Σύγκρουση τρένων στα Τέμπη: «Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν κατάλαβα ότι δεν έχω πεθάνει»
Ως «καθαρό έγκλημα που μπορούσε να αποφευχθεί» χαρακτήρισε η επιβάτης του Intercity 62, Ελευθερία Δρίγκα, η οποία επέζησε του σιδηροδρομικού δυστύχηματος, τη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη.
Με αφορμή, μάλιστα, τις αποκαλύψεις για τον προφυλακισμένο σταθμάρχη Λάρισας, Βασίλη Σαμαρά, σχολίασε ότι «δεν χωράει το μυαλό μου ότι ένας άνθρωπος ήταν μόνος του εκεί».
Στην ερώτηση, δε, τι είναι αυτό που δεν θα ξεχάσει από το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου, η Ελευθερία είπε στον Alpha ότι «δεν θα ξεχάσω ποτέ την εικόνα όταν σταμάτησε ο εκτροχιασμός και κατάλαβα ότι δεν έχω πεθάνει και πρέπει να βρούμε στους μαύρους καπνούς και το σκοτάδι αν υπάρχει έξοδος ή θα μείνουμε εκεί».
«Μαύρος καπνός και σπινθήρες»
«Ξαφνικά ακούστηκε ένας θόρυβος, εκτροχιαστήκαμε και μετά μαύρος καπνός και σπινθήρες. Όταν σταμάτησε αυτο και είδαμε ότι ήμασταν ζωντανοί, ψάξαμε με να βρουμε από πού θα βγούμε» είπε αρχικά η Ελευθερία και συνέχισε:
«Το ένα παράθυρο ήταν πάνω σαν οροφή αντί για το πλάι. Έβγαλα το κεφάλι από το παράθυρο και αν δεν ήταν δύο παιδιά που άκουγαν άλλους ανθρώπους να φωνάζουν ότι πρέπει να φύγουμε επειδή έρχεται η φωτιά, θα ήμουν ακόμα εκεί πιστεύοντας ότι κάνω το σωστό».
Όπως είπε, τέλος, τα εγκαύματα που υπέστη δεν ήταν αυτά που την ανησύχησαν όταν την παρέλαβαν οι αρχές «γιατί έφτυνα αίμα»
Με αφορμή, μάλιστα, τις αποκαλύψεις για τον προφυλακισμένο σταθμάρχη Λάρισας, Βασίλη Σαμαρά, σχολίασε ότι «δεν χωράει το μυαλό μου ότι ένας άνθρωπος ήταν μόνος του εκεί».
Στην ερώτηση, δε, τι είναι αυτό που δεν θα ξεχάσει από το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου, η Ελευθερία είπε στον Alpha ότι «δεν θα ξεχάσω ποτέ την εικόνα όταν σταμάτησε ο εκτροχιασμός και κατάλαβα ότι δεν έχω πεθάνει και πρέπει να βρούμε στους μαύρους καπνούς και το σκοτάδι αν υπάρχει έξοδος ή θα μείνουμε εκεί».
«Μαύρος καπνός και σπινθήρες»
«Ξαφνικά ακούστηκε ένας θόρυβος, εκτροχιαστήκαμε και μετά μαύρος καπνός και σπινθήρες. Όταν σταμάτησε αυτο και είδαμε ότι ήμασταν ζωντανοί, ψάξαμε με να βρουμε από πού θα βγούμε» είπε αρχικά η Ελευθερία και συνέχισε:
«Το ένα παράθυρο ήταν πάνω σαν οροφή αντί για το πλάι. Έβγαλα το κεφάλι από το παράθυρο και αν δεν ήταν δύο παιδιά που άκουγαν άλλους ανθρώπους να φωνάζουν ότι πρέπει να φύγουμε επειδή έρχεται η φωτιά, θα ήμουν ακόμα εκεί πιστεύοντας ότι κάνω το σωστό».
Όπως είπε, τέλος, τα εγκαύματα που υπέστη δεν ήταν αυτά που την ανησύχησαν όταν την παρέλαβαν οι αρχές «γιατί έφτυνα αίμα»
