Στην Αγία Τριάδα, το ξωκλήσι στις πλαγιές του Σφεντουρίου οι προσκυνητές πηγαίνουν με άλογα ή πεζή. Ακολουθώντας το μονοπάτι μαζί με τον παπά τους οδεύουν προς την πανήγυρη.
Εικόνες όμορφες, που αν και παραπέμπουν σε μακρινές δεκαετίες είναι σημερινές και μας ομορφαίνουν την καθημερινότητα μας, μας γεμίζουν αισιοδοξία πως όλα αυτά τα όμορφα, τα γνήσια και κυρίως τα ανθρώπινα δεν χάθηκαν. Οι σημερινοί ρυθμοί και ο αγχωτικός τρόπος ζωής, έρχονται σε δεύτερη μοίρα όταν αυτές οι εμπειρίες συναρπάζουν ακόμα τον άνθρωπο.
Και η αφορμή είναι η γιορτή, το εκκλησιαστικό πανηγύρι, σε μια πλαγιά του νησιού.
Εκεί στα βουνά - ή όπως μας αρέσει να λέμε, στα ορεινά της Αίγινας - στους μικρούς αγροτικούς οικισμούς, τα ζώα εξακολουθούν να έχουν το ρόλο τους. Και πως να γίνει διαφορετικά όταν υπάρχουν σημεία που δεν υπάρχει δρόμος και η πρόσβαση με τη "ρόδα" όπως έλεγαν οι παλαιοί, δεν είναι δυνατή.
Για άλλη μια φορά διαπιστώνουμε πόσο δίκιο είχε ο Διονύσης Σαββόπουλος όταν τραγουδούσε "των Ελλήνων τις κοινότητες φτιάχνουν άλλον γαλαξία". Αυτόν της παράδοσης και της πίστης.
Οι εικόνες που κατέγραψε ο φακός της κ. Μαίρης Χατζίνα αποτυπώνουν -ευτυχώς - μια Αίγινα που ακόμα υπάρχει και θα θέλαμε να συνεχίσει να υπάρχει.
