“Φίλοι του Λεμονοδάσους”: Όποιος αντικαθιστά λεμονόδενδρα με άλλα είδη υπονομεύει την ύπαρξη του Λεμονοδάσους

Ο Σύλλογος Φίλων του Λεμονοδάσους Πόρου γνωστοποιεί την απόφαση του Δ. Σ. του σχετικά με αίτημα ιδιοκτήτη κτήματος μέσα στο περίγραμμα του Λεμονοδάσους προς τον ΤΟΕΒ, που ζητάει άρδευση νέων φυτεύσεων ελιάς και όχι λεμονιάς. Το θέμα εκτιμήθηκε σοβαρό αφού εάν τα λεμονόδενδρα του δάσους αντικατασταθούν με ελιές, η όλη προσπάθεια για τη διάσωσή του θα πέσει στο κενό και η αλλοίωση του χαρακτήρα του βαθμιαία θα γενικευτεί. Στην ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ. του συλλόγου που συνεδρίασε για τη συζήτηση του θέματος, και με στόχο την ευαισθητοποίηση του κοινού, επισημαίνονται και προτείνεται προς τον Τ.Ο.Ε.Β. και προς πάντα ενδιαφερόμενο όπως, τον Δήμο Πόρου, τον Δήμο Τροιζηνίας-Μεθάνων, συλλόγους/φορείς της περιοχής, αλλά και απλούς πολίτες, τα παρακάτω:

• Το Λεμονοδάσος είναι μέρος μιας ευρύτερης περιοχής με ιδιαιτερότητα ως το ισχυρότερο brand name του Πόρου, που προστατεύεται από το Φ.Ε.Κ. 849/26-Σεπτ.-1979, ως ”εξαιρέτου φυσικού κάλλους” που έχουμε υποχρέωση να παραδώσουμε ”ουκ έλαττον” στους επόμενους.
• Η αγάπη και το ενδιαφέρον για την διάσωση και συνέχεια του Λεμονοδάσους διατυπώθηκε και προσυπογράφτηκε από όλους τους επίσημους Ποριώτες, Υπουργούς, βουλευτές, δημάρχους πρώην και νυν αλλά και από άνω των 800 Ποριώτες και Τροιζήνιους σε ψήφισμα που διενεργήθηκε το 2012 στον Πόρο. Εδώ υπενθυμίζεται ότι η φροντίδα για την παρουσίαση πτυχών του θέματος ”Λεμονοδάσος” οφείλεται σε βραδυά που με πρωτοβουλία του Γιάννη Μανιάτη, μέλους του Δ.Σ. του Συλλόγου μας, οργάνωσε ο σύλλογος γυναικών ”Ποριώτισσα” με τη Δημοτική Βιβλιοθήκη το 2012, όταν ακόμα δεν είχει συσταθεί ο σύλλογος ”Φίλοι του Λεμονδάσους Πόρου” και λειτουργούσε μόνο η ”Ομάδα για τη διάσωση του Λεμονοδάσους Πόρου”. Υπενθυμίζουμε εδώ τις τέσσερις προτάσεις που αποτέλεσαν και το ψήφισμα που εγκρίθηκε και υπογράφτηκε από πάνω από 800 άτομα από τον Πόρο και την λοιπή Τροιζηνία:
• Ανάληψη ευθύνης από μέρους του Δήμου Πόρου για τον έλεγχο, με χρήση νέας τεχνολογίας, του νόμιμου της οικοδομικής δραστηριότητας στο Λεμονοδάσος.
• Βοήθεια από το Δήμο στον Τ.Ο.Ε.Β. Λεμονοδάσους, για την επισκευή του υφισταμένου παραδοσιακού συστήματος άρδευσης, την συμπλήρωσή του, τουλάχιστον στο κεντρικό δίκτυο, με παράλληλο υπόγειο δίκτυο κλειστών αγωγών ώστε να επιτευχθεί ορθολογικότερη χρήση του νερού του Λεμονοδάσους και η απάλειψη των απωλειών νερού, οπότε θα περισσεύει νερό και για ύδρευση.
• Καθορισμός στόχου για διατήρηση και επαναχρησιμοποίηση του Λεμονοδάσους με αναστήλωση των μνημείων του, με δημιουργία τόπων προορισμού, με συγγραφή και προβολή της Ιστορίας του και με ανάπτυξη εναλλακτικών μορφών τουρισμού.
• Παρέμβαση προς τις αρμόδιες υπηρεσίες και φορείς ώστε με την συγκυρία της ”Τριστέζας” να καθοριστούν κανόνες ανανέωσης-ανασύστασης των λεμονοπερίβολων με νέα δένδρα, που να συνδυάζουν την αντοχή σε επικίνδυνες ασθένειες και την διατήρηση των υφισταμένων ποικιλιών.

Στο ψήφισμα αυτό αποτυπώνεται η επιθυμία του Πόρου και της Τροιζηνίας για την διατήρηση και αξιοποίηση του Λεμονοδάσους. Άρα, η υπονόμευση της ύπαρξης του Λεμονοδάσους αποτελεί περιφρόνηση της Κοινωνίας του Πόρου και της Τροιζηνίας. Ο σύλλογος και ο Τ.Ο.Ε.Β. δεν είναι διατεθειμένοι να συνεργήσουν σ’ αυτό, αφού η ύπαρξή τους είναι συνυφασμένη με την Κοινωνία. Δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη ευφυία για να αντιληφθεί κανείς ότι για να υπάρχει Λεμονοδάσος χρειάζεται να υπάρχουν Λεμονιές. Όποιος λοιπόν αντικαθιστά λεμονόδενδρα με άλλα είδη υπονομεύει την ύπαρξη του Λεμονοδάσους. Καθήκον του Τ.Ο.Ε.Β. σύμφωνα με το καταστατικό του 1938 είναι άρδευση περιοχής του Λεμονοδάσους που περικλείεται από Λεμονοπερίβολα που οι ιδιοκτήτες τους αναφέρονται ονομαστικώς στο καταστατικό και η περιοχή που ορίζεται από αυτήν την οριογραμμή αφορά αγροτεμάχια που καλλιεργούνται αμιγώς από Λεμονιές. Αν οι εμπνευστές της ίδρυσης του Τ.Ο.Ε.Β. δεν έκαναν διάκριση ανάλογα με τις καλλιέργειες, θα συμπεριελάμβαναν και αγροτεμάχια, με άλλο είδος καλλιέργειας, συνορεύοντα με την οριογραμμή αυτή και μάλιστα στην περιοχή Ανατολικά, προς την Άρτιμο, που αποτελεί χωροταξικά μέρος της περιοχής αυτής ,αφού έχει την ίδια εδαφική διαμόρφωση και αφού Λεμονοπερίβολοι σε κάποια σημεία φθάνουν μέχρι τη θάλασσα. Επίσης αν οι ιδρυτές του Τ.Ο.Ε.Β. ήθελαν τον οργανισμό να αρδεύει οποιεσδήποτε καλλιέργειες, τότε στον τίτλο ονομασίας του Οργανισμού δεν θα αναφερόταν σε καλλιέργεια αλλά σε περιοχή. ΄Οπως π.χ. Τ.Ο.Ε.Β. Ιεράπετρας, όπου αρδεύονται και Ελαιώνες και θερμοκήπια με οτιδήποτε καλλιεργείται σ’ αυτά. Με βάση τα παραπάνω ο Τ.Ο.Ε.Β. όχι μόνο δεν έχει υποχρέωση να αρδεύει αγροτεμάχια που δεν χαρακτηρίζονται από την συνέχεια της ύπαρξης του Λεμονοδάσους, αλλά αντίθετα έχει την υποχρέωση να μην αρδεύει αυτά τα αγροτεμάχια. Διευκρινιστικά στο ζήτημα αυτό σημειώνουμε ότι δεν νοείται Λεμονοδάσος με μικτή καλλιέργεια αλλά με αμιγώς καλλιέργεια Λεμονιάς. Γνωρίζοντας ότι ο Τ.Ο.Ε.Β. εμφορείται με τον ίδιο τρόπο σκέψης προτείνουμε ο οργανισμός να μην αρδεύει αγροκτήματα που η σύνθεση του φυτικού υλικού δεν συνάδει με τον χαρακτηρισμό τους ως Λεμονοπερίβολων και από τη συνέχεια της ύπαρξης του Λεμονοδάσους. Και συγκεκριμένα προτείνουμε να αρδεύονται αγροτεμάχια που να περιλαμβάνουν μικρό αριθμό άλλων εσπεριδοειδών και δένδρων εκτός Λεμονιάς, όπως μια Καρυδιά, μια Μουσμουλιά, μια Μουριά, μια Κληματαριά και ούτως. Επίσης, όσοι ιδιοκτήτες επιθυμούν την ανανέωση του γερασμένου φυτικού υλικού του Λεμ/σους με νέες φυτεύσεις λεμονιάς, ενθαρρύνονται να προτιμούν την παλαιά ποικιλία «Καρυστινή», που έχει αποδειχτεί ποιοτικά ανώτερη, πλούσια στην παραγωγή, ανθεκτική στις συνήθεις ασθένειες του δέντρου και αναγκαία για τη διάσωση και διατήρηση του πολύτιμου γενετικού υλικού, που έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα. Όσον αφορά δε ήδη εγκατεστημένους δενδρώνες με φυτικό υλικό άλλου είδους να πάρει μέτρα ενθάρυνσης για αλλαγή τους σε Λεμονοπερίβολους. Και για συγκεκριμένο μέτρο προτείνουμε να εφοδιάζει με αρδεύσιμο νερό για τις καλλιέργειας αυτές το απολύτως απαραίτητο για την επιβίωση αυτών των καλλιεργειών. Π.χ. Οι ανάγκες των Λεμονοπερίβολων σε αρδευτικό νερό είναι πολλαπλάσιες από αυτές των Ελαιώνων, η πλειονότητα των οποίων στην Τροιζηνία είναι ξηρικοί. Το δικαίωμα σε νερό των αγροτεμαχίων αυτών να είναι ανάλογο των απολύτως αναγκαίων ποσοτήτων νερού. Ο πρόεδρος του Δ.Σ. του Συλλόγου Τάσος Γκούμας