«ΑΦΑΙΑ» και «ΑΙΓΙΝΑ» 50 χρόνια πριν…

 Τα δύο αιγινήτικα φεριµπότ που έγραψαν ιστορία. Του Γιώργου Μπήτρου Συµπληρώνονται αυτές τις µέρες 50 ολόκληρα χρόνια από τότε που στο λιµάνι της Αίγινας κατέπλευσαν δύο µεγάλα επιβατηγά-οχηµαταγωγά, για την εποχή εκείνη, αιγινήτικης πλοιοκτησίας. Το «Αφαία» και το «Αίγινα». Ο αθηναϊκός Τύπος αλλά και ο τοπικός χαιρέτισαν τη ναυπήγηση των δύο πλοίων, που θα συνέβαλαν στην οικονοµική ανάπτυξη του νησιού. Και δεν είχαν άδικο! Μέχρι εκείνη την εποχή 1966, µικρά φεριµπότ, όπως τα «Άγιος Νικόλαος» και «Άγιος Νεκτάριος», ή παλαιότερα ο «Θαλάσσιος Λέων», συνέδεαν την Αίγινα µε το λιµάνι του Πειραιά. Όµως, τα πράγµατα σιγά-σιγά άλλαζαν, η κίνηση οχηµάτων και εµπορευµάτων αυξανόταν. Έτσι, κάποιοι Αιγινήτες κοιτάζοντας µπροστά ανασκουµπώθηκαν και θέλησαν να προχωρήσουν στο τολµηρό βήµα της ναυπήγησης φεριµπότ. Κάτι πολύ σηµαντικό, αν σκεφτούµε τις δύσκολες εκείνες εποχές. «ΑΦΑΙΑ» Το «Αφαία», Νηολογίου Πειραιώς 2631, καθελκύστηκε στο Πέραµα στις 7 Ιουλίου του 1966. Πλοιοκτήτες του ήταν οι Χρ.Χ. Λεούσης, Αθ. Λεούσης, Χρ. Ν. Λεούσης, Β. Λαµπρόπουλος και διαχειριστής ο Χρ.Χ . Λεούσης. Το πλοίο µπήκε δυναµικά στη γραµµή, την οποία υπηρέτησε µέχρι τις 9 Σεπτεµβρίου του 2001. Από την αρχή των δροµολογίων του, διατήρησε το πρωινό δροµολόγιο από Αίγινα και είχε τρεις αναχωρήσεις καθηµερινά από Αίγινα και Πειραιά. Με τα γεγονότα του Ιουλίου του 1974, συµµετείχε στη γενική επιστράτευση και, µαζί µε τα υπόλοιπα πλοία, µετέφερε στρατιωτικά αυτοκίνητα σε νησιά του Αιγαίου. Τα επόµενα χρόνια –τέλη δεκαετίας του – η χωρητικότητά φαίνεται πως δεν επαρκεί για τις ανάγκες της γραµµής, και οι πλοιοκτήτες του προχωρούν στη µετασκευή του. Το 1981 επιµηκύνθηκε, ώστε να αυξήσει τη χωρητικότητά του σε επιβάτες και αυτοκίνητα, καθώς η κίνηση είχε πλέον αυξηθεί κατακόρυφα, ενώ µεγαλύτερα φέρι είχαν πάρει την πρωτοκαθεδρία. «ΑΙΓΙΝΑ» Το «Αίγινα» –αιγινήτικης ιδιοκτησίας επίσης– µπήκε στη γραµµή το µακρινό καλοκαίρι του 1966, όπως και το «Αφαία». Το εν λόγω φέρι έφθανε µέχρι τον Πόρο καθηµερινά. Τελευταία του αναχώρηση από το λιµάνι του Πειραιά «διά Αίγιναν – Μέθανα – Πόρον» ήταν στις 20.30 το βράδυ! Ήταν ταχύτατο, αλλά µε µικρά σαλόνια για τους επιβάτες, σε σύγκριση µε το πληθωρικό «Αφαία», και συναγωνιζόταν άνετα τα «Αύρα», «Νεράιδα» και «Καµέλια». Με άνετα καταστρώµατα και εξωτερικούς διαδρόµους, χάριζε στον επιβάτη ένα απολαυστικό ταξίδι. Μετά από µικρή ακινησία στις αρχές του '70, βγήκε σε πλειστηριασµό και πέρασε στην ιδιοκτησία του κ. Μαλτέζου, γνωρίζοντας µέρες δόξας. Γρήγορα επανήλθε στη µάχη του Αργοσαρωνικού, απειλώντας την αποκλειστικότητα του «Αφαία» στα τοπικά δροµολόγια. Ακολουθεί η κοινοπραξία των δύο πλοίων, που αποφέρει ικανοποιητικά  κέρδη, µε εναλλασσόµενα δροµολόγια. Τα χρόνια περνούν. Το 1985 µετασκευάζεται. Αλλάζει εντελώς µορφή και αποκτά µεγάλο µήκος και χωρητικότητα. Παραµένει όµως πάντα κοµψό και πανέµορφο. Τα χρόνια πέρασαν, και τα δύο αιγινήτικα σκαριά µπήκαν αρχικά στην κοινοπραξία «Ποσειδών», ενώ στη συνέχεια ακολούθησαν τη µοίρα όλων των φεριµπότ του Αργοσαρωνικού, που εντάχθηκαν στη «Saronikos Ferries », κατόπιν στη «Minoan» και τελικά στην « Hellenic Seaways». Το «Αφαία», το βράδυ της Κυριακής 9 Σεπτεµβρίου 2001 και ώρα 20.45 µ.µ., εκτέλεσε το τελευταίο του δροµολόγιο από Αίγινα προς Πειραιά. Μετά από λίγες ηµέρες αποχαιρέτησε για πάντα τον Σαρωνικό κόλπο και τις ελληνικές θάλασσες, βάζοντας πλώρη για τη Ζανζιβάρη και µε το όνοµα πλέον «Aziza 1». Τον Νοέµβριο του ίδιου έτους αποσύρεται από τη γραµµή και το φέρι «Αίγινα», λόγω «35ετίας». Αγοράζεται από Κρητικούς ιδιοκτήτες, οι οποίοι το δροµολογούν πλέον ως τουριστικό, και τα επόµενα χρόνια εκτελεί καθηµερινά δροµολόγια από το λιµάνι του Ηρακλείου µέχρι το νησάκι Γραµβούσα, µε το όνοµα «Domenica». Τα δύο πλοία υπηρέτησαν υποδειγµατικά τη γραµµή για τριάντα πέντε (35) χρόνια, µεταφέροντας χιλιάδες επιβάτες. Από αυτά τα πλοία πέρασαν πολλοί ναυτικοί και έζησαν πολλές οικογένειες. τα σαλόνια και στα καταστρώµατά τους αντηχούσαν τα γέλια και οι φωνές ξεγνοιασιάς κάθε παρέας που επιχειρούσε µια σύντοµη απόδραση στα ήρεµα νερά του αρωνικού. Πολλοί συντάκτες περιοδικών τα χαρακτήρισαν «ιστορικά», και ίσως να µην έχουν άδικο, εάν υπολογίσει κανείς τη συµβολή τους στη ζωή της Αίγινας.