Ξαναζωντάνεψαν οι κινηματογράφοι drive in στην Ευρώπη λόγω κορωνοιού!
Οι κινηματογράφοι αυτοκινήτων έγιναν πάλι της μόδας στην Eυρώπη λόγω κορωνοϊού
Γράφει ο Κώστας Αργυρός -
Μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες, ο «αυτοκινητο-κινηματογράφος» το drive-in ήταν σχεδόν εξαφανισμένος. Τα λίγα εναπομείναντα σινεμά τέτοιου τύπου, περίπου 20 σε όλη τη Γερμανία ήταν περισσότερο κάτι σαν μουσεία ή προσέλκυαν κάποιους αδιόρθωτους νοσταλγούς άλλων εποχών. Αυτοί οι λιγοστοί κινηματογράφοι παίρνουν τώρα την εκδίκησή τους: Εκεί που άλλοτε συγκεντρώνονταν το πολύ 100 αυτοκίνητα σε κάθε προβολή τώρα μαζεύονται ακόμα και δεκαπλάσια.
Οι ιδιοκτήτες δεν προλαβαίνουν να κόβουν εισιτήρια, αλλά δεν επιτρέπεται να πουλήσουν ποπ κορν, πατατάκια και λουκάνικα στους εισερχόμενους. Οι επισκέπτες πρέπει έχουν φροντίσει να έχουν φέρει τα απαραίτητα σνακς μαζί τους. Εδώ υπάρχει η αίσθηση ενός ρετρό αμερικάνικου τρόπου ζωής. Το πρώτο "Drive-in Theatre" άνοιξε στις 6 Ιουνίου 1933 στο Κάμντεν (Νιου Τζέρσεϋ). Λέγεται ότι οι νεότεροι επισκέπτες ενδιαφέρονταν λιγότερο για το κινηματογραφικό πρόγραμμα και περισσότερο για τις άλλες δυνατότητες που προσφέρει αυτού τους είδους ο κινηματογράφος. Η τελευταία σειρά των οχημάτων σύντομα καθιερώθηκε ως η λεγόμενη «λωρίδα αγάπης».
Εκτός από εκείνους που ήθελαν να πίνουν αλκοόλ ή να καπνίσουν κάτι «βαρύτερο» απαρατήρητοι, τις πίσω σειρές προτιμούσαν νεαροί άστεγοι εραστές, που επιθυμούσαν να συναντηθούν αόρατοι.
Κατ 'αυτόν τον τρόπο, ένας μύθος έχει συνδεθεί με τον κινηματογράφο αυτού του είδους: αυτός του «αμερικανικού τρόπου ζωής», της χώρας των απεριόριστων δυνατοτήτων, στην οποία το αυτοκίνητο έγινε το σύμβολο της ελευθερίας, ειδικά στις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Ήταν η εποχή των μαύρων δερμάτινων μπουφάν, του Elvis και των αμαξωμάτων με πτερύγια ουράς και προφυλακτήρες χρωμίου.
Ο αριθμός των drive-in έφτασε τις 4.000. Στη Γερμανία, το πρώτο Cinepark χτίστηκε το 1960 κοντά στη Φρανκφούρτη αλλά έπεσε μάλλον θύμα της πολιτιστικής και σεξουαλικής επανάστασης του '68. Η «λωρίδα αγάπης» έγινε περιττή. Ηταν η εποχή που δεν ήθελες να κρύβεσαι, αλλά να προκαλείς.
Η πανδημία του κορωνοϊού άλλαξε τα δεδομένα. Στην εποχή του διαδικτύου, του NetVix και της συνδρομητικής τηλεόρασης το drive-in είναι η εναλλακτική, που σου δίνει την αίσθηση ότι είσαι μόνος, προστατευμένος, αλλά παράλληλα μετέχεις σε μια μεγάλη ομάδα.
Μια επιλογή διαφυγής από τους περιορισμούς και τις απαγορεύσεις συνάθροισης, που σε απαλλάσει κιόλας από το βήχα του διπλανού σου ή το ενοχλητικό μασούλημα των τσιπς.
Δεν ισχύει μόνο στη Γερμανία αυτό, αλλά και σε πολλές χώρες της Σκανδιναβίας όπως η Νορβηγία, αλλά και στην Ελβετία όπου τα drive-in γεμίζουν και πάλι και οι ιδιοκτήτες τους ευγνωμονούν... τον ιο.
Αν ο «αυτοκινητο-κινηματογράφος» θα μπορέσει να επιβιώσει και μετά την πανδημία είναι άγνωστο προς το παρόν. Απλά η σημερινή νεολαία θα μπορεί να ισχυρίζεται ότι αυτή η περίοδος εκτός όλων των άλλων ήταν και μια μοναδική ευκαιρία για μια ασυνήθιστη βουτιά στο παρελθόν.
