Μέχρι το 2040 ο αριθμός των διεθνών αναχωρήσεων θα μπορούσε να αγγίξει τα 80 ή και τα 90 εκατομμύρια, εκτιμά η εταιρεία συμβούλων McKinsey. Το νούμερο δεν απέχει πολύ από τα 104 εκατ. Κινέζων που βγήκαν στο εξωτερικό το 2019. Ωστόσο, οι Κινέζοι καταναλωτές μένουν όλο και περισσότερο στο εσωτερικό της χώρας. Τα ταξίδια τους στο εξωτερικό δεν αυξάνονται τόσο γρήγορα όσο παλαιότερα. Οι Ινδοί διψούν να δουν τον κόσμο. Σε αντίθεση με τους Κινέζους σε παρόμοιο στάδιο, ωστόσο, δεν σπεύδουν στην Ευρώπη. Τους καρπούς των ταξιδιών τους αποκομίζουν οι χώρες που βρίσκονται πιο κοντά στην πατρίδα τους.
Τις τελευταίες δεκαετίες, καθώς η Κίνα έγινε η μεγαλύτερη πηγή τουριστών στον κόσμο, οι δυτικές χώρες προσαρμόστηκαν. Οι κυβερνήσεις απλοποίησαν τις διαδικασίες έκδοσης βίζας, τα αεροδρόμια εγκατέστησαν πινακίδες στα μανδαρινικά και τα καταστήματα άρχισαν να δέχονται κινεζικές πλατφόρμες πληρωμών. Όμως, ήταν πιο αργές στο να φλερτάρουν τους Ινδούς τουρίστες. Εν τω μεταξύ, οι χώρες της Μέσης Ανατολής και της Νοτιοανατολικής Ασίας τρέχουν μπροστά. Η Ταϊλάνδη και η Μαλαισία έχουν αναστείλει τις απαιτήσεις για βίζα από τους Ινδούς. Άλλες χώρες προσλαμβάνουν αστέρες του Bollywood ως πρεσβευτές του προορισμού: το Ντουμπάι προσέλκυσε τον Saif Ali Khan και τη Sara Ali Khan, ένα δίδυμο πατέρα και κόρης. Οι χώρες που υποδέχονται Ινδούς θα απολαύσουν τόσο τα οικονομικά οφέλη όσο και την πολιτιστική ήπια δύναμη που προσφέρει ο τουρισμός.
Για να δείτε πως γίνεται, πάρτε για παράδειγμα τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας που κατάλαβαν νωρίς τις δυνατότητες της Ινδίας. Τώρα διπλασιάζουν τις προσπάθειές τους με την ελπίδα να αντικαταστήσουν τους μειωμένους αριθμούς της Κίνας. Το 2019 οι Κινέζοι αντιπροσώπευαν 11 από τους 40 εκατομμύρια επισκέπτες της Ταϊλάνδης από το εξωτερικό.
Πέρυσι ήταν μόλις 3,5 από τα 28 εκατομμύρια. Οι Ινδοί, από την άλλη, συνεχίζουν να έρχονται. Πριν από μια δεκαετία περίπου 1 εκατ. την επισκέπτονταν ετησίως. Το επίπεδο αυτό είχε ήδη επιτευχθεί το πρώτο εξάμηνο του 2024. Πολλοί από αυτούς πραγματοποιούν το πρώτο τους ταξίδι στο εξωτερικό. Η Margaux Constantin της McKinsey πιστεύει ότι η Μπανγκόκ θα μπορούσε να πάρει τη θέση του Ντουμπάι ως ο νούμερο ένα προορισμός αναψυχής των Ινδών φέτος. Το υπουργείο Τουρισμού της Ταϊλάνδης εκτιμά ότι οι Ινδοί απέφεραν 63 δισ. μπατ (1,8 δισ. δολάρια) το 2023 ή περίπου το 0,4% του ΑΕΠ της χώρας.
Η Ταϊλάνδη προσελκύει τους Ινδούς επειδή είναι φθηνή, εύκολα προσβάσιμη και φιλόξενη. Το τελευταίο σημείο είναι το πιο σημαντικό. Το ινδικό διαβατήριο είναι ένα αδύναμο έγγραφο, το οποίο παρέχει είσοδο χωρίς βίζα ή ισοδύναμη είσοδο σε μόλις 58 χώρες, κυρίως σε μικρά νησιά του Ειρηνικού και της Καραϊβικής. Ακόμα και οι Κουβανοί και οι Λευκορώσοι έχουν καλύτερη πρόσβαση στον κόσμο. Πέρυσι η Ταϊλάνδη ήρε όλες τις απαιτήσεις για βίζα από τους Ινδούς, ένα προνόμιο που συνήθως προορίζεται για τις πλούσιες δυτικές χώρες. Ο αριθμός των επισκεπτών αυξήθηκε κατακόρυφα. Το Ιράν, η Κένυα και η Σρι Λάνκα έχουν επίσης καταργήσει τη βίζα για τους Ινδούς. Η πιο μέτρια χαλάρωση βοηθά επίσης. Όταν το Αζερμπαϊτζάν ξεκίνησε ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικής βίζας για τους Ινδούς το 2017, οι ετήσιες αφίξεις τριπλασιάστηκαν μέσα σε έναν χρόνο και διπλασιάστηκαν και πάλι το επόμενο έτος, σε 160.000.
Οι πλούσιες δυτικές χώρες, από την άλλη, κάνουν τους Ινδούς να αισθάνονται ανεπιθύμητοι. Οι χρόνοι αναμονής για τις συνεντεύξεις για την αμερικανική τουριστική βίζα μπορεί να ξεπεράσουν τον έναν χρόνο. Τα τέλη έκδοσης βίζας στη Βρετανία είναι εκβιαστικά. Η απόκτηση βίζας για την ευρωπαϊκή ζώνη Σένγκεν χωρίς σύνορα, αν βρεθεί ραντεβού, απαιτεί σωρεία εγγράφων, αποδείξεις εύρωστης οικονομικής κατάστασης και απόδειξη πρόθεσης επιστροφής. Πολλοί ταξιδιώτες το βρίσκουν ταπεινωτικό. Ορισμένοι αρνούνται να πάνε. «Είναι υπερβολικά επίπονη διαδικασία για μια βίζα που μπορεί να πάρεις ή να μην πάρεις και αν την πάρεις, είναι για τη συγκεκριμένη διάρκεια της διαμονής», λέει ένας επαγγελματίας με έδρα την Μπανγκαλόρ που εργάζεται για μια ευρωπαϊκή εταιρεία. Ο ίδιος προτιμά τη Νοτιοανατολική Ασία. Πέρυσι το 19% των ινδικών αιτήσεων για βρετανική βίζα επίσκεψης απορρίφθηκε, όπως και το 15% των αιτήσεων για την περιοχή Σένγκεν. «Με σχέδιο ή όχι, χάνουν», λέει ο Rajesh Magow, το αφεντικό της MakeMyTrip, του μεγαλύτερου ινδικού διαδικτυακού ταξιδιωτικού πρακτορείου.
Επιπλέον, οι Ινδοί τείνουν να ταξιδεύουν την τελευταία στιγμή. Οι Βρετανοί κλείνουν, κατά μέσο όρο, διεθνή ταξίδια τρεις μήνες πριν, ενώ οι Αμερικανοί δύο μήνες πριν. Οι Ινδοί μόλις 30 ημέρες νωρίτερα. Αυτός ο χρόνος δεν είναι αρκετός για να βγάλουν βίζα για την Ευρώπη ή τη Βόρεια Αμερική. Οι Ινδοί εξακολουθούν να ταξιδεύουν στην Αμερική και τη Βρετανία σε μεγάλους αριθμούς, κυρίως για να δουν φίλους και συγγενείς στην τεράστια ινδική διασπορά. Το πρόβλημα της βίζας τις καθιστά λιγότερο ελκυστικές ως προορισμούς διακοπών. Η Ευρώπη έχει ακόμα χειρότερες επιδόσεις. Καμία χώρα της περιοχής Σένγκεν δεν συγκαταλέγεται στους δέκα πρώτους προορισμούς για τους Ινδούς, εκτός από τη Γαλλία, η οποία έρχεται έβδομη. Η Γερμανία και η Ιταλία κατατάσσονται κάτω από το Κουβέιτ και το Κατάρ. Οι Ευρωπαίοι που ανησυχούν για τον υπερτουρισμό μπορούν να είναι ήσυχοι. Οι Ινδοί πηγαίνουν τις ρουπίες τους αλλού.
Μετά τη βίζα, η σημαντικότερη παράμετρος που επηρεάζει το πού αποφασίζουν να πάνε οι Ινδοί είναι η ευκολία μετάβασης. Οι απευθείας πτήσεις έχουν αυξηθεί κατακόρυφα: 31 ινδικές πόλεις προσφέρουν τώρα διεθνείς πτήσεις προς 322 προορισμούς, από 23 και 272 το 2015. «Τα ξένα αεροδρόμια χτυπούν την πόρτα μας σχεδόν κάθε δεύτερη μέρα», λέει ο Pieter Elbers, το αφεντικό της IndiGo, της μεγαλύτερης αεροπορικής εταιρείας της Ινδίας.
Αυτοί οι αριθμοί είναι έτοιμοι να απογειωθούν. Η WizzAir, μια ευρωπαϊκή οικονομική αεροπορική εταιρεία, εξετάζει το ενδεχόμενο εισαγωγής απευθείας πτήσεων προς την Ινδία. Η AirAsia, με έδρα τη Μαλαισία, μόλις πρόσθεσε τον 17ο προορισμό της στην Ινδία. Η VietJet, ένας βιετναμέζικος αερομεταφορέας χαμηλού κόστους, έχει επεκταθεί πέρα από τη Βομβάη και το Δελχί σε μικρότερες πόλεις της Ινδίας. «Η τύχη του Βιετνάμ άλλαξε επειδή απέκτησε συνδεσιμότητα», λέει ο Neil Patil του ταξιδιωτικού πρακτορείου Veena World. Πριν από δύο χρόνια δεν υπήρχαν σχεδόν καθόλου απευθείας πτήσεις. Σήμερα υπάρχουν περισσότερες από 200 κάθε μήνα. Οι αφίξεις από την Ινδία έχουν σχεδόν δεκαπλασιαστεί σε 30.000 τον μήνα.
Το αποτέλεσμα είναι ακόμα μεγαλύτερο όταν μια ινδική αεροπορική εταιρεία ξεκινάει ένα απευθείας δρομολόγιο, λέει ο Binit Somaia της CAPA India, μιας συμβουλευτικής εταιρείας στον τομέα των αερομεταφορών. Έχουν ευρύτερες βάσεις πωλήσεων και μεγαλύτερους προϋπολογισμούς μάρκετινγκ στην εγχώρια αγορά. Οι αφίξεις Ινδών τουριστών στην Τουρκία αυξήθηκαν κατά 50% αφότου η IndiGo ξεκίνησε, το 2019, καθημερινές απευθείας πτήσεις προς την Κωνσταντινούπολη. Πρόσφατα ξεκίνησε πτήσεις προς την Κεντρική Ασία και τον Καύκασο. Οι πόλεις του Ουζμπεκιστάν γέμισαν γρήγορα με Ινδούς τουρίστες. Οι αερομεταφορείς προσθέτουν ξένους προορισμούς με ταχείς ρυθμούς. Πριν από έξι μήνες η Akasa Air, ηλικίας μόλις δύο ετών, εκτελούσε πτήσεις μόνο στο εσωτερικό της χώρας. Τώρα πετάει σε πέντε διεθνείς προορισμούς. Η IndiGo και η Air India, ο εθνικός αερομεταφορέας, παραγγέλνουν δεκάδες νέα αεροσκάφη ευρείας ατράκτου. Συνολικά οι αερομεταφορείς της Ινδίας έχουν παραγγείλει περίπου 1.500 αεροπλάνα. Το επόμενο έτος η Βομβάη και το Δελχί θα αποκτήσουν από ένα δεύτερο διεθνές αεροδρόμιο.
Η τρίτη σημαντική παράμετρος είναι το κόστος. Οι οικονομικές συνήθειες των Ινδών έχουν οδηγήσει τις ταξιδιωτικές εταιρείες να καινοτομούν για να κάνουν τα ταξίδια φθηνότερα. Πρακτορεία όπως το MakeMyTrip προσφέρουν εκπτώσεις και κουπόνια σε αφθονία. Πολλοί συνεργάζονται με τράπεζες για να προσφέρουν πιστώσεις: σύμφωνα με έρευνα του 2023, περίπου το ένα πέμπτο των αστών Ινδών που έλαβαν προσωπικό δάνειο το έκαναν για ταξίδια αναψυχής, Επιπλέον, καθώς η ίδια η Ινδία γίνεται πιο ακριβή, άλλα μέρη αρχίζουν να μοιάζουν με ευκαιρία. Σε περιόδους αιχμής, η Ταϊλάνδη προσφέρει καλύτερη τιμή από την Γκόα, τον τουριστικό προορισμό της Ινδίας με τις παραλίες και την ανεμελιά.
Ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν χρήματα να διαθέσουν αυξάνεται επίσης. Όσοι έχουν οικογενειακό εισόδημα άνω των 10.000 δολαρίων είναι λιγότερο ευαίσθητοι στις τιμές, λέει ο κ. Magow. Η Goldman Sachs εκτιμά ότι τουλάχιστον 60 εκατ. άτομα βγάζουν αυτά τα χρήματα. Άλλα 40 εκατομμύρια είναι πιθανό να τους ακολουθήσουν μέχρι το 2027. Η CAPA India είναι πιο αισιόδοξη: πιστεύει ότι, μέχρι το 2030, περισσότερα από τα μισά ινδικά νοικοκυριά θα έχουν εισοδήματα άνω των 10.000 δολαρίων.
Μια ευρωπαϊκή (περίπου) χώρα που εστιάζει στους Ινδούς ταξιδιώτες είναι η Ρωσία, όπου οι επισκέπτες από τη Δύση έχουν μειωθεί. Βλέπει την Ινδία ως «πρωταρχική» αγορά και η κυβέρνησή της λέγεται ότι διαπραγματεύεται διμερή πρόσβαση χωρίς βίζα. Άλλες χώρες των οποίων οι τουριστικοί οργανισμοί προσελκύουν ενεργά τους Ινδούς τείνουν να βρίσκονται μακριά από την Ευρώπη, όπως η Κένυα και η Αυστραλία. Η Σαουδική Αραβία ελπίζει να προσελκύσει 7,5 εκατ. Ινδούς έως το 2030, από 1,5 εκατ. πέρυσι.
Πέρα από τις βίζες, τις πτήσεις και τις τιμές, το να κερδίσετε περισσότερους Ινδούς τουρίστες έχει να κάνει με το είδος της πολιτιστικής προσέλκυσης που κάνει η χώρα. Οι χώρες της Μέσης Ανατολής υπόσχονται ψώνια -με εκπτώσεις- και δραστηριότητες περιπέτειας. Η Ταϊλάνδη, που θέλει να αποβάλει τη φήμη της ως προορισμού για ποτό και σεξοτουρισμό, στοχεύει σε σόλο γυναίκες και γαμήλιες παρέες που ξοδεύουν πολλά χρήματα. Τα στοιχήματα στο Bollywood υπερβαίνουν την ανάδειξη των αστέρων σε πρεσβευτές της χώρας. Οι χώρες πλέον ανταγωνίζονται για να φιλοξενήσουν τα γυρίσματα ινδικών ταινιών και τηλεοπτικών εκπομπών. Η Ελβετία εξακολουθεί να επωφελείται από την έξαρση των ταινιών Bollywood που γυρίστηκαν εκεί τη δεκαετία του 1990. Ο τουριστικός οργανισμός της Σιγκαπούρης ενθαρρύνει τους παραγωγούς να κάνουν γυρίσματα στην πόλη-κράτος.
Ένα τελευταίο ζήτημα είναι η διαθεσιμότητα του ινδικού φαγητού -ιδιαίτερα του χορτοφαγικού, το οποίο αποτελεί την κορυφαία ανησυχία για πολλούς ταξιδιώτες στο εξωτερικό. Τον Μάρτιο ο Ankesh Kanuga, ένας 43χρονος φαρμακοποιός στη Βομβάη, πραγματοποίησε το πρώτο του ταξίδι στο εξωτερικό, στο Αζερμπαϊτζάν. Επί τέσσερις ημέρες ο κ. Kanuga και δώδεκα φίλοι του έκαναν σκι, επισκέφθηκαν ιστορικά μνημεία και γεύτηκαν τη νυχτερινή ζωή με συνολικό κόστος περίπου 90.000 ρουπίες (1.100 δολάρια) ο καθένας. Το κύριο παράπονό του ήταν η έλλειψη ινδικών εστιατορίων και χορτοφαγικού φαγητού. Παρ’ όλα αυτά, ο κ. Kanuga λέει ότι θα ήθελε να πάει στο εξωτερικό «ξανά και ξανά». Δεκάδες εκατομμύρια Ινδοί αισθάνονται το ίδιο.
Ορισμένοι κάτοικοι των πλούσιων χωρών μπορεί να μη λυπούνται όταν ακούνε ότι οι Ινδοί δεν έρχονται να τους επισκεφθούν. Ο υπερτουρισμός έχει γίνει ο μπαμπούλας σε πολλά μέρη, ιδίως στις ευρωπαϊκές πόλεις. Ωστόσο, οι συνέπειες της απομάκρυνσης των επισκεπτών από μια τεράστια ανερχόμενη δύναμη υπερβαίνουν τα οικονομικά. Ο τουρισμός διαμορφώνει την παγκόσμια κουλτούρα. Βοηθά να καθοριστεί ποια μέρη θεωρούνται σημαντικά και ποια παραβλέπονται. Ακόμα και στην πιο επιφανειακή του μορφή, δημιουργεί προσωπικές σχέσεις μεταξύ χωρών, καθώς είναι ευκολότερο να διατηρεί κανείς προκαταλήψεις για μέρη που δεν έχει δει ποτέ. Οι χώρες που θα επενδύσουν στην προσέλκυση Ινδών θα διαμορφώσουν τη νοητική γεωγραφία και τις σιωπηρές συμμαχίες του μέλλοντος. Προς το παρόν, οι μόνες που το κάνουν είναι η Νοτιοανατολική Ασία και η Μέση Ανατολή. Η Αμερική και η Ευρώπη χάνουν, όπως και οι Ινδοί που θα ήθελαν να τις επισκεφτούν.
© 2024 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved. Άρθρο από τον Economist, το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr. Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά, βρίσκεται στο www.economist.com
