Υποθαλάσσιος Αγωγός: Πέρασε από… 40 κύματα!

Μερικά χρήσιμα πολιτικά συμπεράσματα από την πορεία του υποθαλάσσιου αγωγού μέχρι σήμερα. Του Γιάννη Προβή Επιτέλους, έρχεται! Το από πολλών δεκαετών αναμενόμενο έργο του υποθαλάσσιου αγωγού, που θα υδροδοτήσει την Αίγινα με νερό της ΕΥΔΑΠ από τη Σαλαμίνα, βρίσκεται πια στα πρόθυρα της δημοπράτησης... Και αν όλα πάνε καλά, μετά την Προγραμματική Συμφωνία των 32,5 εκατ. ευρώ, που υπέγραψαν η Περιφέρεια Αττικής και ο Δήμος Αίγινας, θα προκηρυχθεί σύντομα και ο διεθνής διαγωνισμός για την ανάθεση του έργου. Έτσι, το πολύ μέχρι τις 31/12/2015 –όπως επιβάλλεται εκ του νόμου– θα έχουν ανοιχθεί οι οικονομικές προσφορές, ενώ το αργότερο μέχρι το καλοκαίρι του 2016 –χωρίς σοβαρές ενστάσεις ή άλλες εμπλοκές– το έργο θα έχει και τον ανάδοχό του… Σύμφωνα με τους ειδικούς, από την ανάδειξη του αναδόχου χρειάζονται περίπου δύο χρόνια για την κατασκευή (πόντιση) του αγωγού, και άρα μπορούμε βάσιμα να προβλέψουμε ότι η Αίγινα, πλην απροόπτου, θα αρχίσει να πίνει καθαρό πόσιμο νερό ΕΥΔΑΠ προτού εκπνεύσει η θητεία της σημερινής διοίκησης του (τυχερού…) κ. Δημήτρη Μούρτζη. Και κάποια τεχνικά στοιχεία: Ο υποθαλάσσιος αγωγός θα έχει συνολικά 14 χιλιόμετρα μήκος, θα ποντιστεί σε 95 μέτρα βάθος και θα τροφοδοτεί την Αίγινα με 25.000-30.000 κυβικά μέτρα ετησίως. Φανταστείτε έναν πλαστικό σωλήνα πολυαιθυλενίου διαμέτρου 360 mm, που ερχόμενος από την Περάνη της Σαλαμίνας θα περάσει βόρεια από τις Λαούσες με κατεύθυνση το Λεόντι και την κεντρική δεξαμενή, από όπου θα μεταφερθεί σε όλη την Αίγινα. Τώρα, καιρός είναι να βγάλουμε και κανένα πολιτικό συμπέρασμα: Ας μην ξεχνάμε ότι ο υποθαλάσσιος της Αίγινας εξαγγέλθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980, στα πρώτα χρόνια της «αλλαγής». Μέχρι τις αρχές του 2001, οπότε εκδηλώνεται και πάλι το ενδιαφέρον της Νομαρχίας Πειραιά, το έργο παραμένει μετέωρο. Δηλαδή, από τις αρχές του 1980 μέχρι τις αρχές του 2000 –και για 20 ολόκληρα χρόνια– η υπόθεση του αγωγού μπαίνει στο ράφι, αφού κανείς δήμαρχος ή άλλος πολιτικός παράγων δεν φιλοτιμήθηκε να ενδιαφερθεί για τον αγωγό, εγκαταλείποντας το θέμα του νερού της Αίγινας στο έλεος των γνωστών «νερουλάδων». Το «γιατί;» δεν γράφεται, αλλά ακούγεται έντονα στα καφενεία... Η αλήθεια είναι ότι επί της πρώτης δημαρχίας του Δημήτρη Μούρτζη (2002-2006) υπήρξε κινητικότητα για τον αγωγό. Τότε το ενδιαφέρον είχε επικεντρωθεί στην αναζήτηση λύσης μέσω της διαδικασίας ΣΔΙΤ (Συγχρηματοδότηση Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα), ίσως επειδή επικρατούσε η... μυθολογία της εποχής για το «υπέρογκο κόστος» του έργου. Κυκλοφορούσαν στην πιάτσα διάφορα τερατώδη νούμερα, όπως για 50 ή και 60 εκατ. ευρώ, ενώ –όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια από τη διοίκηση Κουκούλη– το πραγματικό κόστος κατασκευής του αγωγού ήταν γύρω στα 15- 17 εκατ. ευρώ, μαζί με τον ΦΠΑ. Τώρα, πώς επί δημαρχίας Σακκιώτη το κόστος εκτινάχθηκε στα 27 εκατ. ευρώ και ύστερα μαζί με τον ΦΠΑ στα 32,5 εκατ., ας ρωτήσουμε αρμοδίως... Εν πάση περιπτώσει, δεν βαριέσαι, «έχει λεφτά το τσουβάλι του ΕΣΠΑ, γιατί να μη βελτιώνουμε τις προτάσεις και τα πακέτα...», ο αγωγός έφθασε στα χέρια του πρώην δημάρχου κ. Σακκιώτη, που τον «έτρεξε» με πίστη και με συνέπεια, αλλά όχι πάντοτε και με την απαιτούμενη αποτελεσματικότητα. Έτσι, χρειάστηκαν περισσότερα από τρία χρόνια μέχρι το έργο, σχεδόν ολοκληρωμένο από πλευράς μελέτης κατασκευής, να φθάσει στο τέλος του. Δεν πρόλαβε καν να ενταχθεί στα κονδύλια του ΕΣΠΑ, όταν –όλοι θυμόμαστε παρακαλούσαν να βρουν ώριμα έργα για ένταξη. Και έτσι φθάσαμε στις αυτοδιοικητικές εκλογές και στην αλλαγή στην Περιφέρεια Αττικής –με την κ. Ρένα Δούρου του ΣΥΡΙΖΑ– και στην Αίγινα –με τον κ. Δημήτρη Μούρτζη–, ενώ ανέλαβε αντιπεριφερειάρχης Νήσων ο κ. Τάκης Χατζηπέρος. Στο σημείο αυτό οφείλουμε να εξάρουμε την αποφασιστική συμβολή του Γιάννη Σγουρού και του Δημήτρη Κατσικάρη, της προηγούμενης διοίκησης Αττικής, για την πορεία έγκρισης του έργου του αγωγού, μαζί και όλων των βουλευτών της Α' Πειραιά, με πρώτο τον αξιοπρεπή και μαχητικό βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Δημήτρη Καρύδη, που πίεσαν πολύ για το έργο. Όσο για τη νέα διοίκηση Δούρου, που επιτέλους υπέγραψε, ας πούμε μόνο ότι είναι θετικό και αυτό, και ας αφήσουμε κάποια άλλα για την Ιστορία...