Δάκρυ γλυκό, δάκρυ πικρό,
δάκρυ μαλαματένιο,
δάκρυ ζωής,
και το 'πια εγώ,
δάκρυ κεχριμπαρένιο.
"Έτσι είναι η ζωή καλή μου... γλυκόπικρη" (είπε η γιαγιά χελώνα στη μικρή πεταλούδα)
δάκρυ μαλαματένιο,
δάκρυ ζωής,
και το 'πια εγώ,
δάκρυ κεχριμπαρένιο.
"Έτσι είναι η ζωή καλή μου... γλυκόπικρη" (είπε η γιαγιά χελώνα στη μικρή πεταλούδα)
Δάκρυα αποχαιρετισμού και από εμάς στον Διαμαντή που φεύγει από κοντά μας. Θείος αγαπημένος του Κωστή (αδελφός της γιαγιάς του), φίλος αγαπημένος δικός μου. Μαζί τραγουδήσαμε π αμπολές φορές, μαζί χορέψαμε, φιλοξενηθήκαμε στο εξοχικό τους, ήπιαμε το γλυκό κρασί της φιλίας.
Μαζί με τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια προς τη Μαρίνα, τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, δημοσιεύουμε το άρθρο του Κωστή από το 12ο Περιοδικό «Στην Ερμιόνη άλλοτε και τώρα», με τίτλο: «Ωραίο μου μπακάλικο».
Αυτό το παραδοσιακό μπακάλικο δημιουργούσε με την παρουσία του Διαμαντή, το πηγαίο του χιούμορ και τη γλυκιά παρουσία της Μαρίνας προϋποθέσεις για επικοινωνία, επαφή, αναψυχή και ποιότητα ζωής όλης της γειτονιάς, αγαθά πολύτιμα που στις μέρες μας αν δεν έχουν πλέον χαθεί είναι τουλάχιστον δυσεύρετα.
Να είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει!
Βιβή Σκούρτη-Κωστής Σκούρτης
