Λιγότεροι έως 35% οι θεατές στα φετινά Επιδαύρια

Ηταν η χρονιά που η κρίση «χτύπησε» τα Επιδαύρια. Ηταν η χρονιά που με το που μπαίναμε στο υπαίθριο πάρκινγκ του χώρου ξέραμε, πάνω κάτω, πόσο κόσμο θα είχε η παράσταση. Και ήταν η χρονιά, που το πάρκινγκ είχε τις λιγότερες από ποτέ καλυμμένες θέσεις, αφού αρκετοί ήταν εκείνοι που προτίμησαν να κατέβουν με πούλμαν, για να γλιτώσουν χρήμα και κούραση. Πολλοί είναι εκείνοι που μιλούν (ο Γιώργος Λούκος το επιβεβαιώνει) για μείωση εισιτηρίων που αγγίζει το 35%! Πρώτη της εμφάνιση στην Επίδαυρο για την ηθοποιό Αννα Κοκκίνου. Ηταν η Εκάβη στις «Τρωάδες» του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αμπαζή. Κι ας είχε η φετινή σεζόν τις περισσότερες παραστάσεις από άλλα Επιδαύρια. Κι ας ξεκίνησε από τις 5 Ιουλίου για να τελειώσει στις 31 Αυγούστου. Μακράν και με διαφορά, η παράσταση που ήρθε πρώτη σε προσέλευση κοινού ήταν ο «Πλούτος» του Αριστοφάνη, όπως τον «διάβασε» ο Διονύσης Σαββόπουλος, μια ιδιωτική παραγωγή από το θέατρο «Ακροπόλ». Από εκεί και πέρα, δύο παραστάσεις κονταροχτυπιούνται για τη δεύτερη θέση («Μήδεια», «Ειρήνη»), ακολουθούν οι «Τραχίνιες» και μετά το χάος. Η μία παράσταση της «Γκόλφως» (σκηνοθεσία Νίκος Καραθάνος) είχε περίπου 3.000 θεατές, ενώ την τελευταία θέση κατέχει η πειραματική, έτσι κι αλλιώς, παράσταση του Σίμου Κακάλα, βασισμένη στην ποιητική σύνθεση του Νίκου Παναγιωτόπουλου (περίπου 1.500 εισιτήρια). Κι όχι γιατί έλειπαν τα μεγάλα ονόματα, δεν ήταν αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημα ήταν ότι το κοινό, η μεσαία θεατρόφιλη τάξη, μέτραγε πολύ σοβαρά τη βενζίνη και το κόστος του ταξιδιού συν τα εισιτήρια για την παράσταση. Και απλώς δεν το άντεχε. Οσο για τις προσκλήσεις, ασφαλώς ήταν περισσότερες φέτος, αφού η κάθε παραγωγή ήθελε τελικά να έχει περισσότερο κοινό μπροστά της, παρά περισσότερα έσοδα. Βρήκαμε τον Γιώργο Λούκο, τον διευθυντή του Ελληνικού Φεστιβάλ, στο γραφείο του την περασμένη Τετάρτη το μεσημέρι. Συμφώνησε ότι τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα φέτος «παρότι κάναμε περισσότερες παραστάσεις. Ο κόσμος πάει μια φορά, άλλες φορές κατέβαιναν στην Επίδαυρο τρεις και τέσσερις φορές. Ναι, θα πρέπει να γίνει κάτι. Και στις τιμές των εισιτηρίων, και για να ελαφρυνθεί το κοινό από το κόστος της μετακίνησης, αλλά και από πλευράς ρεπερτορίου. Θα μπορούσαμε ίσως να κάνουμε λιγότερες παραστάσεις και να φέρουμε καινούργιες παραγωγές, που δεν θα τις δει το κοινό πουθενά αλλού, όπως είχε γίνει πρόπερσι με την παράσταση του Κέβιν Σπέισι. Επί τρεις βραδιές, είχαμε 10.000 κόσμο κάθε βράδυ. Αν όλοι ξέρουν ότι από κάπου θα περάσει η παράσταση, κοντά στον τόπο τους, θα το σκεφτούν διπλά να κατέβουν στην Επίδαυρο». Το πρόβλημα της μεγάλης μείωσης του κοινού δεν αφορά μόνο το αρχαίο θέατρο. Αντίστοιχη ήταν η πτώση και στη Μικρή Επίδαυρο, που μοιάζει να είναι μεγάλη πολυτέλεια, αυτούς τους καιρούς, για το Ελληνικό Φεστιβάλ. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού, Σωτήρης Χατζάκης, επιβεβαιώνει το πρόβλημα: «Το θέμα της μείωσης του αριθμού θεατών στα φετινά Επιδαύρια, λόγω της οικονομικής κρίσης, σαφώς υφίσταται και είναι σοβαρό». Και υπόσχεται ότι «θα ακολουθήσει τη θεσμική διαδικασία», θέτοντας το θέμα στο Διοικητικό Συμβούλιο «και όταν ο κύκλος των παραστάσεων ολοκληρωθεί, θα κάνει δηλώσεις». Της ΟΛΓΑΣ ΣΕΛΛΑ http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_07/09/2013_532488 ANΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ