Αίγινα: Τα δυναµικά κορίτσια του Σαρωνικού

Γράφει ο Κώστας Κοφινάς -  Το βόλεϊ ακούγεται δυνατά στην Αίγινα. Και µιλάµε για το γυναικείο βόλεϊ, καθόσον τα κορίτσια δίνουν το άπαν των δυνατοτήτων τους, µε απώτερο στόχο να κρατήσουν ψηλά τη σηµαία του νησιού και να προσφέρουν χαρά σε όσους τα υποστηρίζουν στα πρωταθλήµατα των µικρών κατηγοριών, αυτά της ΕΣΠΕ?Α. Είναι ολόκληρη ιστορία το γυναικείο βόλεϊ στην Αίγινα. Μικρή µεν, καθόσον το τµήµα ιδρύθηκε το 2011, αλλά µέσα σε λιγότερο από έξι χρόνια ο Σαρωνικός πάει από το καλό στο καλύτερο. Ήδη, τρία κορίτσια, οι αδελφές Βογιατζόγλου (η Ιωάννα και η Αθηνά) και η ένα Τζινιέρη, έφυγαν µε προορισµό µεγαλύτερες οµάδες, κυρίως λόγω σπουδών – εκτιµούµε όµως ότι όχι µόνον γι αυτό. Τα ονοµατάκια τους είχαν ξεπεράσει τα σαφώς στενά όρια της Αίγινας. Τώρα, ο Σαρωνικός άρχισε τις υποχρεώσεις του στα πρωταθλήµατα. Οι µεν κορασίδες άνοιξαν µε νίκη την αυλαία της διοργάνωσης, φτάνοντας στο εύκολο 3-0 επί του Ρέντη εντός έδρας. Στο κλειστό του ΕΠΑΛ αγωνίστηκε και η γυναικεία οµάδα, γνωρίζοντας όµως την ήττα µε 3-2 από τους Αγίους Αναργύρους στο Α τοπικό της ΕΣΠΕ?Α. «Έχουµε 5 κορίτσια στον Σαρωνικό. Μικρής ηλικίας τα περισσότερα, που κάποιες φορές αγωνίζονται σε δύο παιχνίδια το Σαββατοκύριακο ή µέσα σε λίγες ώρες. Οι κορασίδες παίζουν και στη γυναικεία οµάδα, µοιράζονται δηλαδή» λέει ο πρόεδρος της οµάδας και κλασικός φαν του βόλεϊ, Στάθης Νικολούζος. Τον ρωτάµε πώς κατάφερε η Αίγινα να δηµιουργήσει βάσεις στο συγκεκριµένο άθληµα και µας απαντά ως εξής: «Επενδύουµε στο ταλέντο και φυσικά στη γνώση των προπονητών. Κατά καιρούς έχουν περάσει από την Αίγινα γνώστες του αθλήµατος, δίνουν όσα έχουν, ενώ πάντα περιµένουµε ο επόµενος προπονητής ή προπονήτρια να προσθέσει κάτι παραπάνω. Αποδίδει ο σχεδιασµός, έχουµε καλή οµάδα, η οποία θα µπορούσε βέβαια να έχει βλέψεις για ακόµη µεγαλύτερα πράγµατα». Εδώ είµαστε, λοιπόν. Γιατί η (λεκτική) πάσα ήταν λες και την έκανε η καλύτερη πασαδόρος της Α-1! Η Νάξος προχωρά στο κορυφαίο πρωτάθληµα και εντυπωσιάζει. Κάτι αντίστοιχο συµβαίνει και µε την οµάδα της Σαντορίνης. Γιατί, συνεπώς, όχι η Αίγινα, που βρίσκεται ελάχιστα µίλια µακριά από τον Πειραιά, και άρα µπορεί να προσελκύσει σπουδαία ονόµατα του χώρου; Συνεχίζει ο κ. Νικολούζος: «Εδώ και χρόνια δεν έχει γίνει το παραµικρό για να αποκτήσουµε ένα κλειστό γυµναστήριο. Μόνο υποσχέσεις ακούµε, χωρίς κάτι να προχωρά. Αγωνιζόµαστε στο ΕΠΑΛ, δεν έχουµε έναν καλύτερο χώρο να αθληθούµε και, κατά την άποψή µου, όλο αυτό παραπέµπει σε µια θνησιγενή στον αθλητικό τοµέα κατάσταση. Κρίµα είναι. Γίνονται µεγάλες προσπάθειες, προοπτικές υπάρχουν, παλεύουµε όµως χωρίς µεγάλη συµπαράσταση. Το όνειρό µας είναι να σταθούµε καλά στον χώρο – αν είχαµε γήπεδο, µέσα σε περίπου έξι ή επτά χρόνια, η Αίγινα θα συγκαταλεγόταν στις δυνατότερες οµάδας της χώρας! ?εν πρόκειται για υπερβολή. Τα παιδιά αγαπούν αυτό που κάνουν, έχουν κατακτήσει πρωτάθληµα στη µικρή κατηγορία της ΕΣΠΕ?Α, έχουµε βάσεις, ενώ η Νάξος ή η Σαντορίνη, για παράδειγµα, δεν έχουν ανάλογες µε τις δικές µας. Θέλουµε, επιτέλους, να δοθεί µια λύση». Όντως, δεν υπερβάλλει ο πρόεδρος του Σαρωνικού. Γιατί το µεγαλύτερο κοµµάτι των κοριτσιών του νησιού προσανατολίζεται να ασχοληθεί µε το βόλεϊ, ένα άθληµα που ευνοεί τη σωστή σωµατική διάπλαση των κοριτσιών, διορθώνει τις ατέλειες, γυµνάζει σε ικανοποιητικό βαθµό και προωθεί την άµιλλα και τη συνεργασία. ?ίχως προοπτική, ωστόσο, µπορεί και να φύγουν από το κλειστό… Άραγε, τόσο δύσκολο είναι οι καθ ύλην αρµόδιοι να στηρίξουν τη µεγάλη προσπάθεια που κάνουν ορισµένοι στην Αίγινα;