Μεγάλη Τετάρτη: Ο συμβολισμός της ημέρας

Η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη στη μετάνοια, ενώ σηματοδοτεί και την αρχή του τέλους για τον Ιησού με τον Μυστικό Δείπνο.
Φτάσαμε στη Μεγάλη Τετάρτη που είναι μέσο της Μεγάλης Εβδομάδας, μετά την Μεγάλη Δευτέρα και την Μεγάλη Τρίτη  που έχουν τους δικούς τους συμβολισμούς.

Τη Μεγάλη Τετάρτη, η Εκκλησία είναι ανοιχτή από το πρωί καθώς τελείται ο εσπερινός της Μεγάλης Τετάρτης και η Θεία Λειτουργία. Κατά την διάρκεια της σημερινής ημέρας αναφέρεται η μετάνοια και η μεταστροφή της πόρνης που άλειψε με μύρο τα πόδια του Ιησού, ο Μυστικός Δείπνος, δηλαδή η παράδοση της Θείας Ευχαριστίας, η προσευχή του Χριστού στο Όρος των Ελαίων και η προδοσία του Ιούδα.

Η μετάνοια της αμαρτωλής πόρνης: Πόρνη προσ?λθέ σοι μύρα σ?ν δάκρυσι κατακενούσά σου ποσί, φιλάνθρωπε, κα? δυσωδίας τ?ν κακ?ν λυτρο?ται τ? κελεύσει σου

Το περιστατικό με την αμαρτωλή πόρνη το διασώζουν με μικρές παραλλαγές και οι τέσσερις ευαγγελιστές. Ο Ματθαίος (26:6-13), ο Μάρκος (14:3-9) και ο Ιωάννης (12:1-8) ομιλούν για την ίδια γυναίκα, την Μαρία, την αδελφή του Λαζάρου, η οποία από ευγνωμοσύνη λόγω της ανάστασης του αδερφού της άλειψε τα πόδια του Ιησού με μύρο.

Όσον αφορά την τέταρτη παραλλαγή, είναι στο ευαγγέλιο του Λουκά όπου δεν αναφέρεται το όνομα της γυναίκας παρά μόνο ότι ήταν αμαρτωλή πόρνη. Προφανώς πρόκειται για ένα διαφορετικό περιστατικό, ίσως να είναι μία πόρνη που σώθηκε από λιθοβολισμό των Ιουδαίων λόγω παρέμβασης του Ιησού (Ιωάν.8:5).

Επίσης υπάρχει και μία άλλη εκδοχή, αυτή του Ιερού Χρυσόστομου που αναφέρει ότι τα πόδια του Ιησού άλειψαν δύο γυναίκες. Κατά την διάρκεια του Εσπερινού της Μεγάλης Τετάρτης διαβάζεται η περικοπή από το ευαγγέλιο του Ιωάννη, όμως το περιεχόμενο και η υμνολογία της ημέρας είναι εμπνευσμένη από την περικοπή του ευαγγελίου του.

Σύμφωνα με το ευαγγέλιο του Ιωάννη, ο Ιησούς προσκλήθηκε σε δείπνο στο σπίτι του Σίμωνος που άνηκε στην τάξη των Φαρισαίων. Επίσης στην πόλη βρισκόταν μία πόρνη που μόλις έμαθε ότι ο Ιησούς ήρθε στην πόλη θέλησε να μάθει σε ποιο σπίτι ήταν προκειμένου να πάει για να τον συναντήσει.

Ενώ ο Ιησούς έτρωγε και συζητούσε με τους άλλους παραβρισκόμενους μπήκε ξαφνικά στο σπίτι η γυναίκα κρατώντας στα χέρια της αλαβάστρινο δοχείο γεμάτο με μύρο. Προχώρησε στο μέρος του Ιησού και αφού στάθηκε πίσω του, γονάτισε και άρχισε να κλαίει και να οδύρεται γοερά.

Μεγάλη Τετάρτη: Τι συμβολίζει
Η γυναίκα άνοιξε το δοχείο και άρχισε να ρίχνει μύρο και να πλένει τα πόδια του Ιησού ενώ ταυτόχρονα έπεφταν τα δάκρυα της που έτρεχαν σαν ποτάμι από τα μάτια της. Αφού άδειασε το δοχείο ξέπλεξε τα μαλλιά της και σκούπισε με αυτά τα πόδια του Ιησού ενώ τα φιλούσε αδιάκοπα.

Ο Φαρισαίος οικοδεσπότης απόρησε με τον Ιησού καθώς αναρωτήθηκε ότι από την στιγμή που ήταν προφήτης γιατί δεν εμπόδισε αυτή την γυναίκα που ήταν μια πόρνη. Τότε ο Ιησούς τον κοίταξε και του είπε: «Έχω να πω το εξής στις σκέψεις σου» και ο Σίμωνας του απάντησε: «Μίλα μου δάσκαλε».

Ο Ιησούς του είπε: «Κάποιος δάνεισε χρήματα σε δύο ανθρώπους. Στον πρώτο έδωσε πεντακόσια δηνάρια και στον δεύτερο πενήντα. Όταν έπρεπε να τα επιστρέψουν δεν είχαν χρήματα και ο δανειστής τους τα χάρισε. Ποιος από τους δύο θα χρωστάει μεγαλύτερη χάρη στον δανειστή;» και ο Σίμωνας απάντησε: «Αυτός που του χαρίστηκε το μεγαλύτερο ποσό».

Τότε ο Ιησούς του είπε: «Σωστά απάντησες. Για κοίταξε αυτή την γυναίκα. Εγώ μπήκα στο σπίτι σου και δεν μου έπλυνες τα πόδια με νερό, όμως εκείνη μου τα έπλυνε με τα δάκρυα της και τα σκούπισε με τα μαλλιά της. Χαιρετισμό δε μου έδωκες, όμως αυτή δε σταμάτησε στιγμή να μου φιλάει τα πόδια. Με λάδι δεν μου άλειψες το κεφάλι, όμως αυτή με πανάκριβο μύρο μου άλειψε τα πόδια. Δεν αξίζει να της πω: “σου συγχωρούνται οι τόσες πολλές αμαρτίες σου, διότι με αγάπησες τόσο πολύ;»».

Αμέσως ο Ιησούς γύρισε προς την γυναίκα και της είπε: «Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου». Έπειτα όλοι οι παραβρισκόμενοι άρχισαν να διερωτώνται ποιος είναι αυτός που μπορεί να συγχωρέσει αμαρτίες και ο Χριστός γύρισε ξανά προς την γυναίκα και της είπε: «Η πίστη σου σε έσωσε, πήγαινε στο καλό».

Επιπροσθέτως είπε στην γυναίκα ότι η πράξη της θα αναφερθεί στο ευαγγέλιο που θα κηρυχτεί σε όλο τον κόσμο και αυτό θα αποτελεί ένα μνημόσυνο γι’ αυτήν.

Οι μαθητές του Ιησού θεώρησαν αυτή την πράξη σαν μεγάλη σπατάλη καθώς το μύρο ήταν ακριβό και αν το πουλούσαν θα κέρδιζαν χρήματα και θα τα έδιναν στους φτωχούς. Ο Ιησούς επέπληξε τους μαθητές του λέγοντας πως η γυναίκα του έκανε καλό με την πράξη της αφού τον ετοίμασε για την ταφή. Με την συγκεκριμένη φράση του προσπάθησε να αποτρέψει τον Ιούδα από την προδοσία αλλά ήταν μάταιο.

Επίσης τους θύμισε ότι μπορούν να βοηθήσουν τους φτωχούς καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής τους σε αντίθεση με εκείνον που θα τον έχουν για λίγο ακόμα.

Το Μυστήριο του Ευχελαίου: δεινόν η ραθυμία, μεγάλη η μετάνοια

Το απόγευμα της Μεγάλης Τετάρτης, τελείται στις Εκκλησίες το Μυστήριο του Μεγάλου Ευχελαίου, κατά τη διάρκεια του οποίου διαβάζονται επτά Ευαγγέλια και επτά Ευχές. Ευλογείται με αυτό το τρόπο το λάδι με το οποίο ο ιερέας «σταυρώνει» τους πιστούς στο μέτωπο, στο πηγούνι, στα μάγουλα και στις παλάμες, προσφέροντας έτσι τη χάρη και την ευλογία του Ιησού και του Αγίου Πνεύματος.

Το Ευχέλαιο θεωρείται ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες.

Τα εφτά Ευαγγέλια

Ευαγγέλιο Α’ Κατά Λουκά Άγιο Ευαγγέλιο, Κεφάλαιο Ι'(10) 25-37

Κα? ?δο? νομικός τις ?νέστη ?κπειράζων α?τ?ν κα? λέγων· διδάσκαλε, τί ποιήσας ζω?ν α?ώνιον κληρονομήσω; ? δ? ε?πε πρ?ς α?τόν· ?ν τ? νόμ? τί γέγραπται; π?ς ?ναγινώσκεις; ? δ? ?ποκριθε?ς ε?πεν· ?γαπήσεις Κύριον τ?ν Θεόν σου ?ξ ?λης τ?ς καρδίας σου κα? ?ξ ?λης τ?ς ψυχ?ς σου κα? ?ξ ?λης τ?ς ?σχύος σου κα? ?ξ ?λης τ?ς διανοίας σου, κα? τ?ν πλησίον σου ?ς σεαυτόν· ε?πε δ? α?τ?· ?ρθ?ς ?πεκρίθης· το?το ποίει κα? ζήσ?. ? δ? θέλων δικαιο?ν ?αυτ?ν ε?πε πρ?ς τ?ν ?Ιησο?ν· κα? τίς ?στί μου πλησίον;

?Υπολαβ?ν δ? ? ?Ιησο?ς ε?πεν· ?νθρωπός τις κατέβαινεν ?π? ?Ιερουσαλ?μ ε?ς ?Ιεριχώ, κα? λ?στα?ς περιέπεσεν· ο? κα? ?κδύσαντες α?τ?ν κα? πληγ?ς ?πιθέντες ?π?λθον ?φέντες ?μιθαν? τυγχάνοντα. κατ? συγκυρίαν δ? ?ερεύς τις κατέβαινεν ?ν τ? ?δ? ?κείν?, κα? ?δ?ν α?τ?ν ?ντιπαρ?λθεν. ?μοίως δ? κα? Λευΐτης γενόμενος κατ? τ?ν τόπον, ?λθ?ν κα? ?δ?ν ?ντιπαρ?λθε.

Σαμαρείτης δέ τις ?δεύων ελθε κατ? α?τόν, κα? ?δ?ν α?τ?ν ?σπλαγχνίσθη, κα? προσελθ?ν κατέδησε τ? τραύματα α?τ? ?πιχέων ?λαιον κα? ο?νον, ?πιβιβάσας δ? α?τ?ν ?π? τ? ?διον κτ?νος ?γαγεν α?τ?ν ε?ς πανδοχε?ον κα? ?πεμελήθη α?το?· κα? ?π? τ?ν α?ριον ?ξελθών, ?κβαλ?ν δύο δηνάρια ?δωκε τ? πανδοχε? κα? ε?πεν α?τ?· ?πιμελήθητι α?το?, κα? ?τι ?ν προσδαπανήσ?ς, ?γ? ?ν τ? ?πανέρχεσθαί με ?ποδώσω σοι. τίς ο?ν τούτων τ?ν τρι?ν πλησίον δοκε? σοι γεγονέναι το? ?μπεσόντος ε?ς το?ς λ?στάς; ? δ? ε?πεν· ? ποιήσας τ? ?λεος μετ? α?το?. ε?πεν ο?ν α?τ? ? ?Ιησο?ς· πορεύου κα? σ? ποίει ?μοίως.

Νεοελληνική Απόδοση – Ο καλός Σαμαρείτης

Και ιδού, κάποιος νομικός σηκώθηκε, για να τον πειράζει, λέγοντας: «Δάσκαλε, τι να κάνω για να κληρονομήσω αιώνια ζωή;» Εκείνος είπε προς αυτόν: «Μέσα στο νόμο τι είναι γραμμένο; Πώς διαβάζεις;» Εκείνος αποκρίθηκε και είπε: «Να αγαπήσεις Κύριο το Θεό σου με όλη την καρδιά σου και με όλη την ψυχή σου και με όλη την ισχύ σου και με όλη τη διάνοιά σου, και τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου». Του είπε τότε: «Ορθά αποκρίθηκες. αυτό κάνε και θα ζήσεις».

Εκείνος, θέλοντας να δικαιώσει τον εαυτό του, είπε προς τον Ιησού: «Και ποιος είναι πλησίον μου;» Έλαβε το λόγο ο Ιησούς και είπε: «Κάποιος άνθρωπος κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ και περιέπεσε σε ληστές, οι οποίοι και τον έγδυσαν και τον πλήγωσαν και έφυγαν, αφού τον άφησαν μισοπεθαμένο.

Κατά σύμπτωση, τότε, κάποιος ιερέας κατέβαινε στην οδό εκείνη, αλλά, όταν τον είδε, πέρασε απέναντι. Όμοια τότε κι ένας Λευίτης, όταν ήρθε στον τόπο εκείνο και είδε, πέρασε απέναντι. Κάποιος όμως Σαμαρείτης που οδοιπορούσε ήρθε προς αυτόν και, όταν τον είδε, τον σπλαχνίστηκε. Και αφού τον πλησίασε, περιέδεσε τα τραύματά του, χύνοντας πάνω τους λάδι και κρασί και, αφού τον ανέβασε πάνω στο δικό του ζώο, τον έφερε σε πανδοχείο και τον φρόντισε.

Και την αυριανή ημέρα έβγαλε και έδωσε δύο δηνάρια στον πανδοχέα και του είπε: Φρόντισέ τον, και ό,τι δαπανήσεις επιπλέον, εγώ, μόλις ξανάρθω, θα σου το αποδώσω. Ποιος από αυτούς τους τρεις νομίζεις ότι έχει γίνει πλησίον σ’ αυτόν που έπεσε μέσα στους ληστές;» Αυτός είπε: «Εκείνος που έκανε το έλεος σ’ αυτόν». Του είπε τότε ο Ιησούς: «Πήγαινε και κάνε κι εσύ ομοίως».

Ευαγγέλιο Β’ Κατά Λουκά Άγιο Ευαγγέλιο, Κεφάλαιο ΙΘ'(19) 1-10

Κα? ε?σελθ?ν διήρχετο τ?ν ?Ιεριχώ· κα? ?δο? ?ν?ρ ?νόματι καλούμενος Ζακχα?ος, κα? α?τ?ς ?ν ?ρχιτελώνης, κα? ο?τος ?ν πλούσιος, κα? ?ζήτει ?δε?ν τ?ν ?Ιησο?ν τίς ?στι, κα? ο?κ ?δύνατο ?π? το? ?χλου, ?τι τ? ?λικί? μικρ?ς ?ν. κα? προδραμ?ν ?μπροσθεν ?νέβη ?π? συκομορέαν, ?να ?δ? α?τόν, ?τι ?κείνης ?μελλε διέρχεσθαι. κα? ?ς ?λθεν ?π? τ?ν τόπον, ?ναβλέψας ? ?Ιησο?ς ε?δεν α?τ?ν κα? ε?πε πρ?ς α?τόν·

Ζακχα?ε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γ?ρ ?ν τ? ο?κ? σου δε? με με?ναι. κα? σπεύσας κατέβη, κα? ?πεδέξατο α?τ?ν χαίρων. κα? ?δόντες πάντες διεγόγγυζον λέγοντες ?τι παρ? ?μαρτωλ? ?νδρ? ε?σ?λθε καταλ?σαι. σταθε?ς δ? Ζακχα?ος ε?πε πρ?ς τ?ν Κύριον· ?δο? τ? ?μίση τ?ν ?παρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι το?ς πτωχο?ς, κα? ε? τινός τι ?συκοφάντησα, ?ποδίδωμι τετραπλο?ν. ε?πε δ? πρ?ς α?τ?ν ? ?Ιησο?ς ?τι σήμερον σωτηρία τ? ο?κ? τούτ? ?γένετο, καθότι κα? α?τ?ς υ??ς ?Αβραάμ ?στιν. ?λθε γ?ρ ? υ??ς το? ?νθρώπου ζητ?σαι κα? σ?σαι τ? ?πολωλός.

Νεοελληνική Απόδοση – Ο Ιησούς και ο Ζακχαίος

Και αφού εισήλθε στην πόλη, ο Ιησούς περνούσε από την Ιεριχώ. Και ιδού ένας άντρας που τον καλούσαν με το όνομα Ζακχαίος. Και αυτός ήταν αρχιτελώνης και αυτός ήταν πλούσιος. Και ζητούσε να δει τον Ιησού, ποιος είναι, αλλά δεν μπορούσε από το πλήθος, γιατί στο ανάστημα ήταν μικρός. Και αφού έτρεξε μπροστά, ανέβηκε πάνω σε μια συκομουριά για να τον δει, επειδή έμελλε να περνά από εκείνη.

Και μόλις ήρθε στον τόπο εκείνο, ο Ιησούς σήκωσε το βλέμμα και είπε προς αυτόν: «Ζακχαίε, σπεύσε και κατέβα, γιατί σήμερα πρέπει να μείνω στον οίκο σου». Και έσπευσε και κατέβηκε και τον υποδέχτηκε χαίροντας.

Και όταν το είδαν, όλοι γόγγυζαν πολύ, λέγοντας: «Στην οικία αμαρτωλού άντρα εισήλθε, για να έχει κατάλυμα». Στάθηκε τότε ο Ζακχαίος και είπε προς τον Κύριο: «Ιδού, τα μισά των υπαρχόντων μου, Κύριε, τα δίνω στους φτωχούς, και αν κάποιον φορολόγησα κάτι παράνομα, το αποδίδω τετραπλάσια». Ο Ιησούς είπε τότε προς αυτόν: «Σήμερα έγινε σωτηρία στον οίκο τούτο, καθότι και αυτός είναι γιος του Αβραάμ. Γιατί ο Υιός του ανθρώπου ήρθε να ζητήσει και να σώσει το χαμένο».

Ευαγγέλιο Γ’ Κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο, Κεφάλαιο Ι'(10) 1-1

Κα? προσκαλεσάμενος το?ς δώδεκα μαθητ?ς α?το? ?δωκεν α?το?ς ?ξουσίαν πνευμάτων ?καθάρτων ?στε ?κβάλλειν α?τ? κα? θεραπεύειν π?σαν νόσον κα? π?σαν μαλακίαν.

Οι δώδεκα απόστολοι Και αφού προσκάλεσε τους δώδεκα μαθητές του, τους έδωσε εξουσία στα ακάθαρτα πνεύματα, ώστε να τα βγάζουν, και να θεραπεύουν κάθε νόσο και κάθε αδυναμία.

Κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο, Κεφάλαιο Ι'(10) 5-8

Τούτους το?ς δώδεκα ?πέστειλεν ? ?Ιησο?ς παραγγείλας α?το?ς λέγων· ε?ς ?δ?ν ?θν?ν μ? ?πέλθητε κα? ε?ς πόλιν Σαμαρειτ?ν μ? ε?σέλθητε· πορεύεσθε δ? μ?λλον πρ?ς τ? πρόβατα τ? ?πολωλότα ο?κου ?Ισραήλ. Πορευόμενοι δ? κηρύσσετε λέγοντες ?τι ?γγικεν ? βασιλεία τ?ν ο?ραν?ν. ?σθενο?ντας θεραπεύετε, λεπρο?ς καθαρίζετε, νεκρο?ς ?γείρετε, δαιμόνια ?κβάλλετε· δωρε?ν ?λάβετε, δωρε?ν δότε.

Νεοελληνική Απόδοση

Τούτους τους δώδεκα απέστειλε ο Ιησούς και τους παράγγειλε λέγοντας: «Σε οδό εθνών μην πηγαίνετε και σε πόλη Σαμαρειτών μην εισέλθετε. Αλλά πορεύεστε μάλλον προς τα πρόβατα τα χαμένα του οίκου Ισραήλ. Και καθώς πορεύεστε, να κηρύττετε λέγοντας: Έχει πλησιάσει η βασιλεία των ουρανών. Ασθενείς θεραπεύετε, νεκρούς εγείρετε, λεπρούς καθαρίζετε, δαιμόνια βγάζετε. Δωρεάν λάβατε, δωρεάν δώστε.

Ευαγγέλιο Δ’ Κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο, Κεφάλαιο Η'(8) 14-23

Κα? ?λθ?ν ? ?Ιησο?ς ε?ς τ?ν ο?κίαν Πέτρου ε?δε τ?ν πενθερ?ν α?το? βεβλημένην κα? πυρέσσουσαν· κα? ?ψατο τ?ς χειρ?ς α?τ?ς, κα? ?φ?κεν α?τ?ν ? πυρετ?ς κα? ?γέρθη κα? διηκόνει α?τ?. ?Οψίας δ? γενομένης προσήνεγκαν α?τ? δαιμονιζομένους πολλούς, κα? ?ξέβαλε τ? πνεύματα λόγ? κα? πάντας το?ς κακ?ς ?χοντας ?θεράπευσεν, ?πως πληρωθ? τ? ρηθ?ν δι? ?Ησαΐου το? προφήτου λέγοντος· α?τ?ς τ?ς ?σθενείας ?μ?ν ?λαβε κα? τ?ς νόσους ?βάστασεν.

?Ιδ?ν δ? ? ?Ιησο?ς πολλο?ς ?χλους περ? α?τ?ν ?κέλευσεν ?πελθε?ν ε?ς τ? πέραν. Κα? προσελθ?ν ε?ς γραμματε?ς ε?πεν α?τ?· διδάσκαλε, ?κολουθήσω σοι ?που ??ν ?πέρχ?. κα? λέγει α?τ? ? ?Ιησο?ς· α? ?λώπεκες φωλεο?ς ?χουσι κα? τ? πετειν? το? ο?ρανο? κατασκηνώσεις, ? δ? υ??ς το? ?νθρώπου ο?κ ?χει πο? τ?ν κεφαλ?ν κλίν?. 

?Ετερος δ? τ?ν μαθητ?ν α?το? ε?πεν α?τ?· Κύριε, ?πίτρεψόν μοι πρ?τον ?πελθε?ν κα? θάψαι τ?ν πατέρα μου. ? δ? ?Ιησο?ς ε?πεν α?τ?· ?κολούθει μοι, κα? ?φες το?ς νεκρο?ς θάψαι το?ς ?αυτ?ν νεκρούς. Κα? ?μβάντι α?τ? ε?ς τ? πλο?ον ?κολούθησαν α?τ? ο? μαθητα? α?το?.

Νεοελληνική Απόδοση

Και όταν ο Ιησούς ήρθε στην οικία του Πέτρου, είδε την πεθερά του πεσμένη στο κρεβάτι και με πυρετό. Και τότε άγγιξε το χέρι της και την άφησε ο πυρετός, και σηκώθηκε και τον διακονούσε. Όταν λοιπόν βράδιασε, έφεραν προς αυτόν πολλούς δαιμονισμένους. Και έβγαλε τα πνεύματα με το λόγο του και θεράπευσε όλους όσοι ήταν σε κακή κατάσταση, για να εκπληρωθεί αυτό που ειπώθηκε μέσω του προφήτη Ησαΐα, όταν έλεγε: Αυτός έλαβε τις ασθένειές μας και βάσταξε τις νόσους μας. Όταν λοιπόν ο Ιησούς είδε πλήθος γύρω του, διέταξε να πάνε αντίπερα στη λίμνη. 

Τότε πλησίασε ένας γραμματέας και του είπε: «Δάσκαλε, θα σε ακολουθήσω όπου κι αν πηγαίνεις». Και ο Ιησούς του λέει: «Οι αλεπούδες έχουν φωλιές και τα πετεινά του ουρανού προσωρινές κατοικίες, αλλά ο Υιός του ανθρώπου δεν έχει πού να γείρει το κεφάλι του». Και άλλος από τους μαθητές του του είπε: «Κύριε, επίτρεψέ μου πρώτα να πάω και να θάψω τον πατέρα μου». Αλλά ο Ιησούς του λέει: «Ακολούθα με και άφησε τους νεκρούς να θάψουν τους δικούς τους νεκρούς».

Ευαγγέλιο Ε’ Κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο, Κεφάλαιο ΚΕ'(25) 1-13

Τότε ?μοιωθήσεται ? βασιλεία τ?ν ο?ραν?ν δέκα παρθένοις, α?τινες λαβο?σαι τ?ς λαμπάδας α?τ?ν ?ξ?λθον ε?ς ?πάντησιν το? νυμφίου. πέντε δ? ?σαν ?ξ α?τ?ν φρόνιμοι κα? α? πέντε μωραί. α?τινες μωρα? λαβο?σαι τ?ς λαμπάδας ?αυτ?ν ο?κ ?λαβον μεθ? ?αυτ?ν ?λαιον· α? δ? φρόνιμοι ?λαβον ?λαιον ?ν το?ς ?γγείοις α?τ?ν μετ? τ?ν λαμπάδων α?τ?ν. χρονίζοντος δ? το? νυμφίου ?νύσταξαν π?σαι κα? ?κάθευδον. μέσης δ? νυκτ?ς κραυγ? γέγονεν· ?δο? ? νυμφίος ?ρχεται, ?ξέρχεσθε ε?ς ?πάντησιν α?το?. τότε ?γέρθησαν π?σαι α? παρθένοι ?κε?ναι κα? ?κόσμησαν τ?ς λαμπάδας α?τ?ν.

α? δ? μωρα? τα?ς φρονίμοις ε?πον· δότε ?μ?ν ?κ το? ?λαίου ?μ?ν, ?τι α? λαμπάδες ?μ?ν σβέννυνται. ?πεκρίθησαν δ? α? φρόνιμοι λέγουσαι· μήποτε ο?κ ?ρκέσει ?μ?ν κα? ?μ?ν· πορεύεσθε δ? μ?λλον πρ?ς το?ς πωλο?ντας κα? ?γοράσατε ?αυτα?ς. 

?περχομένων δ? α?τ?ν ?γοράσαι ?λθεν ? νυμφίος κα? α? ?τοιμοι ε?σ?λθον μετ? α?το? ε?ς το?ς γάμους, κα? ?κλείσθη ? θύρα. ?στερον δ? ?ρχονται κα? α? λοιπα? παρθένοι λέγουσαι· κύριε κύριε, ?νοιξον ?μ?ν. ? δ? ?ποκριθε?ς ε?πεν· ?μ?ν λέγω ?μ?ν, ο?κ ο?δα ?μ?ς. γρηγορε?τε ο?ν, ?τι ο?κ ο?δατε τ?ν ?μέραν ο?δ? τ?ν ?ραν ?ν ? ? υ??ς το? ?νθρώπου ?ρχεται.

Νεοελληνική Απόδοση – παραβολή των Δέκα Παρθένων

«Τότε θα ομοιωθεί η βασιλεία των ουρανών με δέκα παρθένες που, αφού έλαβαν τις δικές τους λαμπάδες, εξήλθαν σε προϋπάντηση του νυμφίου. Πέντε λοιπόν από αυτές ήταν μωρές και πέντε φρόνιμες. Γιατί οι μωρές, ενώ έλαβαν τις λαμπάδες τους, δεν έλαβαν μαζί τους λάδι. Οι φρόνιμες, όμως, έλαβαν λάδι μέσα στα αγγεία μαζί με τις δικές τους λαμπάδες. Επειδή λοιπόν αργούσε ο νυμφίος, νύσταξαν όλες και κοιμούνταν. Αλλά στο μέσο της νύχτας έγινε μια κραυγή: Ιδού ο νυμφίος, εξέρχεστε προς συνάντησή του.

Τότε σηκώθηκαν όλες οι παρθένες εκείνες και κόσμησαν τις δικές τους λαμπάδες. Και οι μωρές είπαν στις φρόνιμες: Δώστε σ’ εμάς από το λάδι σας, γιατί οι λαμπάδες μας σβήνουν. Αποκρίθηκαν τότε οι φρόνιμες λέγοντας: Όχι, μήπως δεν αρκέσει για μας και για σας. 

Πηγαίνετε μάλλον προς αυτούς που πουλούν και αγοράστε για τους εαυτούς σας. Ενώ όμως αυτές έφευγαν, για να αγοράσουν, ήρθε ο νυμφίος, και οι έτοιμες εισήλθαν μαζί του στους γάμους και κλείστηκε η θύρα.

Ύστερα, λοιπόν, έρχονται και οι υπόλοιπες παρθένες λέγοντας: Κύριε, κύριε, άνοιξέ μας. Εκείνος αποκρίθηκε και είπε: Αλήθεια σας λέω, δεν σας ξέρω. Αγρυπνείτε, λοιπόν, γιατί δεν ξέρετε την ημέρα ούτε την ώρα».

Ευαγγέλιο ΣΤ’ Κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο, Κεφάλαιο ΙΕ'(15) 21-28

Κα? ?ξελθ?ν ?κε?θεν ? ?Ιησο?ς ?νεχώρησεν ε?ς τ? μέρη Τύρου κα? Σιδ?νος. κα? ?δο? γυν? Χαναναία ?π? τ?ν ?ρίων ?κείνων ?ξελθο?σα ?κραύγαζεν α?τ? λέγουσα· ?λέησόν με, Κύριε, υ?? Δαυ?δ· ? θυγάτηρ μου κακ?ς δαιμονίζεται. ? δ? ο?κ ?πεκρίθη α?τ? λόγον. κα? προσελθόντες ο? μαθητα? α?το? ?ρώτων α?τ?ν λέγοντες· ?πόλυσον α?τήν, ?τι κράζει ?πισθεν ?μ?ν. ? δ? ?ποκριθε?ς ε?πεν· ο?κ ?πεστάλην ε? μ? ε?ς τ? πρόβατα τ? ?πολωλότα ο?κου ?Ισραήλ. 

? δ? ?λθο?σα προσεκύνησεν α?τ? λέγουσα· Κύριε, βοήθει μοι. ? δ? ?ποκριθε?ς ε?πεν· ο?κ ?στι καλ?ν λαβε?ν τ?ν ?ρτον τ?ν τέκνων κα? βαλε?ν το?ς κυναρίοις. ? δ? ε?πε· ναί, Κύριε· κα? γ?ρ τ? κυνάρια ?σθίει ?π? τ?ν ψυχίων τ?ν πιπτόντων ?π? τ?ς τραπέζης τ?ν κυρίων α?τ?ν. τότε ?ποκριθε?ς ? ?Ιησο?ς ε?πεν α?τ?· ? γύναι, μεγάλη σου ? πίστις! γενηθήτω σοι ?ς θέλεις. κα? ?άθη ? θυγάτηρ α?τ?ς ?π? τ?ς ?ρας ?κείνης.

Νεοελληνική Απόδοση – Η πίστη της Χαναναίας

Και αφού ο Ιησούς εξήλθε από εκεί, αναχώρησε για τα μέρη της Τύρου και της Σιδώνας. Και ιδού, μια γυναίκα Χαναναία από τα όρια εκείνα εξήλθε και έκραζε λέγοντας: «Ελέησέ με, Κύριε, γιε του Δαβίδ. Η θυγατέρα μου υποφέρει βαριά από δαιμόνιο». Εκείνος δεν της αποκρίθηκε λέξη. Τότε πλησίασαν οι μαθητές του και τον παρακαλούσαν λέγοντας: «Διώξε την, γιατί κράζει από πίσω μας». 

Αυτός αποκρίθηκε και είπε: «Δεν αποστάλθηκα παρά μόνο στα πρόβατα τα χαμένα του οίκου Ισραήλ». Εκείνη ήρθε και τον προσκυνούσε λέγοντας: «Κύριε, βοήθα με». Αυτός αποκρίθηκε και είπε: «Δεν είναι καλό να λάβει κανείς τον άρτο των παιδιών και να τον ρίξει στα σκυλάκια».

Εκείνη είπε: «Ναι, Κύριε, γιατί και τα σκυλάκια τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους». Τότε ο Ιησούς αποκρίθηκε και της είπε: «Ω γυναίκα, μεγάλη η πίστη σου. ας γίνει σ’ εσένα όπως θέλεις». Και γιατρεύτηκε η θυγατέρα της από την ώρα εκείνη.

Ευαγγέλιο Ζ’ Κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο, Κεφάλαιο Θ'(9) 9-13

Κα? παράγων ? ?Ιησο?ς ?κε?θεν ε?δεν ?νθρωπον καθήμενον ?π? τ? τελώνιον, Ματθα?ον λεγόμενον, κα? λέγει α?τ?· ?κολούθει μοι. κα? ?ναστ?ς ?κολούθησεν α?τ?. Κα? ?γένετο α?το? ?νακειμένου ?ν τ? ο?κί?, κα? ?δο? πολλο? τελ?ναι κα? ?μαρτωλο? ?λθόντες συνανέκειντο τ? ?Ιησο? κα? το?ς μαθητα?ς α?το?.

κα? ?δόντες ο? Φαρισα?οι ε?πον το?ς μαθητα?ς α?το?· διατί μετ? τ?ν τελων?ν κα? ?μαρτωλ?ν ?σθίει ? διδάσκαλος ?μ?ν; ? δ? ?Ιησο?ς ?κούσας ε?πεν α?το?ς· ο? χρείαν ?χουσιν ο? ?σχύοντες ?ατρο?, ?λλ? ο? κακ?ς ?χοντες. πορευθέντες δ? μάθετε τί ?στιν ?λεον θέλω κα? ο? θυσίαν. ο? γ?ρ ?λθον καλέσαι δικαίους, ?λλ? ?μαρτωλο?ς ε?ς μετάνοιαν.

Νεοελληνική Απόδοση – Η κλήση του Ματθαίου

Και προχωρώντας ο Ιησούς εκεί κοντά, είδε έναν άνθρωπο να κάθεται στο τελωνείο, που τον έλεγαν Ματθαίο, και του λέει: «Ακολούθα με». Και σηκώθηκε και τον ακολούθησε. Και τότε ιδού, συνέβηκε, ενώ αυτός καθόταν, για να φάει μέσα στην οικία, να έρθουν πολλοί τελώνες και αμαρτωλοί και να καθίσουν, για να φάνε μαζί με τον Ιησού και τους μαθητές του.

Και όταν το είδαν οι Φαρισαίοι, έλεγαν στους μαθητές του: «Γιατί μαζί με τους τελώνες και τους αμαρτωλούς τρώει ο δάσκαλός σας;» Εκείνος, επειδή το άκουσε, είπε: «Δεν έχουν ανάγκη οι υγιείς από γιατρό, αλλά οι ασθενείς. Πηγαίνετε, λοιπόν, και μάθετε τι σημαίνει: Έλεος θέλω και όχι θυσία. Γιατί δεν ήρθα να καλέσω δίκαιους, αλλά αμαρτωλούς».