Η προειδοποίηση του Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου να μην βγει ο κόσμος στους δρόμους το βράδυ των εκλογών για πανηγύρια, σε περίπτωση που νικήσει η αντιπολίτευση, γιατί μπορεί οι απογοητευμένοι οπαδοί του Τούρκου προέδρου, όπως υπονόησε, να αντιδράσουν βίαια, προκάλεσε αίσθηση.
Συνδυασμένη και με την προχθεσινή του Ταγίπ Ερντογάν ότι κάποιοι ετοιμάζουν τα όπλα και τις μολότοφ για να προκαλέσουν αναταραχή σε αντίστοιχη πιθανή νίκη του, ήταν αρκετά για να ξεκινήσει σοβαρή συζήτηση σχετικά με το αν προκύπτει ζήτημα ασφαλείας των εκλογών.
Οι δηλώσεις των ηγετών ήταν απλά η αποκρυστάλλωση μίας συζήτησης που είχε φουντώσει εδώ και μέρες στην Τουρκία, λόγω της πρωτόγνωρης πόλωσης που επικρατεί εδώ και δεκαετίες και λόγω των σεναρίων που κυκλοφορούν ότι, αν χάσει ο Ερντογάν, δεν θα δεχθεί την ήττα του και θα δημιουργηθεί ένταση και παρατεταμένη πολιτική αβεβαιότητα στη χώρα.
Η ανησυχία για την ασφάλεια των εκλογών είναι βέβαια η μία συζήτηση…
Η άλλη συζήτηση που έχει φουντώσει είναι οι έξωθεν παράγοντες και δη ο δυτικός και το κατά πόσο θα επηρεάσουν το εκλογικό αποτέλεσμα.
Η σφοδρή αντίδραση που προκάλεσε το εξώφυλλο του Economist ήταν απολύτως αναμενόμενη, καθώς εντάσσεται αρμονικά και ενισχύει την ήδη γνωστή επικοινωνιακή τακτική της κυβέρνησης να καταγγέλλει στήριξη της Δύσης στην αντιπολίτευση.
Ακόμη κι ο ίδιος ο Ερντογάν απάντησε στον Economist με ένα μακροσκελέστατο μήνυμα, που έκανε λόγο για εθνική βούληση ενάντια στη διεθνή κηδεμονία, που θέλει να επαναφέρει η αντιπολίτευση στη χώρα.
Τα σχετικά ρεπορτάζ φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ φτιάχνουν κατάλογο με όλα τα πρόσφατα επικριτικά για τον Τούρκο πρόεδρο δημοσιεύματα σε άλλα δυτικά ΜΜΕ, όπως τα γαλλικά L’Express και Le Point, ενώ και η Washington Post, με δημοσίευμα υπό τον τίτλο «Ο χαρισματικός δικτάτορας», εντάσσεται σήμερα στην καταγγελλόμενη από τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ ως «μεροληπτική δυτική δημοσιογραφία που στοχοποιεί τον πρόεδρο Ερντογάν».
Βέβαια, ενώ αυτή η δυτική παρέμβαση δείχνει καταλυτική στο εξωτερικό, στο εσωτερικό ενδέχεται, ως είθισται, να αποτελέσει βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης, καθώς ενισχύει το αφήγημά της ότι η Δύση κάνει το παν για να ρίξει τον Ερντογάν, άρα… συσπείρωση τουρκικού λαού γύρω από το «θυματοποιημένο» ηγέτη του.
