Στις Πόρτες ζει μια άλλη Αίγινα…
Στα ανατολικά παράλια του νησιού, κάπου ανάμεσα στην Αγία Μαρίνα και την Πέρδικα, το ψαροχώρι Πόρτες, με 80 κατοίκους το χειμώνα, μας γυρίζει πίσω στο χρόνο.
Ρεπορτάζ- φωτό: Βασιλική Ταντάουι
Οι Πόρτες είναι ένα αυθεντικό νησιωτικό χωριό, με μαγευτική θάλασσα, πολύ φρέσκο ψάρι και σπάνια ησυχία, χαρακτηριστικό δείγμα της... άλλης Αίγινας, που δεν κινδυνεύει από την πολυκοσμία, το καυσαέριο και την ηχορρύπανση. Ξεχασμένο σχεδόν από την Πολιτεία –με λίγα σπίτια που ξεπροβάλλουν μέσα από το πράσινο, με τις ασβεστωμένες τους αυλές και τα πολύχρωμα λουλούδια–, δεν εξασφαλίζει καλή ποιότητα ζωής στους ντόπιους. Ωστόσο, οι ιδιοκτήτες των εξοχικών βρίσκουν στις Πόρτες την ηρεμία που ονειρεύτηκαν.
Οι κάτοικοι του χωριού υποστηρίζουν ότι το όνομα «Πόρτες» προέρχεται από το «Πόρτο» (λιμάνι), όπως λεγόταν παλιότερα, καθώς το σημείο διευκόλυνε το εμπόριο. Φορτία σταφίδας, σύκων, ρετσίνας και αιγινήτικης πέτρας έφευγαν από εκεί για πολλούς προορισμούς. Είναι χαρακτηριστικό ότι πολλά καλντερίμια της Κρήτης είναι φτιαγμένα με αιγινήτικη πέτρα. Ο μύθος πάντως αποκαλύπτει μια άλλη εκδοχή για την προέλευση του ονόματος του χωριού. Λέει ότι, για να προστατευτούν οι κάτοικοι από τις επιδρομές των πειρατών, είχαν στα σπίτια τους μόνο πόρτες και ποτέ παράθυρα!
Σήμερα το χωριό ζει από την αλιεία και τον τουρισμό. Οι κάτοικοι, παρά τις αντίξοες συνθήκες, προσπαθούν να διατηρήσουν την αυθεντικότητά τους, γεγονός που προσελκύει όλο και περισσότερους επισκέπτες, αρκετοί από τους οποίους επιλέγουν τις Πόρτες για να στήσουν το εξοχικό τους. Η γραφικότητα του τοπίου, η... απόσταση από τον κακώς νοούμενο πολιτισμό και η παραδεισένια γαλήνη κατακτούν το κοινό εκείνο που ταυτίζει τις διακοπές και τη χαλάρωση με το ολόφρεσκο ψάρι από τους ψαράδες της περιοχής, με το κολύμπι στα πεντακάθαρα νερά της ατέλειωτης, γεμάτης λείο βότσαλο παραλίας, με το πράσινο να γλείφει την άκρη της αμμουδιάς, και τέλος (για τους πολύ πρωινούς), με την ωραιότερη ανατολή ηλίου που μπορεί κανείς να φανταστεί.
Παρά τα πολλά προβλήματα, στην περιοχή λειτουργούν τρεις ταβέρνες. Οι δύο, «Θανάσης» και «Ακρογιάλι», που είναι πάνω στη θάλασσα και διαθέτουν μόνο φρέσκο ψάρι, είναι κλειστές τον χειμώνα. Η «Σοφία» μένει ανοιχτή όλο τον χρόνο, με τη διαφορά ότι τον χειμώνα λειτουργεί μόνο Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή.
Εδώ, εκτός από φρέσκο ψάρι, τρως φοβερά παϊδάκια, κακαβιά και κόκορα κατά παραγγελία.
«Ναι, η ζωή εδώ τρέχει αλλιώς, πιο ήρεμα· και ναι, αν είσαι πλούσιος, την έκανες λαχείο. Αν περιμένεις να ζήσεις από δω, τότε άσ' το» μας λέει ο Βασίλης Σοφικίτης, επαγγελματίας ψαράς της περιοχής, περιγράφοντας την άλλη όψη της ζωής στις Πόρτες. «Τσίμα τσίμα βγαίνω. Είναι μερικές μέρες που ούτε τα τσιγάρα μου δεν μπορώ να πάρω» καταλήγει με παράπονο.
Για την έλλειψη στοιχειώδους οργάνωσης μιας περιοχής που ζει από τον τουρισμό μίλησε στο SM ο πυροσβέστης και ερασιτέχνης ψαράς Σάκης Φιλιππάτος: «Παρόλο που οι κάτοικοι τριπλασιάζονται το καλοκαίρι και τα κότερα κλείνουν τον ορίζοντα στα ανοιχτά, δεν υπάρχει λιμάνι να αράξουν, να βγουν έξω να κάνουν μια βόλτα. Επίσης, δεν ξεχωρίζουν τον αιγιαλό από τον δρόμο, με αποτέλεσμα τα παιδιά και τα εγγόνια μας να κάνουν μπάνιο δίπλα στο πάρκινγκ! Ποιο δρόμο δηλαδή, τον ανύπαρκτο, που έχει αρχίσει να πέφτει και να γδέρνεται από την αλμύρα. Όλα αυτά θέλουν συντήρηση, αλλιώς τα χάνεις!».
Το ευχάριστο είναι ότι αυτές τις μέρες ξεκίνησαν τα έργα επισκευής του δρόμου του χωριού, ο οποίος πριν από πέντε χρόνια, λόγω της μεγάλης βροχόπτωσης, κόπηκε στα δύο, δημιουργώντας μεγάλο πρόβλημα στην οδική πρόσβαση στην περιοχή, ενώ σταμάτησε και το καθημερινό δρομολόγιο των λεωφορείων. Οι κάτοικοι πλέον εξυπηρετούνται κάθε Τρίτη και Παρασκευή από το λεωφορείο του Δήμου με δύο δρομολόγια: ένα να κατέβουν το πρωί στην πόλη της Αίγινας και ένα να γυρίσουν το μεσημέρι. Σημειώνεται ότι από την Αίγινα για τις Πόρτες υπάρχουν δύο διαδρομές. Η διαδρομή προς Αγία Μαρίνα και Άλωνες, όπου οι πινακίδες οδηγούν στο παραθαλάσσιο χωριό, καθώς και η διαδρομή προς το ορεινό χωριό Ανιτσαίο, από τον εσωτερικό δρόμο που ξεκινάει από την οδό Κυβερνείου.
