Ο Β.Λεβέντης και η πειραϊκή του «προϊστορία»

Το κόμμα του Βασίλη Λεβέντη είναι από τα ελάχιστα που καταγράφει, σύμφωνα με έρευνα της MRB, σε ποσοστά απόλυτη άνοδο σε σχέση με κείνα που πέτυχε τον περασμένο Σεπτέμβριο. Είναι η εικόνα του «σοφού παππού» που λέει απλές αλήθειες, την οποία λανσάρει, η οποία με τη σειρά της του επιτρέπει να επικοινωνήσει με ευρύτερα ακροατήρια και να σταθεροποιηθεί πάνω από το 4%. Αν και, σύμφωνα με άλλους αναλυτές είναι η χρόνια ευτέλεια του πολιτικού λόγου που έχει επιτρέψει να καταγράφονται ως σοφίες οι κοινοτυπίες του… προέδρου της Ένωσης Κεντρώων. Η τηλεοπτική ιστορία του Βασίλη Λεβέντη, που μέσα από εκπομπές της trash tv του επέτρεψαν να σταδιοδρομήσει ως περιθωριακός τηλε-σχολιαστής και πολιτικός, πριν μπει στη Βουλή, είναι σε γενικές γραμμές γνωστή. Αν και δεν είναι τόσο φωτισμένες λεπτομέρειες που έχουν να κάνουν με το πώς κατά καιρούς βρισκόταν, πότε συμμετέχοντας στη μετοχική σύνθεση και πότε διατηρώντας εκπομπές σε παράνομες συχνότητες. Όπως ιδιαίτερα φωτισμένοι δεν είναι ούτε οι λόγοι για τους οποίους κατά καιρούς έκανε βόλτες σε διάφορα εφοπλιστικά γραφεία στο λιμάνι του Πειραιά. Εκείνη δε που είναι σχεδόν άγνωστη είναι η πολιτική «προϊστορία» του Βασίλη Λεβέντη που ξεκινάει ακριβώς από τον Πειραιά. Η ατυχής πρώτη κάθοδός του το 1982 στον πολιτικό στίβο, έγινε ως υποψήφιος δήμαρχος Πειραιά. Στη σκληρή σύγκρουση τότε Παπασπύρου – Σκυλίτση, που κατέληξε με τη δεύτερη κατά σειρά και τελική ήττα του δημάρχου της Χούντας, όταν το ΚΚΕ με το γιατρό Δημήτρη Σαλπέα κατέγραψε το εντυπωσιακό 20%, ο Β.Λεβέντης αποτέλεσε μια διασκεδαστική λεπτομέρεια. Με μια ρητορική που αποτελούσε μίγμα δήθεν πρωτότυπων, αλλά ουσιαστικά κοινότυπων προτάσεων και εξωπραγματικών δήθεν λύσεων (να μένει μόνιμα ανοιχτό ένα χαντάκι στη μια μεριά των δρόμων για να εξυπηρετούνται τα δίκτυα, ώστε να μη σκάβονται συνεχώς οι δρόμοι!) ο Β.Λεβέντης ήταν μια γραφική όσο και σουρεαλιστική νότα στον Πειραιά του 1982. Εκείνο όμως που θα μείνει αξέχαστο ήταν ότι ακολούθησε την κεντρική προεκλογική του ομιλία που εκφώνησε στο πολυπληθές ακροατήριο 10-15 φίλων του και καμιά 50αριά «φρικιών» της εποχής. Η παρουσία των τελευταίων στη συγκέντρωση οφειλόταν στο γεγονός πως οι υποψήφιοι δήμαρχοι μιλούσαν τότε από τον πρώτο όροφο του Δημαρχείου, στα σκαλάκια του οποίου, στην είσοδό του, ήδη από τη δεκαετία του 70, οι νέοι και οι νέες του Πειραιά άραζαν με τις ώρες, μέχρι να συγκεντρωθούν οι παρέες που θα πήγαιναν στη συνέχεια σε κάποιο από τα λίγα μπα ή τις πολλές ταβέρνες της πόλης – μάλιστα καθώς δεν υπήρχαν τότε κινητά, στα μαρμάρινα αυτά σκαλάκια γράφαν με μολύβι μηνύματα στους καθυστερημένους για το που βρισκόταν στη συνέχεια η παρέα. Μετά την «θρυλική» εκείνη προεκλογική συγκέντρωση, την οποία δονούσε το σύνθημα των φρικιών «Τασάκια, τασάκια, στα σκαλοπατάκια», μια ομάδα ενθουσιασμένων φρικιών σήκωσε τον υποψήφιο δήμαρχο στους ώμους της και τον περιέφερε θριαμβευτικά ενώπιον των θαμώνων των καφετεριών της εποχής. Τη Στάνη, το Ακροπόλ και το ουζερί Χάι Λάιφ. Εκ των πρωταγωνιστών εκείνου του «θριάμβου» του Β.Λεβέντη ήταν ένας ανώτατος κρατικός αξιωματούχος σήμερα, ένα ανώτερο στέλεχος της δημόσιας Διοίκησης στο Βόλο, ένα υψηλότατο στέλεχος, μέλος του πολιτικού συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, τρεις νεαροί φοιτητές τότε της σχολής σκηνοθεσίας Σταυράκου, ο ένας εκ των οποίων διδάσκει σήμερα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, μια γνωστή δικηγόρος του Πειραιά και μια δημοτική υπάλληλος του Δήμου Πειραιά, ένας δημοσιογράφος κ.α. Από ότι φαίνεται καλά πήγαν τα τότε φρικιά στη ζωή τους, αν και το θύμα της καζούρας τους τα πήγε ακόμη καλύτερα. portnet.gr