Ιδού ο Νυμφίος έρχεται
Στην Ανατολή της Μεγάλης Εβδομάδας ακούσαμε στον Όρθρο της Μεγάλης Δευτέρας το γνωστό τροπάριο "Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυχτός" να κυριαρχεί σε όλους τους ύμνους και να δίνει το ύφος αλλά και το πνεύμα των ημερών που θα ακολουθήσουν. Παράλληλα με σκοπό τη σωστή προετοιμασία των πιστών η Εκκλησία προβάλει και υπογραμμίζει γεγονότα από τη ζωή και τη διδασκαλία του Ιησού.
Στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα ακούσαμε το περιστατικό της άκαρπης συκής, την παραβολή των δύο υιών και την παραβολή του αμπελιού, ενώ στο ίδιο κείμενο γνωρίσαμε για μια ακόμη φορά την αμφισβήτηση του Χριστού από τους Φαρισαίους. Αυτά τα θέματα συμβολίζουν το παρελθόν, την προηγούμενη μέρα, τον κόσμο που είναι άκαρπος σαν τη συκιά, τον κόσμο που ανήκει στο ράθυμο υιό, τον κόσμο των ραδιούργων γεωργών που δεν διστάζουν να φονεύσουν ακόμα και το γιό του ιδιοκτήτη για να σφετεριστούν το αμπέλι, τον κόσμο των υποκριτών Φαρισαίων. Σε όλα αυτά αντιπαρατίθεται η νέα ημέρα, η ημέρα του γιού που μετανοεί και πράττει το θέλημα του πατέρα, η ημέρα του ιδιοκτήτη του αμπελώνα που "κακούς κακώς απολέσει" τους πονηρούς γεωργούς, η ημέρα των τελωνών και των πορνών που "προάγουσι' στη Βασιλεία των Ουρανών.
Στην αρχή της Μ. Εβδομάδας η Εκκλησία μας τονίζει το σπουδαίο θέμα της προετοιμασίας μας για το Μεγάλο Δείπνο του Πάσχα. Μη πλησιάσουμε σε αυτό "άκαρποι" όπως η συκιά που δεν είχε πάνω της ούτε ένα καρπό, αλλά όπως ο Πάγκαλος Ιωσήφ της Παλαιάς Διαθήκης που παρέμεινε πιστός στο Θεό και τον επίγειο κύριό του και δεν θέλησε να υποκύψει στα καλέσματα της γυναίκας του κυρίου του.
Η Μεγάλη Δευτέρα είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Ιωσήφ του γιού του Ιακώβ ο οποίος απέκτησε τον επιθετικό προσδιορισμό "πάγκαλος" λόγω των αρετών του, μα κυρίως της μεγάλης πίστης και αφοσίωσής του στο πρόσωπο του Θεού. Είναι ο Ιωσήφ που τα αδέλφια του τον πούλησαν σε εμπόρους φοβούμενοι ότι ο πατέρας Ιακώβ λόγω της μεγάλης αγάπης προς το πρόσωπό του θα του έδινε όλη την περιουσία. Ο Ιωσήφ καταλήγει δούλος στα σκλαβοπάζαρα της Αιγύπτου. Χάρη στις ικανότητες του αλλά και την χάρη του Θεού, τον οποίο ποτέ δεν εγκατέλειψε, έφθασε στο αξίωμα του αντιβασιλέα της Αιγύπτου. Εκεί τον συναντούν οι επαίτες αδελφοί του παρακαλώντας να αγοράσουν λίγο σιτάρι λόγω της πείνας που είχε πέσει στον τότε κόσμο.
Παράλληλα στην Εκκλησία ακούγεται ανάμεσα στις άλλες παραβολές και το περιστατικό που αφορά την "ξηρανθείσα συκή". Ο Χριστός θέλησε να χορτάσει την πείνα του και αναζήτησε ένα σύκο σε ένα κοντινό δέντρο. Η συκιά όμως ήταν άκαρπη και την επιτίμησε. Εκείνη ξεράθηκε. Το περιστατικό αυτό μας θυμίζει η Εκκλησία θέλοντας να μας προτρέψει να μην μείνουμε χωρίς καλά έργα ακόμα και τώρα παραμονές του Πάθους του Κυρίου.
