Κρύο, καιρός για... σκάφος

Μηχανοκίνητο ή ιστιοπλοϊκό, η ζωή στο σκάφος μπορεί να είναι απολαυστική. Αρκεί να ξέρεις να έχεις τουλάχιστον μια καμπίνα, σαλόνι ή ντινέντα, κουζίνα και μπάνιο.  Επιμέλεια Άρης Πετρόπουλος Εχουν περάσει ακριβώς πέντε χρόνια. Οκτώβριος του 2009, και τα μαντάτα για την οικονομία δεν ήταν καλά. Αν ξέρεις να διαβάζεις πίσω από τις γραμμές, αν κλείνεις τα αυτιά στις μικροπολιτικές του ψεύδους και της παραπλάνησης, καταλάβαινες ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Όπως όταν μαυρίζει ο ουρανός πάνω από την Κόρινθο ή την Επίδαυρο και ο αέρας φρεσκάρει. Τότε προετοιμάζεσαι για καθούρι. Αν έρθει, χαίρεσαι που το αντιμετώπισες. Αν προσπεράσει, χαίρεσαι που το γλίτωσες. Με τέτοιες θαλασσινές σκέψεις πήρα τη μεγάλη απόφαση: Περικοπή παγίων εξόδων. Και τότε άρχισαν τα δύσκολα: Ενοίκιο για εξοχικό ή σκάφος; Το ένα από τα δύο έπρεπε να κοπεί. Όπως συμβαίνει πάντα στα κρίσιμα διλήμματα, βασανίζεσαι για ένα διάστημα, το έχεις συνέχεια στο μυαλό σου, σκέτη ταλαιπωρία. Ώσπου, ένα πρωί, εκεί στη ζώνη του λυκόφωτος, ανάμεσα σε ύπνο και ξύπνιο, το μυαλό και η ψυχή σου ενώνονται και σου υπαγορεύουν το προφανές. Σαν έτοιμος από καιρό, κατέληξα: Χωρίς εξοχικό τη βγάζω, χωρίς σκάφος θα μιζεριάσω. Όμως, και η ανάγκη για αποδράσεις από τη μεγαλούπολη ασίγαστη, απαραίτητο ένα καταφύγιο εκτός Αθηνών. Οπότε, γιατί όχι το σκάφος για εξοχικό... ολοχρονίς, που λένε και στις ενοικιάσεις; Γεμάτοι παιδικό ενθουσιασμό, αρχές Δεκεμβρίου ξεκινήσαμε με τη σύντροφό μου για το πρώτο χειμωνιάτικο διήμερο στο λιμάνι. Προετοιμασία στοιχειώδης, οι αδαείς: Ζεστά μπουφάν και κουβέρτες για να σκεπαστούμε πάνω από τα σεντόνια. Παρασκευή βραδάκι φτάσαμε στο νησί, συννεφιά και ψύχρα, τίποτα φοβερό. Με το που περπατήσαμε στην πλωτή, με έζωσαν τα φίδια, αλλά δεν μίλησα: Θερμοκρασία τουλάχιστον 3 βαθμοί χαμηλότερη απ' ό,τι στη στεριά, εκατό μέτρα πιο πέρα. Σαν καλοί νοικοκύρηδες, ρίξαμε δύο κουβέρτες πάνω από τα στρωμένα σεντόνια και βγήκαμε για φαγητό με φίλους. Ήταν γύρω στις 12 όταν γυρίσαμε. Η ψύχρα πιο έντονη και πιο υγρή. Γδυθήκαμε βιαστικά, χωθήκαμε κάτω από τις κουβέρτες και... σε τρία λεπτά τρεμουλιάζαμε σφιχταγκαλιασμένοι. Η υγρασία είχε μουλιάσει τα σεντόνια, μας περόνιαζε ολόκληρους, δεν παιζόταν. Έτσι πήραμε το Μάθημα Πρώτο για τη χειμερινή διαβίωση στο σκάφος: Χειρότερη από το κρύο, η υγρασία. Οπότε, τέρμα τα βαμβακερά σεντόνια για τον χειμώνα. Συνθετικά υλικά και μόνο, με καλύτερη (και οικονομική) λύση τις φλις κουβέρτες πάνω-κάτω ή συνθετικά παπλώματα με κάλυμμα επίσης συνθετικό. Αν είστε τυχεροί και η καμπίνα σας έχει δερμάτινες μαξιλάρες, ακόμα καλύτερα, γιατί και το αφρολέξ από μέσα απορροφά υγρασία. Καλή δουλειά κάνουν και οι αφυγραντήρες, αλλά θέλουν ρεύμα 220V και σταματούν αυτόματα όταν γεμίσει το δοχείο, οπότε δεν προσφέρονται για μακριές απουσίες από το σκάφος. Το επόμενο βήμα ήθελε γυναικείο μυαλό, εγώ δεν θα το σκεφτόμουν ποτέ: ηλεκτρική κουβέρτα! Με μια κουβέντα, απόλαυση! Αν έχετε παροχή 220V από την ξηρά ή γεννήτρια, αξίζει να προσφέρετε στον εαυτό σας τη θαλπωρή μιας ηλεκτρικής κουβέρτας. Προσοχή όμως, στη χαμηλότερη σκάλα ή, ακόμα καλύτερα, ανάβοντάς τη για μία ώρα στη μεσαία σκάλα πριν ξαπλώσετε και σβήνοντάς τη μετά. Επόμενο βήμα η θέρμανση, όχι μόνο της καμπίνας ύπνου, αλλά και ολόκληρου του εσωτερικού. Φίλος καλός, που φέτος συμπληρώνει 30 χρόνια ζωής αποκλειστικά σε σκάφος, μου διηγείται πως, όταν ξεκίνησε, είχε εγκαταστήσει φουφού κανονική μέσα, με πατέντα για να βγαίνει το μπουρί έξω και να φεύγει η κάπνα. Αποτέλεσμα: όποτε έφτανε σε λιμάνι και μέχρι να τον μάθουν, να δέχεται εφόδους μέρα και νύχτα από καπετάνιους με πυροσβεστήρες στα χέρια, που έτρεχαν να σβήσουν τη φωτιά και να σώσουν το σκάφος! Ευτυχώς, η αλληλεγγύη στη θάλασσα ήταν, είναι και θα είναι ισχυρή. [caption id="attachment_26127" align="alignnone" width="628"] Καλοκαιρινό εξοχικό πάνω στο κύμα και παραθαλάσσιο σαλέ για τον χειμώνα; Ναι, το σκάφος κάνει και για τα δύο.[/caption] Όμως, υπάρχουν και λύσεις εκτός από φουφού. Κορυφαία, χωρίς αμφιβολία, η εγκατάσταση συστήματος θέρμανσης με πετρέλαιο από το ντεπόζιτο. Στο Ιόνιο πωλούνται αρκετά σκάφη με θέρμανση, ξένων, κυρίως Σκανδιναβών και Εγγλέζων. Στην εδώ αγορά υπάρχουν τέτοια συστήματα, με κόστος 1.000-1.500€ και σχετικά απλή εγκατάσταση. Δεν έχω βάλει ακόμα. Το ταχύπλοο των 8,5 μέτρων που είχα τότε έκαιγε βενζίνα, οπό- τε η λύση βρέθηκε αλλιώς. Ένα αερόθερμο των 2.000W το έκανε φούρνο, έχοντας και το πλεονέκτημα ότι ξηραίνει τον αέρα, άρα στεγνώνει την υγρασία. Την ώρα του ύπνου, μην το βάλετε μέσα στην καμπίνα με την πόρτα κλειστή – θα ξυπνήσετε με μύτη, λαιμό, στόμα κατάξερα και κεφάλι βαρύ. Όμως, στη λύση αερόθερμο, Προσοχή, Attention, Achtung: Όχι οποιοδήποτε αερόθερμο, αλλά τα ειδικά που αντέχουν την υγρασία – στην αγορά τα λένε και «αερόθερμα μπάνιου». Το τελευταίο πράγμα που θα θέλαμε στο σκάφος μας είναι ένα βραχυκύκλωμα... Απαραίτητη, φυσικά, η παροχή 220V από τη στεριά ή μεγάλη γεννήτρια. Με το που πήρα το 36άρι ιστιοπλοϊκό, με έτρωγε η αμφιβολία: Φτάνει το αερόθερμο; Εδώ το γυναικείο μυαλό μεγαλούργησε (πάλι). Ένα ολοκαίνουργιο καλοριφέρ λαδιού, που είχαμε για το νοικιασμένο εξοχικό, ζεσταίνει γλυκά και, σε συνδυασμό με την ηλεκτρική κουβέρτα, κάνει το σκάφος παράδεισο. Επόμενη επέμβαση, κατ' απαίτηση της καλής μου, ζεστό νερό. Δεν μπορούσα να αρνηθώ, καμία κυρία δεν μένει τέσσερις μέρες άπλυτη, ούτε ξεπαγιάζει με παγωμένο νερό σαν νεοσύλλεκτος στην Τρίπολη. Θερμοσίφωνας ναυτικός λοιπόν, που ζεσταίνει με 220V ή δουλεύοντας τη μηχανή για κανένα εικοσάλεπτο. Αν είστε συνηθισμένοι στην οικονομία νερού από μεγάλα ταξίδια –και η καλή σας δεν λούζει τρία χέρια μαλλί Γενοβέφας–, τα 20 λίτρα είναι αρκετά και για τους δύο. Αν, πάντως, έχετε χώρο για την τοποθέτηση, προτιμήστε έναν λίγο μεγαλύτερο. Τελειώσαμε με κρύο και υγρασία; Έτσι νόμιζα κι εγώ, ώσπου μια μεταμεσονύκτια διακοπή ρεύματος μας έφερε πίσω στη μαρτυρική πρώτη δεκεμβριάτικη νύχτα στο σκάφος. Για να αποφύγετε τη μεγάλη γεννήτρια, ακριβή στην αγορά και στη συντήρησή της, η λύση είναι υγραέριο. Μια τρίλιτρη μπουκάλα με βιδωτό θερμαντικό πλέγμα κάνει δουλειά. Έτσι καλύπτεσαι και για ταξίδι, αρόδο ή έλλειψη παροχής 220V. Αν βρείτε, προτιμήστε το σχήμα κουκουνάρας από το πλακέ παραλληλεπίπεδο, γιατί δίνει μεγαλύτερες δυνατότητες ρύθμισης. Τέλος, λοιπόν, όλα καλά; Όχι βέβαια. Επόμενη απαίτηση της καλής μου, τηλεόραση (και εγκατάσταση κεραίας, φυσικά)! Εδώ πάτησα πόδι. Πώς τη βγάζαμε τόσα καλοκαίρια χωρίς; Άσε που ανακαλύπτεις ξανά το ραδιόφωνο. Για ενημέρωση και ψυχαγωγία υπάρχουν σταθμοί για όλα τα γούστα, ενώ μπορείς να ακούς μουσική διαβάζοντας ένα βιβλίο. Όσο για πιθανή κρίση TV-στερητικού συνδρόμου, το laptop (της) και το tablet (μου) με σύνδεση internet αρκούν για μια δόση. Να 'μαστε λοιπόν με σαλοτραπεζαρία, τρεις καμπίνες, δύο μπάνια, κουζίνα με φούρνο, βεράντα (το κόκπιτ), θέρμανση, ζεστό νερό, τα πάντα. Κι επιπλέον, αυτό το ελαφρύ, γλυκό λίκνισμα, το απόλυτο αγχολυτικό. Τι μας λείπει σε σύγκριση με το εξοχικό; Το τζάκι. Μήπως να ξανασκεφτώ τη φουφού που λέγαμε; Και την TV μπορεί τελικά να τη βάλω. Γιατί... χειμώνας, καιρός για δύο.