Θερινή Μουσική Ακαδημία: 61 νέοι μουσικοί από όλο τον κόσμο συναντήθηκαν για 10 μέρες στις Σπέτσες
Η Διεθνής Θερινή Μουσική Ακαδημία είναι μια πλατφόρμα μουσικής εκπαίδευσης και διαπολιτισμικής ανταλλαγής που πραγματοποιήθηκε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στην Αναργύρειο και Κοργιαλένειο Σχολή των Σπετσών, από τις 24 Ιουλίου, μέχρι τις 2 Αυγούστου.
Η Αναργύρειος και Κοργιαλένειος Σχολή των Σπετσών ήταν ένα από τα σημαντικότερα σχολεία του 20ου αιώνα. Εγκαινιάστηκε το 1927 από τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Τα τελευταία τρία χρόνια φιλοξενεί τη Διεθνή Θερινή Μουσική Ακαδημία. 61 νέοι μουσικοί και λυρικοί τραγουδιστές από 18 χώρες, παρακολούθησαν το φετινό καλοκαίρι το δεκαήμερο πρόγραμμά της. Αυτό περιλάμβανε masterclass για επτά κλασικά μουσικά όργανα και λυρικό τραγούδι, από διακεκριμένους ξένους καθηγητές. Η έναρξη του προγράμματος έγινε στις 24 Ιουλίου, ενώ η αυλαία έπεσε την Τετάρτη 2 Αυγούστου με μια μεγάλη συναυλία, που έδωσε η ορχήστρα μουσικής δωματίου, που δημιουργήθηκε από μουσικούς που συμμετείχαν σε αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία.
Η Θερινή Μουσική Ακαδημία αποτελεί πόλο έλξης νέων μουσικών απ’ όλο τον κόσμο, μία μοναδική πλατφόρμα μουσικής εκπαίδευσης και διαπολιτισμικής ανταλλαγής για τις Σπέτσες και την ευρύτερη περιοχή. Καθ’ όλη τη διάρκεια των 10 ημερών, πέρα από τα masterclass, πραγματοποιήθηκαν συναυλίες για το κοινό σε διάφορα σημεία του νησιού, γεμίζοντας τις Σπέτσες με μουσική. Παράλληλα με το εκπαιδευτικό πρόγραμμα, λειτούργησαν καθημερινά μουσικά εργαστήρια για παιδιά, από 18 μηνών μέχρι 11 ετών, ανοιχτά και δωρεάν προς το κοινό.
Επικεφαλής της Μουσικής Ακαδημίας της Αναργυρείου και Κοργιαλενείου Σχολής είναι η Λένη Κονιαλίδη, η οποία τρέφει μια τεράστια αγάπη για την κλασική μουσική και είχε στο παρελθόν δημιουργήσει την Ελληνοτουρκική Ορχήστρα Νέων:
«Έχουμε δημιουργήσει μια διεθνή πλατφόρμα, όπου πρωταγωνιστεί η μουσική και όλοι μπορούν να εκφραστούν μαζί. Βρήκα στις Σπέτσες το χώρο της Αναργυρείου και Κοργιαλενείου Σχολής, που είναι απέναντι από τη θάλασσα. Τα παιδιά μπορούν να κάνουν μαθήματα και πρακτική μέσα στα κτίρια και στη συνέχεια να κατεβούν στη θάλασσα ή να περπατήσουν και να πάνε στην πόλη. Αυτό το περιβάλλον δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο. Αυτά τα τέσσερα κτίρια μπορούν να γεμίσουν μουσική και χαρά με νέα παιδιά. Εγώ αγαπάω πολύ τη μουσική. Προπάντων τη νεολαία. Βρίσκω ότι είναι πολύ σημαντικό να μαθαίνει μουσική η νεολαία. Σ’ αυτό το χώρο, όλα αυτά συνδυάζονται τέλεια. Ο στόχος μας είναι να δώσουμε και στους Έλληνες ευκαιρίες. Δεν χρειάζεται να ταξιδεύουν μακριά για να βρουν αυτό το επίπεδο διδασκαλίας. Μπορούν να το βρουν εδώ».
Ποιο είναι το όνειρό της για το μέλλον; «Θα ήθελα η Ακαδημία να λειτουργεί τέσσερις ή έξι μήνες το χρόνο. Όχι μόνο 10 μέρες. Αυτό όμως απαιτεί πολύ μεγάλη οργάνωση. Μακάρι στο μέλλον η Μουσική Ακαδημία να μπορεί να διαρκεί όλο το καλοκαίρι».
Μία από τις συναυλίες που ξεχώρισαν στη φετινή διοργάνωση ήταν η συναυλία με τρομπόνια στον Άγιο Μάμα**.** Ο Jamie Williamsείναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μουσικής και Θεάτρου στο Ρόστοκ της Γερμανίας. Ζει στο Βερολίνο και είναι ο πρώτος τρομπονίστας της Deutsche Oper από το 2009. Ήταν υπεύθυνος του συγκεκριμένου τμήματος στις Σπέτσες και δούλεψε με μια ομάδα νέων από όλο τον κόσμο:
«Η συναυλία στον Άγιο Μάμα είναι το κορυφαίο γεγονός για το τμήμα του τρομπονιού, γιατί είμαστε ίσως το μόνο όργανο σ’ αυτό το φεστιβάλ, που μπορούμε να παίξουμε σε ανοικτό χώρο, να έχουμε ένα πραγματικά δυνατό ήχο και να μην ακούγεται υπερβολικός. Ο συγκεκριμένος χώρος είναι θεαματικός. Είναι πανέμορφος με τον ήλιο να δύει μέσα στο νερό. Προσέλκυσε παράλληλα πολύ κόσμο, που περνούσε τυχαία και δεν σκόπευε να δει μια συναυλία. Αυτό το κονσέρτο για τρομπόνια είναι το πιο σημαντικό για μας, επειδή δεν στοχεύουμε να γίνουμε σολίστες, αλλά μέλη μιας ορχήστρας. Στους κόλπους της, είμαστε ευέλικτοι, όταν παίζουμε μαζί. Γι’ αυτό το λόγο είναι ωραίο, όταν τα τρομπόνια παίζουν σε ανοικτό χώρο με τις άμαξες να περνούν. Η ατμόσφαιρα, τα παιδιά είναι υπέροχα. Έχουμε όλους αυτούς τους περισπασμούς, αλλά δεν πειράζει. Είμαστε μια ομάδα πολύ συγκεντρωμένη σε αυτό που κάνουμε και σε αυτό που πρέπει να προσφέρουμε μουσικά στο κοινό».
Τι του αρέσει στο συγκεκριμένο μουσικό πρόγραμμα που γίνεται στις Σπέτσες; «Είναι πηγή έμπνευσης για μένα να βρίσκομαι σε αυτό το νησί. Με βοηθά να σκέφτομαι και να ονειρεύομαι. Το να δουλεύουμε εδώ με νέους σπουδαστές μας βοηθά να είμαστε ελεύθεροι. Μπορούμε να δημιουργούμε__μουσική υψηλού επιπέδου, γιατί κάθε χρόνο, οι σπουδαστές εργάζονται σκληρά πριν το φεστιβάλ για την προετοιμασία του ρεπερτορίου, πάνω στο οποίο θα δουλέψουμε».
Η Lyana Ulikhanyan είναι μόλις 12 ετών. Γεννήθηκε στο Γερεβάν της Αρμενίας. Κάνει μαθήματα βιολοντσέλου από τα τέσσερά της. Έχει ήδη κερδίσει πολλά διεθνή βραβεία και έχει συνεργαστεί με διάφορα ορχηστρικά σχήματα σε όλο τον κόσμο. Καθηγητής της στις Σπέτσες ήταν ο Ντενί Σεβερέν, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μουσικής της Γενεύης:
«Θέλω να ευχαριστήσω τον καθηγητή μου στο τσέλο, Ντενί Σεβερέν, γιατί τα μαθήματά του είναι όμορφα και πολύ ενδιαφέροντα. Είναι μια πολύ καλή Ακαδημία, γιατί τα πάντα εδώ είναι εξαιρετικά. Έχω παίξει αρκετές φορές με ορχήστρα. Αυτό δεν είναι πολύ δύσκολο για μένα. Είναι πολύ ευχάριστο για μένα γιατί η μουσική που παίζουμε, είναι πολύ καλή και οι υπόλοιποι μουσικοί εξαιρετικοί. Είχα έρθει και πέρσι στις Σπέτσες. Είμαι πολύ χαρούμενη που είμαι ξανά εδώ και θα ήθελα να έρθω και πάλι την επόμενη χρονιά».
Ο Παύλος Ραμός ασχολείται με το φλάουτο από τα 6 του. Σήμερα είναι 18 ετών και είναι μέλος της Underground Youth Orchestra. Ο βασικός λόγος που επέλεξε να έρθει στη Μουσική Ακαδημία, ήταν ο πολυβραβευμένος φλαουτίστας Stephane Rety, που ανέλαβε το τμήμα στις Σπέτσες. Είναι το πρώτο φλάουτο στην Συμφωνική Ορχήστρα της Βασιλείας και στην Ορχήστρα Δωματίου της Ζυρίχης. Τι του άρεσε στη Μουσική Ακαδημία;
«Περνάμε πάρα πολύ καλά εδώ. Κάνουμε πολύ ωραίο μάθημα. Το ωραίο είναι ότι γνωρίζουμε πάρα πολλά άτομα, γατί έρχονται από όλες τις χώρες, από διαφορετικούς πολιτισμούς. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Το πιο ωραίο εδώ είναι το τοπίο. Αρχικά είχαν έρθει εδώ οι φίλοι μου πέρσι και μου είπαν να έρθω κι εγώ. Είδα φέτος τον καθηγητή του τμήματός μας, που είναι ο κύριος Stephane Rety. Είναι πολύ μεγάλο όνομα: έχει σπουδάσει και στο Παρίσι. Οπότε είπα να έρθω και να δω πώς παίζει».
