ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Στη μικρή Βουλή των Σπετσών

Του Γιώργου Καλού - Μέρες έντασης και κατήφειας, μέρες μεγάλης έγνοιας εθνικής κι άγχους ατομικού, ζωγραφισμένου στα πρόσωπα των ανθρώπων με χρώματα ασυνήθιστα, της απελπισίας. Ένα καλοκαίρι πνιγμένο στην αβεβαιότητα, κάτι σαν... νύχτα διαρκείας. Στο μεγάλο καφενείο της σπετσιώτικης Ντάπιας, μικρογραφία μιας ανάστατης πέρα ως πέρα Ελλάδας, συζητήσεις και διαξιφισμοί κι εκνευρισμός. Η τακτική παρέα ντόπιων συνταξιούχων που έχει τη θέση της στη γωνία προς τη θάλασσα, αλλά βλέπει κι ακούει εύκολα από τη γιγαντοοθόνη της τηλεόρασης τον ορυμαγδό των δελτίων με τις ατέρμονες συζητήσεις του παραλογισμού, καλείται –ως συνήθως– να απαντήσει με τη συσσωρευμένη από τα χρόνια εμπειρία της σε διλήμματα πρωτόγνωρα κι επιμελώς θολωμένα: «Ναι» ή «Όχι» στο δημοψήφισμα, μέσα ή έξω από την Ευρώπη, ευρώ ή δραχμή, νέα μνημόνια ή κατάρρευση, εθνική συνεννόηση προ πτώχευσης ή κομματικοί παλικαρισμοί με «σφυρίγματα» προσποιητής άγνοιας κινδύνου; «Μα η Βουλή ήρθε στις Σπέτσες;» ρώτησε φωναχτά, ώστε να τον ακούνε όλοι γύρω, και κάθισε απέναντί τους, για να τους απολαύσει ενώ διαπληκτίζονταν, κάποιος που έδειχνε από μακριά επισκέπτης Σαββατοκύριακου του ηρωικού νησιού. «Είναι η ”μικρή Βουλή” των Σπετσών, κύριε, κι ο καπετάν Ανάργυρος, αυτός με τη ναυτική τραγιάσκα, είναι ο ”πρόεδρός” της» του απάντησε ο διερχόμενος οδοκαθαριστής και χάθηκε με τα σύνεργά του στο δρομάκι κατά τον Αγιαντώνη. Όρθιος, στο κέντρο αυτής της ομήγυρης που η σπετσιώτικη αρχοντιά την άφηνε μεν να «ανάβει» στις συζητήσεις, αλλά όχι και να «καίγεται», όπως συχνά συμβαίνει στο αθηναϊκό Κοινοβούλιο, ο κυρ Ανάργυρος αγόρευε κι οι άλλοι τον παρακολουθούσαν με σεβασμό: «Δεν ακούτε εδώ και μέρες όλους αυτούς τους καθηγητάδες στα παράθυρα της τηλεόρασης; Το πρόβλημά μας είναι ότι δεν παράγουμε τίποτα πια! Κι αφού δεν παράγουμε, δεν εξάγουμε! Με τέτοια χάλια θέλουμε, σου λέει, κι εθνικό νόμισμα; Πώς θα τη στηρίξουμε τη δραχμούλα; Κάποτε δεν ήταν έτσι. Κάποτε…». Τι ήταν να ξεστομίσει αυτή τη λέξη της αναδρομής στο παρελθόν; Τα μέλη της σπετσιώτικης «μικρής Βουλής» άρχισαν να μιλούν όλα μαζί με νοσταλγία, αναπολώντας τις χρυσές δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα, εποχές που η Ελλάδα αγωνιζόταν και παρήγε, που δεν τα περίμενε όλα από τον τουρισμό. Τους άφησε ο «πρόεδρος» να εκτονωθούν. Κι όταν πήρε να ξεμακραίνει η κουβέντα, χτύπησε δυνατά τις παλάμες του, για να σταματήσουν και να τον ακούσουν: «Σωστά. Τότε δεν ήμαστε τα ”γκαρσόνια” της Ευρώπης. Μετά γίναμε… Αλλά το ερώτημα είναι τι κάνουμε τώρα που δεν μας θέλουν μήτε για γκαρσόνια, κι ο κύριος απ’ το καροτσάκι του φωνάζει συνέχεια ”Grexit”;». Έπεσε σιωπή περισυλλογής, γρήγορα όμως ο καπετάν Ανάργυρος αναφώνησε, σαν να ήθελε να τους ξυπνήσει από τον λήθαργο: «Οι Σπέτσες έχουν τους ανεμόμυλούς τους! Να τους ξανανοίξουμε. Να τους λειτουργήσουμε». Μάλιστα, σαν να ήταν προετοιμασμένος από μέρες, έβγαλε από την τσέπη του και τοποθέτησε στο κέντρο του τραπεζιού τους μια μεγάλη ασπρόμαυρη φωτογραφία των Σπετσών του 1868 με τα 2.500 σπίτια, στην οποία φαίνονταν καθαρά παραπάνω από είκοσι ανεμόμυλοι να στεφανώνουν τις ράχες των υψωμάτων από τη βορειοδυτική ως τη νοτιοανατολική άκρη του νησιού. Η συζήτηση άναψε. Ο προβληματισμός όλων έντονος: «Τι να παραγάγουμε τώρα; Τότε ο πληθυσμός μας ήταν 8.000 κάτοικοι, η γεωργική μας σοδειά σε στάρι και κριθάρι αξιόλογη – τη συμπλήρωναν μάλιστα με εισαγωγές τα σπετσιώτικα σιτοκάραβα. Και δεν υπήρχαν οι μεγάλες αλεστικές φάμπρικες, τα υπερσύγχρονα εργοστάσια, που τώρα πια είναι αδύνατον να τα ανταγωνιστούν οι Σπέτσες…». Τους άφησε να μιλούν για ώρες. Είχαν δίκιο. Η ιδέα του δεν έβρισκε τόπο να σταθεί. Την επομένη κατέβηκε στο παλιό λιμάνι. Στο καρνάγιο, εκεί που ήταν το μικρό ναυπηγο-επισκευαστικό μαγαζί που είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του, χρόνια κλειστό. Περιοχή με παλιές δόξες, η οικογένειά του έζησε «χτίζοντας» κι επισκευάζοντας βαρκαλάδες και καΐκια. Κρέμασε συγκινημένος ολοκαίνουρια ταμπέλα «Ανοικτό – Επισκευές κάθε τύπου σκαφών», μα μια φωνή μέσα του σαν να τον ειρωνεύτηκε: «Και με το σκάφος του Έθνους τι θα γίνει, ρε “πρόεδρε”; Στο καρνάγιο των Σπετσών μπορεί ν’ αναστηθεί;». Της απάντησε ενδόμυχα, χαμογελώντας στωικά: «Α, αυτό το έρημο βολοδέρνει στον ωκεανό. Άμα με τη βοήθεια της Παναγιάς της Αρμάτας βρει απάγκιο, εδώ είναι οι Σπέτσες. Όπως τότε στον ξεσηκωμό, όπως πάντα».

Διαβάστε επίσης

Συνάντηση Μώραλη - Νάννου για το θέμα της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης 2021ΠΕΙΡΑΙΑΣ - NOTIA

Ο Δήμαρχος Πειραιά Γιάννης Μώραλης συναντήθηκε την Τρίτη με την Δήμαρχο Σαλαμίνας κυρία Ισιδώρα Νάννου-Παπαθανασίου.Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, η οποία πραγματοποιήθηκε σε θερ...

Το γιορτάσαμε! ΑΓΚΙΣΤΡΙ

Ήρθαν όλοι οι φίλοι και οι πολύτιμοι συνεργάτες μας στα γενέθλια του Saronic Magazine, και εμείς κρατάμε τις ευχές τους και αντλούμε δύναμη για το μέλλον… Παρέα με τους πιστούς του...

Χορωδιακό Φεστιβάλ στη ΣαλαμίναΣΑΛΑΜΙΝΑ

Γράφει ο Πάνος Καλουδάς Ο Εξωραϊστικός Σύλλογος Ντρένια Αμπελακίων Σαλαμίνας και η τόσο δραστήρια και ακούραστη πρόεδρός του, η κυρία Αναστασία Δεσδενάκη, σε συνεργασία με  την πρό...

Συμμετοχή των δήμων στη διαμαρτυρία της ΚΕΔΕ κατά της ΠΝΠ για τα ταμειακά διαθέσιμαΑΓΚΙΣΤΡΙ

Συμβολική διαμαρτυρία με αποχή των εργαζομένων από την εργασία τους, θα πραγματοποιήσουν τα Δημοτικά Καταστήματα της χώρας, εν όψει της ψήφισης της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου ...