Η Ύδρα προσφέρεται για σύγχρονη τέχνη
Γνώρισε την Ύδρα σε ηλικία 7 ετών, και τη... μίσησε. Επέστρεψε τυχαία κάποια χρόνια αργότερα, για να ανακαλύψει στο νησί τον τόπο της μόνιμης κατοικίας του. O εικαστικός Δημήτρης Αντωνίτσης μιλάει στο SM.
Συνέντευξη στην Άβετ Σφακιανάκη
Πρωινό του Σεπτέμβρη στο φρεσκοπλυμένο από τα πρωτοβρόχια λιμάνι της Ύδρας. Οι γάτες λιάζονται στις πλάκες, τα κατάρτια λικνίζονται και ο Υδραίος –πλέον, και μάλιστα από επιλογή– Δημήτρης Αντωνίτσης θυμάται την πρώτη ατυχή γνωριμία του με το νησί, που σε καμία περίπτωση δεν προμήνυε τη μετέπειτα αγάπη του γι’ αυτόν τον ιδιαίτερο τόπο.
«Ήταν τη δεκαετία του ‘70, και ήμουνα 7 χρονών. Από το ''δελφίνι'' φουσκώναμε τα στρώματα θαλάσσης με τον μικρότερο αδερφό μου, καθώς ονειρευόμασταν μια θάλασσα με αμμουδιά. Με το που φτάσαμε και είδα την γκριζούρα του νησιού και τις ανηφοριές, ζούμαρα στα τετράποδα μεταφορικά και απαίτησα από τους γονείς μου να τα φορτώσουμε στα γαϊδουράκια για να μας πάνε στην παραλία. Παραλία όμως δεν υπήρχε. Με αποτέλεσμα, εμείς, που μείναμε μία βδομάδα στο νησί, να κάνουμε κόλαση τη ζωή των γονιών μας και να φύγουμε... άνυδροι».
Ποιος να του το έλεγε τότε ότι κάποια χρόνια αργότερα θα δημιουργούσε στην Ύδρα έναν χώρο τέχνης ιδιαίτερων αξιώσεων, το «HYDRA SCHOOL PROJECTS» (Παλιό Γυμνάσιο) και θα έριχνε άγκυρα στο νησί.
Μου αρέσει γιατί είναι συγκεντρωμένη. Δεν έχει την άπλα των άλλων νησιών. Υπάρχει ένας συγκεκριμένος πυρήνας...«Δέκα χρόνια αργότερα, όταν πέρασα στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης για να σπουδάσω μηχανολόγος, είχα δέκα μέρες διακοπές, και αποφασίσαμε με έναν συμφοιτητή μου να έρθουμε στην Ύδρα. Καμία σχέση με τα παιδικά τραύματα, που άλλωστε επουλώθηκαν στη συνέχεια, καθώς η Ύδρα ήταν ο τελευταίος προορισμός στις ιστιοπλοϊκές εξορμήσεις, και άφηνε όλη την επίγευση του ταξιδιού πριν από την επιστροφή». Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, ο Δημήτρης Αντωνίτσης επανέκαμψε στην Ύδρα. Και ήταν τότε που το γκρι χρώμα της –αυτό που τον είχε αγριέψει όταν ήταν παιδί– του φάνηκε «απαστράπτον μετά το γκρι της Ελβετίας», όπως λέει γελώντας με την καρδιά του. Στο μεταξύ, είχε ήδη αποφασίσει να αφιερωθεί στα εικαστικά. Η ιδέα για τη δημιουργία του School Projects γεννήθηκε στο μυαλό του όταν κατάλαβε ότι η Ύδρα προσφέρεται για πολιτιστικές εκδηλώσεις σύγχρονης τέχνης κυρίως. «Το 1997 μού πρότεινε η Πολίν Καρπίδα να εργαστώ στην γκαλερί της στο λιμάνι, που θα παρουσίαζε σύγχρονη τέχνη. Ήθελε κάποιον σχετικό με τη σύγχρονη τέχνη, και εγώ μόλις είχα κάνει την πρώτη μου ατομική έκθεση φωτογραφίας στην γκαλερί ''Ζουμπουλάκη'' και είχα συμμετάσχει στην πρώτη έκθεση του ΔΕΣΤΕ, πάλι με φωτογραφία, που ο Δάκης Ιωάννου πήρε όλα τα έργα μου εκείνης της σειράς. Με την ενασχόλησή μου για τρία χρόνια στον χώρο της Καρπίδα κατάλαβα ότι η Ύδρα είναι ένας τόπος που προσφέρεται για τέτοιου είδους πολιτιστικές εκδηλώσεις. Έτσι άρχισε να γεννιέται το School Project στο μυαλό μου». Νέοι, αλλά και καταξιωμένοι Έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες από τον χώρο της ζωγραφικής, της φωτογραφίας και του Video art –145 συνολικά– έχουν παρουσιάσει μέχρι στιγμής τη δουλειά τους στον χώρο τέχνης του Δημήτρη Αντωνίτση. «Πάντα θέλαμε να φέρνουμε καλλιτέχνες, να φτιάχνουν τη δουλειά τους στο νησί, και το καταφέραμε, χάρη στην ευγενική χορηγία της κ. Αθανασοπούλου και της Bang & Olufsen, που μας παρείχε τα τεχνικά μέσα. Το 2009 κάναμε για πρώτη φορά τo Art Walk, για να γιορτάσουμε τα 10 μας χρόνια και δείξαμε έργα μέσα σε ξενοδοχεία, τράπεζες, στο ΚΕΠ, σε μπαράκια και στο σουβλατζίδικο». Δεν χρειαζόταν να απλώσει πολύ το βλέμμα του για να κοιτάξει με αδημονία προς το σπίτι του, πάνω από το Ιστορικό Μουσείο Αρχείο Ύδρας, όπου τον περίμενε η αγαπημένη του σκυλίτσα, η Μπέιμπι Ντολ. Άλλωστε, γι’ αυτό αγάπησε την Ύδρα. «Μου αρέσει, γιατί είναι συγκεντρωμένη. Δεν έχει την άπλα των άλλων νησιών. Υπάρχει ένας συγκεκριμένος πυρήνας...»
INFO Ο Δημήτρης Αντωνίτσης είναι εικαστικός, με πολυσχιδή δραστηριότητα. Έχει πάρει βραβείο ταινίας μικρού μήκους (Past Glories, Present Despondencies), σε συνεργασία με το στούντιο του Ρόμπερτ ντε Νίρο, ενώ το εικαστικό του έργο έχει παρουσιασθεί σε 15 ατομικέσ εκθέσεις και σε 35 ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
