάλων εταιριών του χώρου PriceWaterhouseCoopers, KPMG, Deloitte και Ernst & Young πάνω από 425 εκατομμύρια ευρώ.

Είναι σαφές ότι τα τελευταία χρόνια αυξάνεται ο ρόλος των εξειδικευμένων συμβούλων για συγκεκριμένα έργα και δράσεις ωστόσο αυτό που προκαλεί αρκετές υποψίες είναι ότι οι εταιρίες αυτές μπορεί να έχουν παράλληλα «πελάτες» εκτός από την ίδια την Επιτροπή και επιχειρήσεις που τελικά λαμβάνουν να πραγματοποιήσουν έργα χρηματοδοτούμενα από την ΕΕ. Αυτό είναι και ένα σημείο κριτικής από τη μεριά αρκετών ευρωβουλευτών που έχουν ασχοληθεί με το ζήτημα.

Σύμφωνα λοιπόν με την ιστοσελίδα από το 2007 και μετά όταν και άρχισαν να τηρούνται κάποια, ελλιπή έστω, σχετικά αρχεία παρατηρείται μια εκτόξευση δαπανών για τέτοιου είδους συμβουλευτικές υπηρεσίες. Σε ότι αφορά τη συγκεκριμένη τετραετία 2016-19 τα ποσά κατανέμονται ως εξής: KPMG 154,84 εκατομμύρια, EY 121,32, PwC 93,77, Deloitte 92,28.

H ενίσχυση του ρόλου των εταιριών αυτών προέκυψε και μέσα από την εμπλοκή τους στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα υποστήριξης Δομικών Μεταρρυθμίσεων (Structural Reform Support Programme) το οποίο απαιτεί συγκεκριμένες προδιαγραφές για την υλοποίηση συγκεκριμένων έργων. Από το 2017 που ξεκίνησε αυτό το πρόγραμμα οι σχετικές δαπάνες αυξήθηκαν εκθετικά, ενώ και για το 2020 προβλέπεται ότι τα έξοδα θα είναι πάλι ανεβασμένα. Ανάλογα ή μάλλον ακόμα μεγαλύτερα ποσά για «εργαλεία τεχνικής υποστήριξης» προβλέπονται και στο επόμενο επταετές δημοσιονομικό πλαίσιο (πάνω από 100 εκατομμύρια το χρόνο).

Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλά από τα μεταρρυθμιστικά προγράμματα, στα οποία συμβάλουν αυτές οι big four έχουν να κάνουν με τομείς του δημόσιου τομέα όπως η δικαιοσύνη, η αστυνομία, η υγεία, οι κοινωνικές υπηρεσίες, δεν αφορούν δηλαδή μόνο τεχνικά ζητήματα.

Η Κομισιόν δικαιολογεί την ολοένα αυξανόμενη ανάμιξη των ιδιωτικών αυτών εταιριών στη διαδικασία σχεδιασμού και λήψης αποφάσεων με το υψηλό επίπεδο τεχνογνωσίας τους. Αλλά είναι προφανές ότι όσο αυτές διαπλέκονται με τους μηχανισμούς των Βρυξελλών, τόσο θα αυξάνεται και το επίπεδο γνώσεων τους για τη λειτουργία τους, τη μεθοδολογία και την τυποποιημένη ορολογία που συνήθως χρησιμοποιείται. Οπως είναι σαφές ότι το επιχείρημα ότι δεν υπάρχει εμπλοκή στις πολιτικές αποφάσεις είναι αμφισβητήσιμο, όταν για παράδειγμα οι εταιρίες αυτές «συμβουλεύουν» για την ανασυγκρότηση του Υπουργείου Οικονομικών στη Γαλλία, ή για το φορολογικό σύστημα στο Βέλγιο...

Τέλος πρέπει να έχει κανείς στο μυαλό του ότι αυτές ακριβώς οι εταιρίες έχουν σημαντική εμπλοκή και σε μια σειρά από φορολογικές συμφωνίες μεταξύ κρατών και εταιριών, οι οποίες έχουν απασχολήσει κατά καιρούς το διεθνή Τύπο στο πλαίσιο αποκαλύψεων όπως τα LuxLeaks...