Μια μέρα με τη Μόνικα στις Σπέτσες
Σπέτσες. Όσο κυκλοφορεί με την εντυπωσιακή πολωνική άμαξα για τις ανάγκες της φωτογράφισης, η Μόνικα γίνεται αναπόφευκτα το αντικείμενο της προσοχής στην παραλία της Χώρας και οι νεαροί λουόμενοι βγαίνουν από τη θάλασσα για να τη φωτογραφίσουν. Είναι πιο χαρούμενη από ποτέ, μια Μόνικα αλλιώτικη, σε έναν νέο ρόλο, στον οποίο δύσκολα θα μπορούσες να τη φανταστείς πριν από τρία χρόνια: της συζύγου και μητέρας, με μια αξιαγάπητη, αεικίνητη κόρη που είναι στα αλήθεια «mini Mo», ένα μικρό αντίγραφο της μαμάς της.
Μιλάει με ενθουσιασμό για την παράσταση που ετοιμάζει στο Ηρώδειο, όπου θα παρουσιάσει πανηγυρικά το νέο ελληνόφωνο άλμπουμ της «Ο κήπος είναι ανθηρός» με τραγούδια που σημαίνουν πολλά για την ίδια, καλλιτεχνικά και συναισθηματικά. Είναι η ιδανική εποχή για να επιστρέψει σε έναν χώρο που της προκαλεί δέος, μετά από μια περίοδο δύσκολη για όλους μας λόγω της επιδημίας. Σχολιάζουμε την κατάσταση που είναι πρωτόγνωρη για τους καλλιτέχνες, καθώς δεν τους επιτρέπεται να κάνουν θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες live, μόνο ψηφιακά. «Το να βλέπεις θέατρο ή συναυλία ψηφιακά είναι σαν να μετατρέπεις το είδος της τέχνης σου, π.χ. σαν να μετατρέπεις το θέατρο σε τηλεόραση» λέει. «Δεν λέω ότι δεν λειτουργεί, αλλά είναι άλλο πράγμα. Είναι ενεργειακό αυτό που συμβαίνει σε μια συναυλία και σε μια παράσταση, μπαίνεις στα vibes του εκάστοτε χώρου. Σ' αυτό παίζει ρόλο το ίδιο το θέατρο π.χ., ο χώρος, οι μυρωδιές, υπάρχει μια συνδημιουργία. Το ίδιο και στο σινεμά: είναι διαφορετικό να βλέπεις μια ταινία στο λάπτοπ και διαφορετικό στην οθόνη του σινεμά, γι' αυτό πάμε στο σινεμά, ενώ μπορούμε να δούμε πλέον τα πάντα στο σπίτι μας. Τις πιο πολλές φορές στο σινεμά δεν πηγαίνω απλώς για την ταινία αλλά για την εμπειρία, για να παρατηρήσω κόσμο, να ξεχαστώ, να βγω εκτός του δικού μου περιβάλλοντος. Μπορεί να είμαστε στην αρχή αυτού του πράγματος και μετά να το συνηθίσουμε και να μας αρέσει.