Τέσσερις γυναίκες περιγράφουν τη φρίκη που έζησαν στα Τέμπη: "Ήταν βομβαρδισμένος τόπος"

Τη φρίκη που έζησαν όταν βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του καθήκοντος λίγες ώρες μετά το δυστύχημα στα Τέμπη, βλέποντας να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια τους η μεγαλύτερη σιδηροδρομικήτραγωδία στην ιστορία της χώρας περιέγραψαν τέσσερις ηρωίδες με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.

Μιλώντας στο thestival.gr, μία αστυνομικός, μία πυροσβέστης, μία διασώστρια του ΕΚΑΒ και μία εθελόντρια της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης περιέγραψαν εικόνες που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό τους.

Οι εικόνες με νέους μέσα στα αίματα, γονείς να ψάχνουν τα παιδιά τους, συγγενείς να λυγίζουν αλλά και απανθρακωμένες και διαμελισμένες σορούς δεν θα ξεχαστούν ποτέ. Μάλιστα για την Ανθυποπυραγό, Κλεοπάτρα Χατζηρούφα αυτή ήταν η δεύτερη φορά που βίωνε ένα τέτοιο τραγικό συμβάν μετά το 2003 με τους 21 νεκρούς μαθητές από το Μακρυχώρι Ημαθίας.

«Προσπαθούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου»

Η Αθανασία Βουρλάκη, Αστυνόμος Α’ που υπηρετεί στο Τμήμα Τροχαίας Λάρισας δέχθηκε τηλεφώνημα από τον διοικητή της στη μία τα ξημερώματα της 1ης Μαρτίου. Της ανέφερε ότι υπήρχε περιστατικό με σύγκρουση τρένων με νεκρούς, τραυματίες και ακρωτηριασμένους.

Αμέσως φόρεσε τη στολή της και πήγε στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας, εκεί όπου τα ασθενοφόρα κατέφθαναν το ένα μετά το άλλο. Στο νοσοκομείο κατέγραφε τα στοιχεία των τραυματιών της μοιραίας αμαξοστοιχίας. Γονείς τη ρωτούσαν αν στη λίστα με τους τραυματίες που κρατούσε στα χέρια της ήταν και το δικό τους παιδί. Σε κάποιους είπε ναι, σε κάποιους όχι…

Πηγή: thestival.gr

«Από κάποια στιγμή και μετά έφερναν μόνο σορούς σε σάκους, νεκρούς. Βέβαια δεν υπήρχαν στοιχεία πάνω τους, δεν μπορούσαμε να ταυτοποιήσουμε τις σορούς. Λύγισα και εγώ όπως όλοι, γιατροί, αστυνομικοί. Προσπαθούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Πόνος. Ήταν τα παιδιά μας και είναι τα παιδιά μας. Προσωπικά υποκλίνομαι στον απέραντο πόνο των συγγενών με σεβασμό. Ήταν σαν να έβλεπα το παιδί μου».

«Σκηνικό πολέμου – βομβαρδισμένο τοπίο»

Η Ανθυποπυραγός, Κλεοπάτρα Χατζηρούφα, στις 13 Απριλίου του 2003 είχε βρεθεί στο φρικτό τροχαίο δυστύχημα στα Τέμπη όταν λεωφορείο με μαθητές που επέστρεφε στο Μακρυχώρι Ημαθίας από σχολική εκδρομή συγκρούστηκε με νταλίκα, με αποτέλεσμα 21 αγγελούδια να χάσουν τη ζωή τους.

Είκοσι χρόνια μετά, ήρθε για δεύτερη φορά αντιμέτωπη με μια συγκλονιστική τραγωδία. Από την πρώτη στιγμή βρέθηκε στο σημείο του πολύνεκρου σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη, όταν η φωτιά έκαιγε ακόμη τα βαγόνια του Intercity 62.

«Δυστυχώς για δεύτερη φορά στην επαγγελματική μου σταδιοδρομία έπρεπε να προσφέρω τις υπηρεσίες μου σε ένα δύσκολο και απαιτητικό περιστατικό. Βρέθηκα στο τόπο του σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη από τις πρώτες στιγμές. Αν θα μπορούσα να περιγράψω την εικόνα με απλά λόγια, θα την περιέγραφα σαν σκηνικό πολέμου – βομβαρδισμένο τοπίο. Ήταν νύχτα και όταν φτάσαμε, υπήρχε φωτιά στα βαγόνια και ήδη κάποιοι πυροσβέστες επιχειρούσαν για την κατάσβεσή της, και άλλοι πυροσβέστες πραγματοποιούσαν απεγκλωβισμούς και μεταφορά των τραυματισθέντων στα ασθενοφόρα.

Πηγή: thestival.gr

Πρέπει να επισημάνω ότι υπήρχε γιγαντιαία κινητοποίηση της Υπηρεσίας μας και άριστη συνεργασία μεταξύ όλων των συναδέλφων των εμπλεκόμενων φορέων. Όταν καλούμαστε να πάμε σε ένα οποιοδήποτε συμβάν, όλοι άνδρες ή γυναίκες, λειτουργούμε ισότιμα και προσφέρουμε τον καλύτερό μας εαυτό», ανέφερε αρχικά και εξέφρασε τα συλλυπητήριά της στους συγγενείς όσων χάθηκαν.

«Σε κάθε περιστατικό ακολουθούμε το σχετικό πρωτόκολλο ενεργειών. Δρούμε με επαγγελματισμό από την πρώτη στιγμή μέχρι την αποχώρησή μας. Οι εικόνες και τα συναισθήματα έρχονται περισσότερο μετά την αποχώρησή μας από τον τόπο του συμβάντος. Είναι διάχυτη η θλίψη για κάθε παρόμοιο περιστατικό. Ως πυροσβέστρια, μάνα αλλά και γιαγιά, αισθάνομαι σε μεγάλο βαθμό τον πόνο και σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δίνετε να εκφράσω, μέσω υμών, τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στους οικείους των θυμάτων», σημείωσε ακόμα η Κλεοπάτρα Χατζηρούφα.

«Παραλάβαμε τραυματία που είχε αφήσει πίσω την κοπέλα του σοβαρά τραυματισμένη»

Στον τόπο της τραγωδίας έφτασαν ταυτόχρονα πέντε ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ. Σε ένα από αυτά επέβαινε η 48χρονη διασώστρια, Ζωγραφιά Κυριακού.

«Την πρώτη φορά προσεγγίσαμε το σημείο από τον επάνω δρόμο. Παραλάβαμε τρεις τραυματίες από τα πίσω βαγόνια και τους μεταφέραμε στο νοσοκομείο. Ο ένας από αυτούς είχε αφήσει πίσω την κοπέλα του σοβαρά τραυματισμένη και μου περιέγραφε τι είχε συμβεί. Στα χέρια του είχε εγκαύματα. Μέχρι να επιστρέψουμε δεν είχαμε εικόνα της τραγωδίας. Ο καλύτερος σκηνοθέτης δεν θα είχε φανταστεί τέτοιο σκηνικό.

Πηγή: thestival.gr

Ήταν βγαλμένο από κινηματογραφική ταινία. Δυστυχώς τη δεύτερη φορά δεν πήραμε τραυματίες αλλά σορούς. Οι πυροσβέστες έβαζαν τις σορούς στους νεκρόσακους και εμείς τις παραλαμβάναμε. Ήταν δύσκολες ώρες. Κυριαρχούσε το συναίσθημα. Μου είναι δύσκολο να περιγράψω αυτό που βιώσαμε καθώς έχω παιδιά στην ηλικία των θυμάτων. Πρώτη φορά βρέθηκα σε τέτοιο δυστύχημα. Εύχομαι να είναι το τελευταίο. Έκλαψα πολλές φορές από τότε. Κανείς γονιός να μην χάνει το παιδί του».

«Εικόνες που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ»

Η 34χρονη Κατερίνα Γιασλά είναι μέλος της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης από το 2012. Το μοιραίο βράδυ βρέθηκε μαζί με τέσσερα μέλη της ΕΟΔ στο σημείο της σύγκρουσης.

«Φτάσαμε εκεί στη 1 τα ξημερώματα. Όλοι οι τραυματίες είχαν απομακρυνθεί. Αντικρίσαμε νεκρούς, διαμελισμένες σορούς. Εικόνες που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ. Η Πυροσβεστική είχε σβήσει τη φωτιά. Αυτό που θέλαμε ήταν να βοηθήσουμε με όποιο τρόπο μπορούσαμε και επιχειρούσαμε με την ελπίδα να βρεθεί έστω και ένας ζωντανός. Ακολουθούσαμε τις εντολές των πυροσβεστών. Το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να στήσουμε τη σκηνή της Πυροσβεστικής» είπα αρχικά φέρνοντας στο μυαλό της όσα έζησε τα ξημερώματα της 1ης Μαρτίου.

Πηγή: thestival.gr

Για την ίδια ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκε μπροστά σε μία τέτοια τραγωδία. «Δεν άφησα τον εαυτό μου να επηρεαστεί από την εικόνα που έβλεπα γύρω μου. Είμαστε σε ένα μέρος που έμοιαζε βομβαρδισμένο. Εκείνη τη στιγμή βρίσκεις τη δύναμη να αντέξεις. Ένιωθα ότι πρέπει να είμαι δυνατή για να προσφέρω. Όλοι έχουμε επηρεαστεί ψυχολογικά. Όλοι μας κλάψαμε μετά. Όσα ζήσαμε θα μείνουν μέσα μας χαραγμένα για πάντα. Εκείνες τις ώρες οι εθελοντές και οι επαγγελματίες ήμαστε μια γροθιά. Είναι πολύ δυνατό το συναίσθημα», αναφέρει συγκινημένη η Κατερίνα.

Ευχή και των τεσσάρων να μην ξαναζήσει η χώρα μία τραγωδία. Να μην χρειαστεί να θρηνήσει άλλη μάνα το παιδί της. Να μην χρειαστεί να θρηνήσει ξανά η Ελλάδα τα παιδιά της.