Δ. Κατσικάρης: Οι πολίτες δεν θέλουν φούμαρα

Ο αντιπεριφερειάρχης Νήσων κάνει έναν απολογισμό των πρώτων έξι μηνών της θητείας του και αναλαμβάνει συγκεκριμένες δεσμεύσεις για τα νησιά. Συνέντευξη στον Νότη Ανανιάδη Οποιος τύχει να βρεθεί στον 4ο όροφο του κτιρίου της Ακτής Ποσειδώνος 14, στο λιμάνι του Πειραιά, στο γραφείο του αντιπεριφερειάρχη Νήσων Δημήτρη Κατσικάρη, θα παρατηρήσει μια καταρχήν εντυπωσιακή αντίφαση. Ιδίως αν λάβει υπόψη του το γεγονός ότι ο πρώτος αντιπεριφερειάρχης Νήσων είναι δημοσιογράφος. Λοιπόν, στα γραφεία εκεί επικρατεί μια εντυπωσιακή τάξη, οι λίγοι συνεργάτες του είναι ευγενέστατοι και εξυπηρετικότατοι, και ο ίδιος βρίσκεται διαρκώς σε σύσκεψη με εκπροσώπους φορέων των νησιών, δημάρχους ή στελέχη της νεοσύστατης υπηρεσίας της οποίας προΐσταται. Δηλαδή, θα αντιμετωπίσει μια κατάσταση εξαιρετικά πολιτισμένη και οπωσδήποτε καμία σχέση έχουσα με την ατμόσφαιρα των εφημερίδων και των περιοδικών, στην οποία μεγάλωσε ο Δημήτρης Κατσικάρης. Κατανοητό αυτό ίσως, γιατί, όπως λέει ο ίδιος στο «Saronic Magazine», παραμένει πάντα δημοσιογράφος – «πιστεύω ότι οι ιδέες κινούν τον κόσμο και οι λέξεις τον αλλάζουν» λέει χαρακτηριστικά. Παράλληλα όμως δηλώνει αποφασισμένος να πετύχει, όπως και όλη η Περιφέρεια Αττικής, το δύσκολο έργο της διοίκησης μιας περιοχής 5 εκατομμυρίων κατοίκων, αφοσιωμένος δηλαδή στη δουλειά που έχει αναλάβει να κάνει. Τη σχετικά αντιφατική αυτή εικόνα –δημοσιογράφος να προΐσταται μιας εύρυθμης, σύγχρονης και αποτελεσματικής μηχανής– μπορεί να τη διαπιστώσει κανείς και παρατηρώντας τη λειτουργία της Αντιπεριφέρειας Νήσων, ακόμη και από μια σχετική απόσταση. Ο Γιάννης Σγουρός έχει, σε ανύποπτο χρόνο, δηλώσει ότι ο Δ. Κατσικάρης είναι ο πιο δραστήριος αντιπεριφερειάρχης του. Και όμως, αυτή η δραστηριότητα δεν καταγράφεται ιδαίτερα –όπως θα ανέμενε κανείς από έναν δημοσιογράφο– σε δελτία Τύπου και σε σχετικές ανακοινώσεις. Ρωτάω, στο πλαίσιο περισσότερο μιας φιλικής κουβέντας μεταξύ συναδέλφων και λιγότερο μιας τυπικής συνέντευξης, τον Δ. Κατσικάρη να μου εξηγήσει πού οφείλεται αυτή η αντινομία. «Αντιλαμβάνεσαι ότι το πιο εύκολο πράγμα για εμένα ήταν να αρχίσω να εκδίδω δελτία Τύπου για ψύλλου πήδημα. Όμως, πρέπει να παραδεχτούμε, αν και άνθρωποι της επικοινωνίας, ότι ακριβώς η επικοινωνία έρχεται να στηρίξει την πολιτική, και όχι να την υποκαταστήσει» μου λέει. Τον διορθώνω λέγοντας ότι έτσι θα έπρεπε να είναι, αλλά πολλές φορές η επικοινωνία υποκαθιστά την πολιτική. Συμφωνεί και προσθέτει: «Οπωσδήποτε, στον χώρο της δικής μου δικαιοδοσίας, στα νησιά του Σαρωνικού, στα Μέθανα και στα Κύθηρα, αν βλέπαμε την επικοινωνία και χάναμε την πολιτική, θα χάναμε το παιχνίδι».

Είναι απίστευτο αυτό το στολίδι της Αττικής, τα νησιά, να βρίσκονται τόσο πίσω στον τομέα των υποδομών

Ο αντιπεριφερειάρχης Νήσων εξηγεί στο «Saronic Magazine» ότι τα νησιά για πρώτη φορά δεν είναι παρακολούθημα της Αττικής και του Πειραιά. Έχουν τη δική τους πολιτική διεύθυνση, τον δικό τους οργανισμό, τις δικές τους προτεραιότητες, μαζί φυσικά με τα δικά τους εντελώς ξεχωριστά προβλήματα. «Είναι απίστευτο αυτό το στολίδι της Αττικής, τα νησιά, να βρίσκονται τόσο πίσω στον τομέα των υποδομών. Είναι απίστευτο ότι αυτονόητα πράγματα, εργαλεία ανάπτυξης για τα νησιά, τους νησιώτες, τους τουρίστες και γενικότερα την οικονομία της περιοχής, δεν έχουν γίνει. Ή ότι σχετικό έχει γίνει βρίσκεται πολύ πίσω από τις ανάγκες της περιοχής. Μαρίνες, αγωγοί ομβρίων υδάτων, αποχετευτικά, βιολογικοί καθαρισμοί, είναι μια σειρά από αυτήν την αλυσίδα καθυστέρησης που συναντά κανείς στα νησιά μας» υπογραμμίζει ο Δ. Κατσικάρης. «Και επιτέλους», ανεβάζει τους τόνους, «πρέπει να σταματήσουμε να λέμε πια το νερό νεράκι στα νησιά μας». Τον ρωτάω τα αναμενόμενα σε μια τέτοια συζήτηση, που έχει και χαρακτήρα απολογισμού για το πρώτο εξάμηνο λειτουργίας της Αντιπεριφέρειας Νήσων. Εάν, δηλαδή, είναι ευχαριστημένος από το έργο που έχει παραχθεί και αν αισιοδοξεί ότι μπορεί σε εύλογο χρονικό διάστημα να διορθωθεί η εικόνα που περιγράφει. Χαμογελάει και μου λέει πέντε μόνο λέξεις: «Μπήκε το νερό στο αυλάκι». Τον προκαλώ να εξηγήσει τι εννοεί και μου περιγράφει το κοπιώδες έργο που απαιτήθηκε σε όλες τις αντιπεριφέρειες, και φυσικά σε επίπεδο περιφέρειας, για να στελεχωθούν οι νέες αυτές διοικητικές μονάδες, να αποκτήσουν οργανισμούς, και επιτέλους να λειτουργήσει ο «Καλλικράτης». «Από 1ης Ιουλίου, διαπιστώνει κανείς ότι αυτό το καταφέραμε και, μεταξύ μας, αυτό ήταν το μεγάλο στοίχημα» μου εξηγεί. «Αφού μπορέσαμε και υπερνικήσαμε τα εμπόδια, που πάρα πολλές φορές έβγαιναν και από τη γραφειοκρατία του ανάπηρου ελληνικού κράτους, τώρα δικαιούμαστε να αισιοδοξούμε ότι μια σειρά από στόχους που έχουμε θέσει μπορούν να υλοποιηθούν. Ότι, δηλαδή, δεν θα είμαστε και εμείς –ούτε ο Γιάννης ο Σγουρός ούτε εγώ ούτε οι άλλοι αντιπεριφερειάρχες–μέλη της μεγάλης παρέας των πολιτικών εκείνων που άλλα έλεγαν προεκλογικά και άλλα μετεκλογικά» λέει με νόημα. Όταν κατάλαβα ότι ο χρόνος τον πίεζε, του ζήτησα να αναφερθεί πιο δεσμευτικά σε συγκεκριμένα θέματα των νησιών που πρέπει, αλλά και είναι δυνατόν να επιλυθούν. Απομαγνητοφωνώ, με την ελπίδα ο φίλος μου φυσικά, συνάδελφος και πλέον αντιπεριφερειάρχης να μην εκτεθεί : «Ήδη προχωρήσαμε σε προγραμματική σύμβαση με τον Δήμο Σπετσών για να κάνουμε την αποχέτευση και τον βιολογικό καθαρισμό, έργο 15 εκατομμυρίων που βρήκαμε από το ΕΠΕΡΡΑΑ. Το ίδιο κάνουμε και για την Ύδρα. Προχωράμε τον κυματοθραύστη στην Αίγινα, τα έργα του εξωτερικού δικτύου ύδρευσης, ενώ εγκρίναμε τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων για τον υποθαλάσσιο αγωγό σύνδεσης με την ΕΥΔΑΠ. Δεν θέλω να πω άλλα, ούτε πολλά, παρά μόνο τούτο: Δεν πρόκειται να κινηθώ στην πεπατημένη, να διαχειριστώ ψεύτικες ελπίδες, ούτε να κοροϊδέψουμε κανέναν. Η προσπάθειά μας θα είναι καθαρή στη λογική «με έργο πάμε μπροστά» και είμαστε σίγουροι ότι και οι πολίτες πλέον δεν θέλουν φούμαρα, θέλουν κάτι να μένει για τις επόμενες γενιές…».