Τέσσερα (νέα) πρόσωπα σε μια πόλη

Οι αντιπαραθέσεις, οι ισορροπίες και οι δοκιμασίες μετά τις σαρωτικές αλλαγές στο αυτοδιοικητικό πεδίο στο μεγάλο λιμάνι. Του Νότη Ανανιάδη Είναι εντυπωσιακό, αλλά ίσως δεν υπάρχει μεταπολιτευτικό προηγούμενο να έχει σημειωθεί τέτοια σαρωτική αλλαγή του πολιτικού προσωπικού σε αυτοδιοικητικό επίπεδο στο Λιμάνι. Από την 1η Σεπτεμβρίου τις ευθύνες των τριών παραλιμένιων δήμων (Πειραιά, Κερατσινίου – Δραπετσώνας, Περάματος) αλλά και της Περιφερειακής Ενότητας Πειραιά έχουν αναλάβει νέα πρόσωπα! Οι δήμαρχοι Γ. Μώραλης, Χ. Βρεττάκος και Γ. Λαγουδάκης και ο αντιπεριφερειάρχης Γ. Γαβρίλης. Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι κανένας τους στο παρελθόν δεν έχει ασκήσει εξουσία σε οποιονδήποτε βαθμό αυτοδιοίκησης, ενώ –με την εξαίρεση του Γ. Μώραλη– οι υπόλοιποι τρεις είναι μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό ενώ οι εκκρεμότητες που υπάρχουν και καλούνται να διαχειριστούν στους δήμους γύρω από το Λιμάνι και γενικότερα στον Πειραιά είναι τεράστιες. Ξεκινώντας από τον αντιπεριφερειάρχη Γ. Γαβρίλη, πρέπει κανείς να σημειώσει ότι είναι το πρώτο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ στην πόλη που καλείται να ασκήσει πραγματικά εξουσία. Και, ανεξάρτητα από τον διορισμό του ως αναπληρωτή περιφερειάρχη Αττικής, όπως έχει ακουστεί, είναι βέβαιο ότι και μόνη η Περιφέρεια Πειραιά έχει τεράστιες προκλήσεις τις οποίες θα κληθεί να αντιμετωπίσει. Έτσι θα μας δώσει και ένα στίγμα της διαχείρισης του κόμματός του, αν έλθει στην εξουσία. Το πρώτο ζήτημα πάντως που θα κληθεί να αντιμετωπίσει είναι η πρόθεση του Μελισανίδη να εγκαταστήσει σταθμό επεξεργασίας πετρελαϊκών καταλοίπων στα Λιπάσματα, στις εγκαταστάσεις της ΒΡ, που έχει αγοράσει η AEGEAN εκεί. Ο νέος δήμαρχος Κερατσινίου – Δραπετσώνας Χ. Βρεττάκος και η τοπική κοινωνία αντιδρούν, θεωρώντας μάλιστα ότι οι ρυθμίσει που πέρασε στο Ρυθμιστικό της Αθήνας για την περιοχή ο αρμόδιος υπουργός Γ. Μανιάτης είναι σκανδαλωδώς ευνοϊκές για τη συγκεκριμένη επένδυση, η οποία θεωρείται ότι υποβαθμίζει περαιτέρω την περιοχή, χωρίς να αφήνει περιθώρια για άλλου τύπου ήπια ανάπτυξη με χώρους πρασίνου, αθλητισμού και αναψυχής. Σε κάθε περίπτωση, στα Λιπάσματα αναμένεται να δοθεί μια πρώτη σοβαρή πολιτική μάχη. Πολλές μικρές «αψιμαχίες» πιθανότατα θα υπάρξουν και γύρω από τις επενδύσεις της COSCO στο Πέραμα, όπου ο νέος δήμαρχος Γ. Λαγουδάκης καλείται να αντιμετωπίσει όχι μόνο μια κατάσταση σχεδόν χρεοκοπίας στον δήμο του, αλλά και τον διαχρονικό σχεδιασμό λιμενικών και βιομηχανικών εγκαταστάσεων ερήμην των κατοίκων του Περάματος. Μώραλης: Μια κατηγορία από μόνος του Μια κατηγορία από μόνος του είναι φυσικά ο Δήμος Πειραιά, και ως εκ τούτου και ο νέος του δήμαρχος Γ. Μώραλης. Επικεφαλής μιας ετερόκλητης δημοτικής ομάδας (με Νεοδημοκράτες χωρισμένους σε δύο στρατόπεδα, Πασοκτζήδες επίσης να βρίσκονται σε φάση διακρούς καχυποψίας μεταξύ τους και στελέχη του αθλητικού κυρίως χώρου, που αναφέρονται απευθείας στον Β. Μαρινάκη), ο Γ. Μώραλης καλείται να διαχειριστεί λεπτές ισορροπίες, αντικρουόμενα συμφέροντα και πρακτικές που κουβαλούν βάρη περασμένων τετραετιών. Μια δύσκολη άσκηση από μόνη της. Επίσης, ο Γ. Μώραλης καλείται να ξεπεράσει τον πήχη των προσδοκιών που προεκλογικά ο ίδιος και ο Β. Μαρινάκης έθεσαν πολύ ψηλά – κάτι που στην πολιτική οδηγεί αρκετές φορές στο να περάσει κανείς από κάτω. Σε συνθήκες κρίσης και ανεργίας, οι υποσχέσεις για 30.000 νέες θέσεις εργασίας, όσο δελεαστικές ακούγονται προεκλογικά, τόσο αδυσώπητες μπορεί να εξελιχθούν, αν αποδειχθούν μετεκλογικά φρούδες ελπίδες. Παράλληλα, ο Γ. Μώραλης έχει ανοιχτά τα μέτωπα των σχέσεων του δήμου με τον ΟΛΠ, το ζήτημα της μετακίνησης ή μη του Δικαστικού Μεγάρου, που έχει καταθορυβήσει την τοπική κοινωνία και κυρίως τους επιχειρηματίες του κέντρου, και τη λειτουργία του Δημοτικού Θέατρου, όπου αμέσως αποκαλύφθηκε ότι δεν έχει εξασφαλισμένη χρηματοδότηση. Και βέβαια, ίσως πάνω απ' όλα, έχει να αντιμετωπίσει το «αυτονόητο» –όπως το χαρακτήριζε ο ίδιος προεκλογικά–, την καθαριότητα. Ένα θέμα που στον Πειραιά μόνο «αυτονόητο» δεν είναι, αφού πριν από τον Β. Μιχαλολιάκο, επί σειρά τετραετιών (με μια μικρή διακοπή επί Χρ. Αγραπίδη), το θέαμα των βουνών σκουπιδιών στους δρόμους ήταν καθημερινό. Μάλιστα, καθώς ο Γιάννης Μώραλης –καλώς ή κακώς– συνδέεται με τον Π. Φασούλα (όταν το επίπεδο καθαριότητας έφτασε στα χαμηλότερα επίπεδα), οι συγκρίσεις θα είναι αυτόματες. Σε κάθε περίπτωση και παράλληλα με τα παραπάνω –και πολλά άλλα θέματα φυσικά–, ο Γ. Μώραλης πρέπει να κερδίσει και ένα δικό του, προσωπικό στοίχημα. Ότι δηλαδή θα μπορέσει να ανοίξει τη δική του περπατησιά, χωρίς «κηδεμονίες» και εξαρτήσεις. Από το αν θα κερδίσει αυτό το δύσκολο –όπως έχουν τα πράγματα– στοίχημα θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό και η επιτυχία ή μη της θητείας του.__