«Η ναυτιλία χρειάζεται διεθνείς κανόνες αποδεκτούς από όλους και όχι τιμωρητικούς μηχανισμούς. Η Ελλάδα, ως η μεγαλύτερη δύναμη στην παγκόσμια ναυτιλία, στηρίξε διαχρονικά τον ΙΜΟ ως αποκλειστικό ρυθμιστή των κανόνων για τη ναυτιλία. Έθεσε νωρίς τον προβληματισμό της για το λεγόμενο “πλαίσιο μηδενικών εκπομπών”, προτείνοντας σημαντικές βελτιώσεις, έτσι ώστε αυτό να ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες και δυνατότητες όλων των τομέων της ναυτιλίας και στην πραγματικότητα της παγκόσμιας αγοράς καυσίμων.
Οι διαπραγματεύσεις που ακολούθησαν υπήρξαν επίπονες και ανέδειξαν σοβαρές αδυναμίες ως προς τα χρονοδιαγράμματα υλοποίησης, την άδικη μεταχείριση του LNG καυσίμου, τις αδικαιολόγητα υψηλές κυρώσεις προς τη ναυτιλία που, εάν υιοθετούνταν, θα προκαλούσαν πιθανώς σοβαρές δυσλειτουργίες στο παγκόσμιο εμπόριο και αυξήσεις στις τιμές των προϊόντων.
Η ψήφιση της τελικής συμφωνίας αναβλήθηκε για έναν χρόνο, μέσα στον οποίο απαιτείται να γίνουν σημαντικές διαπραγματεύσεις μεταξύ των μελών του IMO, ενσωματώνοντας τις απόψεις της αγοράς με ρεαλισμό και δικαιοσύνη. Αυτό επιτάσσει η ανάγκη για ενεργειακή ασφάλεια τόσο για τη διεθνή ναυτιλία αλλά και για την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη.
Η Ελλάδα με τη μεγάλη ναυτική παράδοση, την ιδιαίτερη τεχνογνωσία και τον ισχυρότερο στόλο, θα διεκδικήσει έναν σημαντικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις αυτές για το υπό διαμόρφωση πλαίσιο».
