Εφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος ηθοποιός και σκηνοθέτης Γιώργος Βούρος

Θλίψη στο χώρο του θεάτρου, καθώς έφυγε από τη ζωή το βράδυ της Πέμπτης ο σπουδαίος θεατράνθρωπος, ηθοποιός, σκηνοθέτης και μεταφραστής Γιώργος Βούρος.

Νικημένος από τον καρκίνο, άφησε την τελευταία του πνοή στις 8 το βράδυ στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, όπου νοσηλευόταν.

Πριν από ένα μήνα είχε υποστεί ακρωτηριασμό του ποδιού του. Μάλιστα, είχε ανεβάσει ο ίδιος μια φωτογραφία του να κάθεται σε αναπηρικό καροτσάκι μετά τον ακρωτηριασμό του ποδιού του, στην οποία έγραψε το εξής: «Το πόδι είχε καταστραφεί από τη θρόμβωση. Έπρεπε να φύγει πριν με πάρει μαζί του. Η ζωή συνεχίζεται. Άσε που λοξοκοιτάζω ήδη το Τέλος τού Παιχνιδιού τού Μπέκετ. Σάς φιλώ!».

Ποιος ήταν ο Γιώργος Βούρος
Γεννήθηκε το 1956 στην Αθήνα. Φοίτησε στο Κολέγιο Αθηνών (1965-1973) και στο Λύκειο Σχολής Μωραΐτη (Τάξη Τάσου Λιγνάδη). Ηταν εγγονός των παλιών πρωταγωνιστών τού Εθνικού Θεάτρου Νίκου και Μερόπης Ροζάν.

Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1976 και έχει παίξει από τότε στην Ελλάδα, στην Αγγλία και στην Αμερική. Μεταξύ άλλων έχει ερμηνεύσει τους ρόλους του Ιάσονα, του Προμηθέα, του Μαλβόλιο και του Φάλσταφ.

Σαν σκηνοθέτης, μετά από τετραετείς σπουδές στο Λονδίνο, ξεκίνησε από το Εθνικό Θέατρο το 1979, εργαζόμενος σαν εισηγητής δραματολογίου και βοηθός σκηνοθέτης επί διευθύνσεως Αλέξη Μινωτή και Αλέξη Σολομού. Στο Εθνικό Θέατρο συνεργάστηκε μεταξύ άλλων με τον Δημήτρη Ροντήρη, τον Αλέξη Μινωτή, τον Αλέξη Σολομό, τον Σπύρο Ευαγγελάτο, τον Μίνω Βολανάκη, τον Μιχάλη Κακογιάννη, τον Κώστα Μπάκα και τον Γιώργο Μιχαηλίδη.

Μαθήτευσε επίσης κοντά στον Μίνω Βολανάκη για μια δεκαπενταετία, πρώτα σαν βοηθός σκηνοθέτης και ηθοποιός και αργότερα σαν σκηνοθέτης, συν-σκηνοθετώντας μαζί του τέσσερις παραστάσεις σε κρατικά και ιδιωτικά θέατρα. Υπήρξε στενός του συνεργάτης του από το 1979 έως το 1991.

Διετέλεσε μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών, του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων.

Πηγή: iefimerida.gr - https://www.iefimerida.gr/politismos/efyge-apo-ti-zoi-o-spoydaios-skinothetis-giorgos-boyros